Broken by whispers

Αντιγράψτε τον πρόλογο και τον επίλογο από το κείμενο για το "Her handwriting" των ιδίων και αλλάξτε μόνο το κυρίως θέμα - δεν θα σας καταλάβουν. Λοιπόν το ζήτημα εδώ είναι ότι η μελαγχολία όχι μόνο παρέμεινε αλλά στρογγυλοκάθησε (αρμένικη βίζιτα). Έχουμε λοιπόν κι εδώ «απαλά κομμάτια» εμπνευσμένα πιθανώς από τις μοναχικές τους βόλτες δίπλα σε αυτές τις μονότονες νοτιοαγγλικές παραλίες (έχει θάλασσα το Μπρίστολ; - εκδ).
Αναμφίβολα μπορούν να γίνουν αισθησιακοί, όπως το "Leave it now" (όπου γαλλοφωνούσα τραγουδάει παράλληλα με τον αγγλόφωνο) ή καλότατοι εικονογράφοι, όπως το "Snow showers". My old art koskino. Λοιπόν, αυτή η ποπ με ρίχνει. Είναι τόσο λεπτεπίλεπτες οι οκτάβες του Βοβ που ακόμα κι αν ενίοτε σπηντάρει ανεβάζει τους καρδιοπαλμούς των συνθέσεών του ή δίνει περισσότερο ρυθμό στις συγχορδίες, παραμένει μελαγχολικός, πολύ μελαγχολικός, πάρα πολύ μελαγχολικός. Δεν θέλω ρε παιδιά να με μελαγχολεί η ποπ. Εκτός αν δε μπορεί να μην είναι εξομολογητική (αλλά και πάλι: χώρισες; κάνε ένα δίσκο, όχι πέντε) ή πάει να συνδυαστεί με άλλα μουσικά πράγματα.