Πάρτυ στον 13ο όροφο
Για δυο πράγματα δεν μπόρεσα να πείσω τον Αμερικάνο εξάδελφό μου Don, όταν το 1987 επισκέφτηκε την Ελλάδα: Ότι η εθνική Ελλάδος basket ήταν σπουδαία ομάδα και ότι οι "Τρύπες" ήταν σπουδαίο ροκ συγκρότημα. Τι να του πεις... Αυτοί είχαν τους Detroit Pistons, τους Chicago Bulls, τους Boston Pixies και τους N.Y. Sonic Youth. Πώς να καταλάβει ότι οι Τρύπες σήμαιναν για μένα όσα οι Black Flag δεν θα μπορούσαν να σημαίνουν ποτέ. Ότι "η δικιά μας κοντινή Αμερική" δεν είχε καμιά σχέση με το δικό του Cleveland. Εδώ καλά καλά οι εκτός Θεσσαλονίκης Έλληνες ροκάδες δεν πολυκαταλάβαιναν τότε ότι αυτό ακριβώς που τους απωθούσε στη βαριά προφορά του Αγγελάκα, εμάς μας δεν μας άφηνε να ξεκολλήσουμε. Η ένταση, το μπέρδεμα και η ακατανίκητη έλξη που ένιωσα την πρώτη φορά που τους άκουσα στη Σελήνη, πριν ακόμη βγάλουν τον πρώτο δίσκο τους, εμφανίζεται και τώρα ύστερα από 20 χρόνια και χιλιάδες δίσκους.
Κι αν η "Ταξιδιάρα Ψυχή" έμοιαζε λίγο παραπάνω από όσο πρέπει στο 'Damaged Goods' δεν μας ένοιαζε καθόλου. Την αυθεντικότητα των Τρυπών δεν την αμφισβητούσαμε ποτέ, εν μέρει και γιατί δεν θέλαμε καθόλου να την αμφισβητήσουμε. Εισπράτταμε ακεραιότητα, αξιοπρέπεια, ρομαντισμό, αυτοκαταστροφή και ηρωισμό, αυτό δηλαδή που ζητούσε και ζητάει κάθε νέος στο Δυτικό κόσμο από τα ινδάλματά του.
Οι Τρύπες είναι οι μοναδικοί Έλληνες ροκ σταρ μετά το μακαρίτη Σιδηρόπουλο. Με τον πρώτο δίσκο έγιναν οι συστάσεις και ο δεύτερος, το 'Πάρτυ στο 13ο όροφο' ήταν το πρώτο από τα βήματα προς το σταριλίκι. Σταρ σημαίνει ότι από εκεί που έπαιζαν support στην πόλη τους για κάποιους παγκοσμίως άγνωστους Αμερικάνους και η αντίδραση του κοινού, το οποίο περίμενε με ανυπομονησία να ακούσει τους Angst (τους ποιους;) ίσα ίσα που ξεπερνούσε το συγκαταβατικό χειροκρότημα, έφτασαν να είναι από τα μεγάλα ονόματα στο Rockwave και το κοινό στην Αθήνα περίμενε να τελειώνουν οι Spiritualized για να έρθει σιγά σιγά η ώρα των αγαπημένων Τρυπών.
Το 'Πάρτυ στο 13ο όροφο' ηχογραφήθηκε το 1987, όταν η σχέση τους με την Ano - Kato Records είχε φτάσει στο απροχώρητο. Οι Τρύπες το ηχογράφησαν μόνοι τους και κατόπιν υπέγραψαν με τη Virgin του Πετρίδη. Έχει διάρκεια περίπου 30 λεπτά. Τα 8 τραγούδια είναι στο σύνολό τους καλύτερα από αυτά του προηγούμενου 'Τρύπες', το παίξιμο πιο σίγουρο και το γκρουπ πιο δεμένο. Το 'Πάρτυ στο 13ο όροφο' του 1987 και το 'Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι' του 1996 είναι οι δυο αγαπημένοι μου δίσκοι τους.
ΥΓ. Όποια επιτυχία γνώρισε το ελληνικό ροκ, οφείλεται κυρίως στο ότι ήταν ελληνικό και λιγότερο στο ότι ήταν ροκ. Πριν 2 χρόνια ρώτησα καμιά δεκαριά φοιτητές. ΟΛΟΙ ήξεραν τους Τρύπες και ΚΑΝΕΝΑΣ τους Clash.
