The last holy writer
Moυ λέει ο αρχισυντάκτης του MiC ότι δεν έχει κανένα νόημα να γράψω review για το νέο album των Trembling Blue Stars. Πριν από μερικούς μήνες είχαμε παρουσιάσει το album σε προακρόαση, και τι μένει πλέον για να ειπωθεί; Και γιατί να αναφερόμαστε ξανά και ξανά σε ένα group με το οποίο δεν ασχολείται σχεδόν κανένας, όταν μάλιστα υπάρχουν τόσοι άλλοι δίσκοι πρώτης γραμμής για να προτείνουμε;
Μιας, ωστόσο, και το "The Last Holy Writer" είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο τελευταίος δίσκος των Trembling Blue Stars, ας υπάρξει εδώ ένα υστερόγραφο σε όλα όσα έχουν γραφεί για το συγκρότημα από αυτό το site. Για τη μουσική δεν έχω να πω πολλά. Κανένας που δεν είναι ήδη φίλος του συγκροτήματος δεν πρόκειται να γίνει με αυτό το album. Oύτε υπάρχει και κάτι που να πλησιάζει το μεγαλείο του "Abba On The Jukebox". Εδώ έχουμε έναν πληρέστατο pop δίσκο που διανύει μεγάλα άλματα, από τα ηλεκτρονικά έπη των New Order ("This Once Was An Island") μέχρι την dream pop ("A Statue To Wilde"), από το σκοτεινό '80s ρομαντισμό ("Darker, Colder, Slower") μέχρι τα πατενταρισμένα αργά ρυθμικά δράματα του συγκροτήματος ("Sacred Music"), από ευγενική folk ("From A Pale Blue Rosary") μέχρι τον ήχο της 4ΑD ("By False Lights"). Οι πιστοί ας προσέλθουν, οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν χωρίς τύψεις.
Πέρα τώρα από το περιεχόμενό του, το "The Last Holy Writer" είναι ένας δίσκος που δεν έχει καμιά φιλοδοξία εμπορικότητας. Δεν περιέχει το επερχόμενο single του group "Beautiful Blank", ένα λαμπερό, κολλητικό κομμάτι που ενδεχομένως να του έδινε κάποια ώθηση. Δεν ακολουθεί κάποιο trend, δεν ντρέπεται να γίνει παιδιάστικος, δεν έχει συναίσθηση της εποχής στην οποία βγαίνει. Και είναι καταλληλότερο να αντιμετωπιστεί απλά σαν την πρόσφατη σοδειά ενός ανθρώπου, στο κεφάλι του οποίου γεννιόνταν ανέκαθεν και αβίαστα ένα σωρό συναισθηματικές μελωδίες και μελαγχολικοί στίχοι.
Κι αν, παρά την 20χρονη σχεδόν παρουσία του, ο Bobby Wratten δεν έχει επιβραβευτεί ουσιαστικά για αυτές τις μελωδίες και τους στίχους, ας επιβραβευτεί τουλάχιστον για το σπανιότατο ήθος του. Έστω και με ένα περιττό και αχρείαστο κείμενο.
