Ether song
Εδώ και τρία χρόνια, οι Turin Brakes θεωρούνται απ' τα αγαπητά ονόματα της Quietcore, της πανήσυχης αγγλικής δηλαδή γειτονιάς, όπου συναντώνται οι δρόμοι της ποπ και της φολκ. Καμμιά διατάραξη κοινής ησυχίας δε συμβαίνει εκεί, κανένας ενισχυτής δεν κοκκινίζει τα λαμπάκια του. Η κλασσική σύγκρισή τους είναι με τους άρχοντες του 'είδους' Coldplay, Travis, Starsailor ή και τους Kings of Convenience. Για τους δυο πρώτους, αποκλείεται. Δεν έχουν καμιά σχέση με την εσωτερική ένταση των μεν, ούτε την ποπ ιδιοσυγκρασία των δε. Με τους Kings πιθανώς δουλεύουν μαζί στο ίδιο χαλαρό, ψιλοαδιάφορο τραγουδοπλαστείο.
Απ' το 1997 οι παλιόφιλοι Ollie Knights και Gale Paridjanian σχημάτισαν τη μπάντα τους με επιρροές από Sebadoh, Black Crowes, Prince, Truman's Water και έβγαλαν 3 Eps που κυκλοφορούσαν μόνο στην Αγγλία: τα 'Τhe door' και 'The state of things' κι άλλο ένα που αποσιωπάται (Αnvil, 1999-2001). Άνοιγαν κάμποσα φέστιβαλ τύπου Reading και Leeds, κι όπου (βρετανικής) γης άνοιγαν για Doves κι άλλους που τους έκλεψαν τη δόξα κι έβγαλαν το αγαπητό σε λίστες κι ακροατές παρθενικό τους 'Τhe Optimist' (με το μόνο μου αγαπημένο τραγούδι τους, το 'Feeling Oblivion').
Τώρα στο νέο τους LP, διπλό όπως βλέπετε, με τη μόδα του κολλημένου δεύτερου δίσκου με διάφορα περιττά επανεκτελεσθέντα, μετακαλούν τον Τony Hoffer, που είναι ανακατεμένος με Αir, Beck και άλλους ανθρώπους της νύχτας. Να σας πω την αλήθεια, δεν πολυκατάλαβα διαφορά απ' το προηγούμενό τους. Τα φανερά σινγλς 'Long Distance' και 'Pain Killer (Summer Rain)' υποθέτω παίρνουν τη θέση του 'Emergency' και 'Underdog' του πρώτου τους δίσκου. Τα χαρακτηριστικά ανάλαφρα φωνητικά του Ollie ακολουθούν την ίδια (κατά Paul Simon μεριά) πεπατημένη, οι συνθέσεις μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, οι εξάρσεις σπανίζουν (ούτε εκείνες οι σκόρπιες σλάιντ του προκατόχου) και το βασικό σύνθημα της quietcore συντεχνίας αποθεώνεται: Quiet is the New Loud.
