Out of the woods

Όταν μια ολόκληρη ζωή έχεις προσπαθήσει για το καλύτερο και έχοντας τις αγνότερες των προθέσεων, τότε είναι λογικό να σου γυρίζει κάπως το μάτι κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι αν έγινες γνωστός, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ένας διάσημος dj έκανε remix σε ένα τραγούδι σου. Τουλάχιστον η Tori Amos είχε κι ένα "Cornflake Girl" πριν το μεγάλο της hit (δια χειρός BT) "Professional Widow", η Tracey τι είχε όμως; Κριτική αναγνώριση. Μια μικρή, αλλά πιστή μερίδα φίλων. Ένα album με τους Everything But The Girl ("Eden") που οι θεωρητικοί του χώρου χαρακτηρίζουν ως έναν από τους καλύτερους pop δίσκους όλων των εποχών. Με το "Out Of The Woods", η Tracey λίγο πολύ μάς δηλώνει ότι όλα αυτά την αφήνουν παγερά αδιάφορη. Κι αν πήρε ένα μάθημα από την επιτυχία του "Missing", αυτό είναι το εξής: τι κι αν έχεις διαπρέψει στη μελαγχολική folk-pop, τι κι αν έχεις και το επιπρόσθετο credibility από τη συνεργασία με τους Massive Attack; - ο κόσμος θέλει να χορέψει!

Με αυτό κατά νου λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτα το μη αναμενόμενο στο ότι η Tracey έφτιαξε ένα δίσκο για τις χορευτικές πίστες, μόνο που το έκανε κάπως πιο διακριτικά από ό,τι η Madonna. Tα τραγούδια του "Out Of The Woods" είναι γενικά χωρισμένα σε τρεις κατηγορίες: α) οι μελαγχολικές, ευγενικές μπαλάντες που θυμίζουν την παλιά Tracey ("Ηands Up To The Ceiling"), β) τα κομμάτια εκείνα που προς το παρόν είναι ακόμα στην "album version", αλλά είναι θέμα χρόνου να ρεμιξαριστούν και να βρουν το δρόμο τους ως δωδεκάιντσα ("Falling Off A Log") και γ) τα τραγούδια που δεν άντεχαν στην αναμονή για remix και είναι ήδη με παραγωγή όλα κομπλέ και έτοιμα για να χορευτούν ("Get Around To It"). Η κατηγορία (β) είναι και αυτή που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του album. Τα κομμάτια τύπου (α) είναι σχετικά λίγα, μάλλον πιο διακριτικά από ό,τι θα θέλαμε, αλλά πάντως ευπρόσδεκτα, ενώ οι στιγμές που ανήκουν στην τρίτη κατηγορία είναι από αυτά τα τραγούδια που τα ακούς και λές "αμάν, τι τρασιά ήταν αυτή;!" (και μετά σπεύδεις να τα κάνεις download).

Με το "Out Of The Woods", η Tracey Thorn μας ξανασυστήνεται, δηλαδή, σαν χορευτική (έστω και σκεπτόμενη) diva, δίνοντάς μας ένα δίσκο με χαλαρές disco διαθέσεις και σκόρπια διαλείμματα-απόηχους των παλιών Everything But The Girl. Με στοιχεία '80s γραφικότητας, με λιγοστές πραγματικά καλές συνθετικές ιδέες και τετριμμένη παραγωγή, η πάντα εξαιρετική ερμηνεία της Thorn μοιάζει ώρες ώρες να δυσκολεύεται να αναπνεύσει, κάτι που είναι κρίμα, με δεδομένο ότι το παρελθόν της δείχνει φανερά πως θα μπορούσε να παίξει άνετα σε παρόμοιο χώρο χωρίς να αναλωθεί σε μικρά, για το ανάστημά της, κομμάτια, αλλά προσεγγίζοντας τη χορευτική κουλτούρα με την ευστροφία, για παράδειγμα, των Saint Etienne. Nα σας πω όμως και κάτι; Το παρελθόν υπάρχει και λίγοι έδειξαν να το εκτιμάνε. Πολύ καλά έκανε λοιπόν και τής αξίζει τουλάχιστον ένα μπράβο, έστω και μόνο για τη συνεσταλμένη προσπάθειά της να προσαρμοστεί στην εποχή της, άσχετα από το αν ακούγεται ώρες ώρες αφελής ή έξω από τα νερά της. Το "Out Of The Woods" δεν είναι παρά μια απάντηση στην επιτυχία του "Missing", σε αντιδιαστολή με την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίστηκαν όλες σχεδόν οι υπόλοιπες καταθέσεις των Everything But The Girl. Και άλλωστε, κάθε κοινό έχει την pop μουσική που τού αξίζει.