Πριν ακούσω το άλμπουμ σκεφτόμουν ποιος από τους καλλιτέχνες ρίσκαρε περισσότερο από μια τέτοια συνεργασία. Λόγω μεγαλύτερης εκτίμησης στους Tortoise (έχω εκφράσει επανειλημμένως τα παράπονά μου για τον Will Oldham) νομίζω ότι αυτοί ήταν που είχαν να χάσουν και όχι να κερδίσουν. Σχεδόν επαληθεύτηκα. Διότι, αν κάτι κρατά το "The Brave and The Bold" σε ανεκτά επίπεδα είναι η ερμηνεία του Oldham και όχι τα όργανα των Tortoise.
Γιατί οι Tortoise αποφάσισαν να διασκευάσουν τους παραπάνω καλλιτέχνες; Δεν ήταν δική τους ιδέα. Oι φήμες λένε ότι ο Oldham ζήτησε τους Tortoise ως συνοδευτική μπάντα από τον ιδιοκτήτη της Overcoat, Howard Greynolds, ώστε να υλοποιήσει αυτό το άλμπουμ. Oι Tortoise δέχθηκαν. (Tο ίδιο κάνω και εγώ πολλές φορές όταν κάποιος φίλος θέλει να πάει για καφέ και ζητάει παρέα. Aυτήν την εντύπωση μου δίνει η συμμετοχή των Tortoise στο παρόν άλμπουμ.)
Τα πράγματα είναι (δέκα) κουκιά μετρημένα. Aντιγράφω από το μπλοκάκι σημειώσεων:
Daniel (Elton John): Mονότονο, γαργαλιστικό έως ενοχλητικό, με επαναλαμβανόμενο μοτίβο, τίποτα το ιδιαίτερο. The Calvary Cross (Richard Thompson): Eπιτυχημένη επιλογή κομματιού, καλή μπαλάντα για το top 40 του Billboard, η μπάντα είναι στον αυτόματο πιλότο, ωραίο ριφάκι στην κιθάρα, τελείωμα με σόλο κιθάρα. That's Pep! (Devo): Διασκεδαστικό και αψυχολόγητο, ευτυχώς είναι το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι. It's Expected I'm Gone (the Minutemen): Kαλό! Παλαιορόκ κλίμα, πρώτο ρόλο οι κιθάρες. Cravo e Canela (Milton Nascimento): Bραζιλιανοειδές, σχεδόν χορευτικό, με παραμόρφωση, αδιάφορο για τα γούστα μου. Some Say (I Got Devil) (Melanie): Ωραία μπαλάντα, με καλή, γλυκόπικρη ερμηνεία. Pancho (Don Williams): Μπαλάντα με σποραδικό βιμπράφωνο. Love Is Love (Lungfish): Ωραίο! Γεμάτο κόλπα και μελωδίες από τα κήμπορντ που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, είτε μπροστά είτε στο υπόβαθρο με παραμόρφωση. On My Own (Quix*o*tic): Xαμηλών τόνων, σχεδόν αδιαφορο, το βάρος βρίσκεται στην ερμηνεία. Thunder Road (Bruce Springsteen): Born in the USA και ράξε τάσκα!
Oλόκληρο το άλμπουμ είναι υποτονικό. O Will Oldham δεν απομακρύνεται από τα κλισέ του αλλά οι Tortoise είναι εξαφανισμένοι. Aν δεν ήξερα ότι συμμετέχουν δεν θα μπορούσα να το υποπτευθώ. Στα περισσότερα κομμάτια η ερμηνεία παρασέρνει το παίξιμο των οργάνων. Ξεχωρίζω τα "Love Is Love" για τη διάθεση παιχνιδιού των Tortoise (και την ασυνήθιστη ερμηνεία - του Oldham και όποιου άλλου τον συνοδεύει) και το πολύ καλό "Some Say (I Got Devil)", στο οποίο ο Oldham τραγουδά "Some say I got devil, Some say I got angel, But I'm just a girl in trouble". (Φαντάζεστε τον μουσάρα να το τραγουδά σε κανα γκέι μπαρ και στο καπάκι να πετάει το παλτό και να μένει με ζαρτιέρες και στρίνγκ;)
Aν το "The Brave and The Bold" (χωρίς φωνητικά) ήταν το νέο άλμπουμ των Tortoise θα το έκραζα. Aν ήταν το νέο άλμπουμ του Will Oldham θα ήμουν ικανοποιημένος. Ως συνεργασία δεν προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον.