The boy with no name
[Για την παρουσίαση του νέου δίσκου των Travis, καταφέραμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στο προσωπικό ημερολόγιο του Chris Martin των Coldplay και να υποκλέψουμε το σχετικό entry, το οποίο και σάς παραθέτουμε]:
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
σήμερα άκουσα το νέο album των Travis. Kαλά παιδιά, φτιάχνουν μια χαρά δίσκους και οι περισσότεροι λένε ότι μοιάζουν με εμάς. Ή ότι εμείς μοιάζουμε με αυτούς. Τέλος πάντων. Δεν τούς αντιγράψαμε. Απλά μοιραζόμαστε μια παρόμοια αισθητική. Αυτή του όμορφου συναισθηματικού pop τραγουδιού, που είναι για όλες τις ηλικίες και ταιριάζει σα γάντι στα ραδιοφωνικά playlists. Kάπου αισθάνομαι τύψεις που εμείς πετύχαμε περισσότερο. Καλά, ok, δε λέω ότι δε χαίρομαι, αλλά για να λέμε και την αλήθεια, είμαστε κάπως τυχεροί που όταν το NME έλεγε ότι είμαστε η καλύτερη μπάντα του πλανήτη και οι Radiohead έλεγαν ότι είμαστε σπουδαίοι (για να το λέγανε, κάτι θα ξέρανε, ε;), η πλειονότητα του μουσικού Τύπου έγραφε ότι οι Travis είναι γλυκανάλατοι και ξενέρωτοι. Βέβαια κι εμάς μάς είπαν ξενέρωτους, δεν το συζητάω. Εκείνος ο McGee ας πούμε είχε το θράσος να μας πει bed-wetters. Οι κατάρες που τού έριξα φαίνεται πιάσανε πάντως, υπάρχει ακόμα άραγε η Poptones; Άσε που έμαθα ότι κάνει dj-sets στην Ελλάδα και έχει από κάτω 10 άτομα, τα μισά από τα οποία έχουν μπει από σπόντα. Εμείς αν παίξουμε στην Ελλάδα θα γίνει πανικός. (Από ό,τι έμαθα μάλιστα υπήρχε κι ένα επιτυχημένο σίριαλ στην εκεί τηλεόραση που είχε ξετινάξει τα κομμάτια μας).
Ωραίος, λοιπόν, ο δίσκος των Travis, όμορφα τραγούδια, ευάκουστα και τρυφερά, αλλά κάτι δε μού πάει καλά. Είναι το είδος του δίσκου που ακούγεται ευχάριστα, αλλά δε σού μένει στο μυαλό, δε σε σημαδεύει και δε σε ενθουσιάζει. Σίγουρα ευπρόσδεκτος, αλλά σε καμιά περίπτωση απαραίτητος. Πω πω, έτσι ακουγόμαστε κι εμείς, δηλαδή; Δε νομίζω, εμείς έχουμε καλύτερες παραγωγές, εδώ ο ήχος είναι κάπως μονοδιάστατος. Όσο για τον Fran, θαυμάσια φωνή, αλλά, χωρίς να θέλω να φανώ ψώνιο, τα μάτια του λαγού και της κουκουβάγιας μπλα μπλα μπλα, τα έχουμε ξαναπεί. Το "Battleships" μοιάζει με δικό μας κομμάτι, θα ρωτήσω το δικηγόρο μου αν είναι καλή ιδέα να κάνουμε μήνυση. Το "My Eyes" και το "Colder", τα ζήλεψα. Μάλλον βαρετό το "Closer" για επιλογή πρώτου single, εγώ θα διάλεγα το "Selfish Jean" που είναι από τα πιο δυναμικά τους κομμάτια. Θα το βγάλουνε μετά μάλλον.
Μού έφτιαξε το κέφι ο δίσκος. Είναι απλός, χωρίς εντυπωσιασμούς, τίμια δουλειά. Λίγο απλοϊκός και ίσως αφελής, αλλά απόλυτα πιστός στο ύφος τους, ένα συνεπές comeback που στοχεύει στους παλιούς φίλους. Και εντάξει, χάρηκα και για κάτι άλλο: δεν απειλούμαστε.
Και τώρα αγαπητό μου ημερολόγιο σε αφήνω γιατί με φωνάζει η Gwyneth για βραδινό.
Για την αντιγραφή (και την υποκλοπή),
