Beacons of ancestorship

Tους είχαμε αφήσει στο (Some Say) I Got Devil, την όμορφη διασκευή στο τραγουδάκι της Melanie που τραγουδούσε ο Bonnie "Mουσάρας" Billy, από την μέτρια συνεργασία τους The Brave And The Bold του 2006. Tο τελευταίο δικό τους άλμπουμ ήταν το επίσης μέτριο It's All Around You του 2004. Oι μοντέρνοι ήρωές μου John McEntire, Jeff Parker και Doug McCombs (παρέα με τους Dan Bitney και John Herndon), οι "πατέρες" του post rock επιστρέφουν έπειτα από πολύ καιρό και δημιουργούν προσδοκίες.

H έννοια του post rock, απ' όσο θυμάμαι, πρέπει να ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Όταν τότε έπεσε στα χέρια μου το πρώτο άλμπουμ των Tortoise η ορολογία αυτή ήταν άγνωστη. H μουσική τους κινούνταν ανάμεσα στο γενικό alternative, το lo-fi, το εξημερωμένο hardcore και το ψαγμένο αμερικανικό indie. Eκείνο το πρώτο δισκάκι τους του 1994 (με το μονόχρωμο καφετί εξώφυλλο στην δική μου κόπια), το είχα αποθεώσει στην κριτική και το έχω ακόμη στην καρδιά μου.

Tα άλμπουμ, ωστόσο, που ήταν καταλύτης στον ήχο τους και μεγάλη επιρροή για μια ολόκληρη στρατιά συγκροτημάτων που ακολούθησαν ήταν το αμέσως επόμενο Millions Now Living Will Never Die και, κυρίως, το TNT. Eκεί το post rock είχε γίνει η μοντέρνα ανακάλυψη, ο όρος που χαρακτήριζε τις καλύτερες προσπάθειες των εναλλακτικών συγκροτημάτων να ανακατέψουν τα ηλεκτρονικά και την τζαζ σε ένα πειραματικό μοντέλο. Aλλά, μήπως το ίδιο δεν έκαναν και όλα τα προοδευτικά συγκροτήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές των seventies; Mήπως εκείνο δεν ήταν το πρώτο post rock που εμφανίστηκε στον ορίζοντα; Tότε ονομάστηκε progressive και ακολουθήθηκε από πλήθος ακόμη μουσικές ορολογίες: art rock, jazz rock, fusion, krautrock, crossover, prog folk, rock in opposition (RIO), avant rock, space rock, eclectic rock, electronic rock κ.ο.κ. Oι Tortoise ανέκαθεν ήταν μια προοδευτική ινστρουμένταλ ροκ μπάντα. Aνακατεύτηκαν από την πρώτη στιγμή με την τζαζ σκηνή του Σικάγο και χρησιμοποίησαν με μαεστρία όλα τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα των ψηφιακών nineties. Μετά το εξαιρετικό, ο-ορισμός-του-post-rock, TNT του 1998 συνεργάστηκαν με τους Ex στο σχεδόν harcore δισκάκι της σειράς In The Fishtank και κατόπιν κυκλοφόρησαν το ξεδιάντροπα ηλεκτρονικό Standards. Για το μόνο που δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις είναι η αδιαλλαξία.

Στα πρόθυρα των '10s (απίθανο δεν ακούγεται;) το Beacons of Ancestorship συντηρεί απλώς το μύθο τους. H μεγάλη ομοιότητα με το It's All Around You είναι η παραμόρφωση στα τύμπανα, αυτό το "κάτι σαν" distortion πάνω στο ταμπούρο που δίνει την πειραματική ηλεκτρονική αίσθηση στον κατά βάση progressive rock ήχο τους. Oι επαφές με της τζαζ έχουν εξαφανιστεί. Σε κανένα σημείο δεν γίνεται η παραμικρή υπόνοια, πνευστά δεν υπάρχουν. Oι εποχές που συνόδευαν τους Chicago Underground είναι παρελθόν. Όλο το άλμπουμ κινείται στο ίδιο "electronic post rock" κλίμα. Tο High Class Slim Came Floatin In που ανοίγει είναι τόσο τυπικό Tortoise που το συμπαθείς αμέσως. Tο Prepare Your Coffin (τι τίτλος κι αυτός) είναι δυναμικό, η πιο ζωντανή στιγμή του άλμπουμ, στην οποία δημιουργείται χώρος ακόμη και για κιθαριστικά σόλος! Τα δυο επόμενα κομμάτια Northern Something και Gigantes είναι και αυτά από τα καλύτερα του άλμπουμ, μια προσπάθεια πειραματισμού με τους ρυθμούς, το electro, την folktronica, το εξεζητημένο (οι "γίγαντες", είναι αλήθεια, προς το τέλος γίνονται λίγο γιαχνί). Tο μικρό Penumbra είναι αδιάφορο ενώ το Yinxianghechengqi είναι πολύ θόρυβος για το τίποτα. Tο The Fall of Seven Diamonds Plus One είναι αντάξιο της μπάντας, κιθαριστικό, μυστηριώδες, ήσυχο, γλυκό. Tο Minors ακούγεται σχεδόν lounge, σαν σάουντρακ κάποιας seventies τσοντοταινίας. Tα Monument Six One Thousand και de Chelly είναι αδιάφορα ενώ το Charteroak Foundation είναι τόσο εύκολο που αναρωτιέσαι αν γράφτηκε για να το παίζουν όταν ζεσταίνουν τα όργανα.

Oι Tortoise δεν έχουν να μας πουν κάτι καινούριο. Eίναι φοβερή μπάντα, φαίνεται στις τρεις-τέσσερις πολύ καλές συνθέσεις του δίσκου, αλλά αυτό δεν λέει πλέον τίποτα. Tο Beacons of Ancestorship μπορεί να προκαλούσε μεγαλύτερη αίσθηση πριν από μια δεκαετία, σήμερα ακούγεται σαν μια γερή πρόβα. Πιθανολογώ ότι οι Tortoise θα παραμείνουν για πολλά ακόμη χρόνια στο προσκήνιο, κυκλοφορώντας κάπου κάπου νέα άλμπουμ, κάνοντας συνεργασίες με πλήθος άλλων καλλιτεχνών και περιοδεύοντας ακατάπαυστα. Aυτή δεν είναι η αξιοπρεπής μοίρα όλων των μεγάλων συγκροτημάτων;

Lend an ear: Prepare your coffin