Cabin in the sky
Οι Tuxedomoon ανήκουν στη μικρή εκείνη κάστα συγκροτημάτων που ανέκαθεν ήταν ένα βήμα μπροστά. Μια ομάδα φουτουριστών για τους οποίους η εποχή υπήρχε μόνο για να δημιουργεί τους ερεθισμούς και να στέκει στο τέλος εκεί ως το μεγάλο άλλοθι.
Πριν 27 χρόνια, όταν σχηματίστηκαν στο San Francisco, η έκρηξη του punk έβαζε το κουλτουριάρικο στην εντατική. Πόσο αλλιώτικα όμως την κατάλαβαν αυτοί, δίνοντας χώρο στα rhythm boxes, στα πνευστά και στα έγχορδα. Μερικά χρόνια αργότερα και ενώ πολλοί επεδίωκαν την προσοχή της Ralph, του ιστορικού label των The Residents, αυτοί το άφηναν για να περάσουν το μεγαλύτερο μέρος των eighties και κάποιο από τα nineties στην Ευρώπη.
Ίσως περισσότερο από το 'Half-Mute', το 'Desire' ήταν (και είναι) ένα κολοσσιαίο ψυχεδελικό ακατανόητο, μια αιωρούμενη αντι-μίμηση, ένας λαβύρινθος από καθρέπτες που σε παγίδευαν με δυσβάσταχτα ερωτηματικά. Κατανοήθηκε εκ των υστέρων, όπως όλα τα αριστουργήματα, όταν η ωριμότητα κατάφερε να το απαγκιστρώσει από τα σημαίνοντα του καιρού του.
Όταν ενεπλάκησαν με την Crammed Discs και τον Gilles Martin η σπουδαιότερη μπάντα της εταιρείας ήταν οι Minimal Compact. Χρειάστηκαν μόλις λίγα χρόνια για να γεμίσει το roster της από ακόλουθους της ιμπρεσσιονιστικής άποψης περί art-pop που αυτοί έφεραν μαζί τους: κλασική μουσική, jazz, συνεργασίες με χορευτικούς θιάσους και video που εξίσωνε το οπτικό μέρος των παραστάσεών τους με το μουσικό. Σχεδόν τα περισσότερα νούμερα της σειράς 'Made To Measure' τους είχαν ως προαπαιτούμενο. Κάτι ανάλογο επαναλήφθηκε και στο μεταίχμιο των nineties με την ιταλική Materiali Sonori.
Εύχομαι κάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος να καταγράψει όλα όσα δεν θα υπήρχαν στη μουσική και στην τέχνη γενικότερα χωρίς αυτούς. Και αισθάνομαι πως μετά και το 'Cabin In The Sky' ο καιρός είναι πια ο κατάλληλος.
Φέτος, λοιπόν, οι Tuxedomoon ανασχηματίστηκαν και επιστρέφουν στη δισκογραφία με το πρώτο τους original album από το re-recording του 'The Ghost Sonata' του 1991. Από τις πρώτες στροφές του 'A Home Away' ο χρόνος αναμοχλεύεται στις δίνες μιας απρόσμενα θελκτικής αυθεντικότητας. Το μπάσο βγαλμένο από το 'Jinx', οι κιθάρες επίσης, η θεατρικότητα της φωνής ως συνέχεια του 'Victims Of The Dance' και περισσότερο του 'Atlantis', εξάλλου ο Winston Tong απουσιάζει εδώ. Μέχρι την αυλαία του 'Annuncialto Redux' (μέχρι και τη συνήθεια με τα reprises επανέφεραν) ανοίγονται όλα τα μουσικά δημιουργικά στυλ των τελών του προηγούμενου αιώνα στον εξυπνότερο συνδυασμό.
Το 'Cabin In The Sky' είναι Tuxedomoon. Είναι ένα ακόμη κομμάτι από την τρέλα τους. Είναι μια αφ' υψηλού ματιά στη μεγάλη μουσική. Στους 13 τίτλους του συνευρίσκονται στοιχεία από rock, jazz, pop, κλασική μουσική και electronics όπως μόνο αυτή η μπάντα μπορεί να δέσει. Και αυτή η χημεία ποτέ της δεν ήταν τόσο εναρμονισμένη με την εποχή. Τόσο εντός της.
Αυτό είναι ίσως η μοναδική μεγάλη νοηματική αλλαγή. Στο 2004 και στην αυγή της καθολικής παγκοσμιότητας η μουσική των Tuxedomoon και τα τραγούδια τους, με ανάκατους στίχους σε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, συμβαδίζουν πλέον απόλυτα με τον χρόνο. Τον συμβολίζουν. Είναι πια μέρος του και όχι μια μελλοντολογική προβολή. Λες και έκαναν όλη αυτή τη διαδρομή των δεκαετιών για να πετύχουν μόλις φέτος τη συμφιλίωση με το ημερολόγιο.
Το line-up αυτού του re-union περιλαμβάνει τους Steven Brown, Peter Principle και Blaine L. Reininger. Ο πρώτος μένει εδώ και χρόνια στο Μεξικό. Ο δεύτερος στη Νέα Υόρκη. Ο τρίτος στην Ελλάδα. Μαζί τους ο Ολλανδός Luc Van Lieshout, ο οποίος υπήρξε μέλος τους από το 1985 και μετά (υπέροχος, όπως πάντα, στην τρομπέτα), και ο Bruce Gedulding. Οι εμπειρίες που κουβάλησαν στο στούντιο έδωσαν στις νέες συνθέσεις μια αναμορφωμένη, σχεδόν global, αύρα (ακούστε πόσο αφοπλιστικά μεγάλο track είναι το 'Misty Blue', πόσο υπερέχει ως άποψη). Μέσα της ολοκληρώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο οι κατευθύνσεις των ιδεών των 'You' και 'Ship Of Fools', που τότε δεν εκπληρώθηκαν όσο μπορούσαν. Με καθυστέρηση πολλών χρόνων, όντως.
Οι συμμετοχές των Tarwater, John McEntire, DJ Hell, Aksal Maboul αφορούν κυρίως σε θέματα programming και παραγωγής. Όπως και του δικού μας Coti K. Κάτι και απ' αυτούς συμβάλει στο να ακούγονται σήμερα οι Tuxedomoon περισσότερο σύγχρονοι από ποτέ.
Πάντως, αυτό που θέλω εγώ να τονιστεί είναι ότι το 'Cabin In The Sky' ως δίσκος αποτελεί μια πολύ ισορροπημένη έως εντυπωσιακή παρουσίαση αυτού που οι Tuxedomoon ονειρεύτηκαν αρκετές φορές στο παρελθόν: ενός μεταμοντέρνου pop album. Και αν ειπωθεί πως αυτό είναι το πρώτο τους τέτοιο σε πραγματικό χρόνο, ίσως δεν θα είναι υπερβολή. Η επανασύνδεση της χρονιάς; Ναι, και δεν ακούγεται καθόλου ντεμοντέ. Τουλάχιστον ...
