Red line

(Δίσκος πάνω στο δίσκο, συλλογή πάνω στη συλλογή... επόμενο ήταν να πέσουν στο πρώτο μεγάλο σφάλμα της καριέρας τους. Εσείς θα αντέξετε και τα εβδομήντα πέντε λεπτά του αναχρονιστικού φουτουρισμού τους και πάλι, ή μήπως θα βαρεθείτε στα μισά;)
Εντάξει το έχουμε πει ότι οι Trans Am κατάφεραν να απεγκλωβιστούν από την «κατάρα» του post-rock, ότι ακόμα επιτυχημένα σαρκάζουν πάντοτε την ροκ επιβλητικότητα των '70ς, έστω και πως μερικές φορές καταφέρνουν και γίνονται «ενοχλητικοί» για τον μη απαιτητικό ακροατή. Αυτοί γιατί επιμένουν όμως να τα αποδείξουν όλα από την αρχή (σε βαθμό ανατροπής), σε ένα δίσκο που μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ ;
Πραγματικά το 'Red Line' lp υποφέρει από τη διάρκεια του. Από τα εικοσι-ένα τραγούδια του δηλαδή, που αν τα ακούσεις προσεκτικά, θα αντιληφθείς ότι ακολουθούν μια φόρμουλα που επαναλαμβάνεται πάνω-κάτω τέσσερις φορές (electro/progressive/punk/rock «τραγούδια», πρόβες μετρονομικών ρυθμών με τα κρουστά, βόμβοι... και πάλι από την αρχή). Μια φόρμουλα που κατάφερε να σοκάρει στο παρελθόν ('Surrender to the night' lp), πλέον απέχει ελάχιστα από το να κουράσει και τον πιο πιστό οπαδό του γκρουπ. Ένα γκρουπ που μπαίνει στο στούντιο και σχεδόν ξεχνάει που είναι η έξοδος, οφείλει τουλάχιστον να πετάξει κάτι φεύγοντας. Δε χρειάζεται να κρατάει οτιδήποτε. Κι αν έχουμε συνηθίσει τα πενηντάλεπτα cd με τα μισά τραγούδια να αποτελούν απλά «γέμισμα» αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να ανεχτούμε και περισσότερα.
Κατά τα άλλα δε διακρίνω σημαντικές αλλαγές στην ιδεολογία και την πρακτική των Trans Am. Παραμένουν ένα σχήμα που ως βασική εμμονή έχει την καταγραφή του μέλλοντος μέσα από ειρωνικά λατρευτικές πράξεις στο βωμό του (αμαρτωλού) παρελθόντος. Το γεγονός ότι έχουν στη διάθεση τους πληθώρα τεχνο-εξαρτημάτων, δεν τους εμποδίζει ενίοτε να φέρονται σαν παλαιολιθική ροκ μπάντα που σφυροκοπάει τα όργανα της ως το τέλος αυτών ('Play in the summer'). Συνεχίζουν να είναι άριστοι διασκευαστές άγνωστων τραγουδιών των Kraftwerk, με συμβατικά όργανα, ('I want it all') και μπορούν να γίνουν ενδιαφέροντες ακόμη και όταν ασχολούνται αποκλειστικά με αλλαγές συχνοτήτων στο καινούργιο τους sequencer ('Where do you want to fuck today?). (Επαναλάβετε τώρα τις παραπάνω φράσεις αλλάζοντας τους τίτλους των τραγουδιών και τοποθετώντας αντίστοιχα: "Slow response", "Mr Simmons", "Talk you all tight"... κ.ο.κ.).
Συνεχίζουν να βρίσκονται εδώ μέσα επιλεκτικά τοποθετημένα και έξυπνα προγραμματισμένα moog, vocoder κ.α. για να αφαιρούν τον ανθρώπινο και να τονίζουν τον μηχανικό χαρακτήρα της Trans μουσικής, μελωδίες που χτίζονται με τα λιγότερα υλικά που μπορεί να φανταστεί κανείς και στιγμές απροσδόκητης έντασης και ταχύτητας για να μην προλαβαίνει να χαλαρώσει κανείς. Πίστευε κανείς όμως ότι θα έλειπε κάτι από όλα αυτά στο νέο δίσκο των Trans Am;
Ο τρόπος που δομείται ο δίσκος και οι αναφορές που πλέον έχουν μεγαλώσει ακόμη περισσότερο (επιτέλους κάτι το καινούργιο!) σας δίνουν την ευκαιρία για μια πρώτης τάξεως ανάλυση αυτού στο στυλ: εδώ το γκρουπ φιλτράρει το θόρυβο από τις κιθάρες των Yes στα synthesizer των Kraftwerk πλησιάζοντας παραδόξως την ευαισθησία των Depeche Mode κ.λ.π. Ελπίζω όμως να σας πιάσει κι εσάς ένα τρέμουλο μόλις αναλογιστείτε τι είδους δίσκοι είναι αυτοί που αναλύονται τοιουτοτρόπως και να τα παρατήσετε πριν γίνετε γραφικόσαυροι του σύγχρονου ροκ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ακόμη και σε όσους τώρα θα γνωρίσουν το έργο των Trans Am, δε θα συνέστηνα τον παρόντα δίσκο. Ας ακούσουν το 'Surrender To The Night' για να μεταλάβουν με τη μία όλη την προσφορά του γκρουπ στην ανατροπή της συμβατικής μουσικής, ή ακόμη και το προηγούμενο 'Future World' αν αντέχουν ένα θορυβώδες και σοβαροφανές έργο βασισμένο πάνω σε ένα σχεδόν Ζαππικό χιούμορ αναφορικά με τη μουσική των τρίτων. Αναλογιζόμενος όμως ότι ο πειραματισμός σχεδόν χάνει την αξία του όταν αποκρυσταλλώνεται κάπου και παύει να περιέχει το στοιχείο της αντίθεσης με ότι έχει προηγηθεί, αδυνατώ να προτείνω το 'Red Line' ως δίσκο 'πειραματικής μουσικής'. Αυτά!

Υ.Γ. (Εξηγούμαι: 10 από τα 21 κομμάτια είναι σχεδόν... άριστα (λέμε τώρα...), ενώ τα υπόλοιπα έως και άχρηστα! Οπότε τους χαρίζω και κάτι παραπάνω αν το καλοσκεφτείτε!)