Blowback

(Οι «ανάποδες» για αυτούς που «πίνουνε» σηματοδοτούν την τελευταία καίρια και υπεροξυγονωμένη ρουφηξιά. Οδηγεί στην κορύφωση της γλυκιάς ζάλης, απαιτεί όμως τη σύμπραξη ετέρου προσώπου για να πραγματοποιηθεί, και δη έμπειρου (για να πετύχει απόλυτα). Τι ιδανικός τίτλος για να περιγράψει τη νέα δουλειά του Tricky!)

Το «τσιγάρο» -λόγω κυρίως της χρόνιας παράνομης ζωής του- απαιτεί καλή παρέα. Συνήθως όμως συμβιβάζεσαι και με μερικούς παρείσακτους, ή έστω ανέχεσαι την παρουσία κάποιων. Το αν θα θεωρηθεί ως τέτοια η Alanis Morissette (που απλά κάθεται ήσυχη στην παρέα και ελάχιστα συμμετέχει στη διαδικασία = back vocals, όμορφα και απλά στο εναρκτήριο 'Excess'), ενώ η Cyndi Lauper ως «παλιά» σχεδόν παίρνει πάνω της το 'Five Days' αφήνεται στα γούστα του καθενός. Οι δύο Red Hot Chili Peppers είναι τα «κωλόπαιδα» που επιμένουν να μην ακολουθούν πιστά το «γύρισμα» του joint και να εκμεταλλεύονται το ότι τους κάλεσες (για αυτό και τουλάχιστον το 'Girls' ακούγεται σαν να κάλεσαν οι Peppers στο δίσκο τους τον Tricky). Η «νέα φίλη» (Ambersunshower) αποδεικνύεται το ίδιο... καλή και «ναρκωμένη» με την παλιά (Martina) είναι όμως και το ίδιο πονηρή; Ο τζαμαϊκανός καλεσμένος δείχνει σε πλήρη αντιπαράθεση με τον υπό μόνιμη αμφισβήτηση rock star (Ed Kowalczyk από τους Live). Ένα τσιγάρο δεν φτάνει για όλους... στρίψτε από τώρα περισσότερα! Και πάρτε πολλές «ανάποδες»...
Το πρώτο είναι που σε «χτυπάει» άμεσα, όχι όμως δυνατά. Νιώθεις την μυρωδιά της αλλαγής στην ατμόσφαιρα και ήδη στα ευκολοχώνευτα trippy beats του 'Excess' διαισθάνεσαι την κοινωνικότητα που προκαλεί η ουσία και αποχαιρετάς την εσωστρέφεια των «Βρώμικων Αγγέλων». Ακόμη πιο στρωτός ο καπνός στο 'Evolution Revolution Love' θα μπορούσε να αποτελέσει downtempo γέμισμα για το τσιγαρόχαρτο των Smith & Mighty. Οι dub αναθυμιάσεις εμποδίζονται από τα rock «σπόρια» και η γεύση φάνει στο στόμα σου αλλοιωμένη. Για τα λίγα λεπτά του 'Over me' μπερδεύεται το ξεραμένο χόρτο που άφησες από την προηγούμενη φορά με το «καινούργιο πράγμα», παρ' ότι πίστεψες ότι κανείς δεν θα το πάρει χαμπάρι. Τώρα είναι που σκάνε μύτη τα «κακά παιδιά» και κρατάς όλο τον καπνό μέσα για να ανταποκριθείς άμεσα στην παράκαιρη και απρόσμενη ενέργεια που εκρίνει ξαφνικά ο εγκέφαλός σου. Αμέσως μετά ανακαλύπτεις πόσο ψηλά σε στέλνει όταν το ανακατέβεις με καλό αλκοόλ. Σαμπάνια ας πούμε, όπως οι κλεμμένες σινθογραμμές από τους Eurythmics στο 'All over me'. Μια σπάνια «δύσκολη» pop στιγμή, από αυτές που μάλλον δε θα μας ξαναχαρίσει η Bjork. Αρχίζουν οι γρήγορες ανάσες στη δεύτερη επέλαση των Kiedis-Frusciante. Χρειάζεσαι διάλειμμα. Δεύτερη πλευρά...
Κάτι γλυκό πρώτα όμως θα σε τονώσει. Το 'Your name' είναι όσο γλυκό, λιτό και αφελές χρειάζεται για να χαλαρώσουν και πάλι τα... ήθη. Είμαστε όμως πλέον για τα καλά «αλλού». Στο 'Bury the evidence' σκοτεινιάζει για λίγο όπως παλιά. Θυμάσαι τις στιγμές που σου χάριζαν τα «σκληρά». Οι σκληρές κιθάρες και τα οριοθετημένα ουρλιαχτά στήνουν μια μινιατούρα του παλιού εφιάλτη και ο αρχηγός της παρέας προς στιγμή χάνει και πάλι τον εαυτό του και περνάμε όλοι καλά. 'Something in the way' μας έκανε να τραγουδήσουμε σαν παρέα, κρατώντας στο τραγούδι μας μόνο την υπόγεια έκρηξη του ύφους και προσθέτοντας λίγο από το δικό μας χαρμάνι. Αυτή τελικά η γκόμενα πρέπει να τα έχει κάνει όλα... η Cyndi Lauper ακούγεται σαν να έστριβε τσιγάρα στα υπόγεια την τελευταία δεκαετία πλάι σε υποψήφιους βαρυποινίτες με hobby το home-made hip-hop. Λίγο πριν φτάσεις στην προχειροφτιαγμένη τζιβάνα βλέπεις τον εαυτό σου να κοιτάζει εκεί που δεν υπάρχει τίποτα και να μουρμουρίζει ασυναρτησίες πάνω στο pick-up που έχει κολλήσει από ώρα σε μια μονότονα τυπική αλλαγή (deep beat - σφύριγμα και πάλι από την αρχή), ενώ από το πάνω πάτωμα κάποιος παίζει πιάνο... και δε σε αφήνει να συγκεντρωθείς.
Αφού γλιτώσεις το στόμα σου από την αφυδάτωση βλέπεις το φουλαρισμένο τασάκι και το ντουμανιασμένο δωμάτιο και μουρμουρίζεις «-Καλό ήτανε, αλλά έχουμε «πιει» και καλύτερα από τον ίδιο dealer. Σε μια φάση μας την «είπε» όμως, θυμάσαι;»