Oblivion with bells
Η επιστροφή των Underworld, τέσσερα χρόνια μετά από το "A hundred days off", βρίσκει το δίδυμο από το Essex στην πιο σκεπτόμενη και ώριμη φάση της πορείας του. Αυτό είναι απολύτως λογικό, αφού κατάλαβαν ότι πρέπει να έρθει η στιγμή να αφήσουν πίσω την επιτυχία του "Born Slippy". Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την κυκλοφορία του "Oblivion with Bells", ο Rick Smith και ο Karl Hyde έγραψαν τα soundtracks για ταινίες των Mingella και Boyle, κυκλοφόρησαν ep αποκλειστικά μέσω διαδικτύου και περιόδευσαν τον κόσμο.
Αυτήν τη φορά, καταφέρνουν να κινούνται ηχητικά στα γνώριμα ambient μονοπάτια τους, αλλά και ταυτόχρονα να ακούγονται πιο "ήρεμοι" και εσωστρεφείς από ποτέ. Με τα εναρκτήρια "Crocodile" και "Beautiful Burnout", σε προϊδεάζουν ότι δεν θα απογειωθείς με τους καταιγιστικούς ρυθμούς του παρελθόντος. Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό. Το ηλεκτρονικό τους ταξίδι περιλαμβάνει από σκοτεινές βιομηχανικές κραυγές ("Cuddle Bunny Vs The Celtic Villages"), φωνητικά που θυμίζουν Faithless ("Faxed Invitation") και μερικές ίσως αδιάφορες στιγμές για κάποιο μη-φαν του είδους ("Boy, Boy, Boy", "To Heal"). Τα "Holding the Moth" και "Ring Road", είναι ίσως οι καλύτερες στιγμές του άλμπουμ. Γρήγορα, δυνατά, κομμάτια, με φωνητικά και ρυθμό που σου κολλάνε στο μυαλό. Με δόσεις δηλαδή από τα παλιά, αλλά και ταυτόχρονα μια αίσθηση ανανέωσης. Στο "Good Morning Cockerel", ο Karl, σε συνδυασμό με τους ήχους του πιάνου, ακούγεται πιο μελαγχολικός και αισθαντικός από ποτέ. Το άλμπουμ κλείνει με το "Best Mamgu Ever", που θα μπορούσε να ήταν άψογο, αν δε διαρκούσε εννιά -αδικαιολόγητα- λεπτά.
Tους φαν του είδους γενικότερα, και των Underworld ειδικότερα, η ακρόαση του "Oblivion with Bells" δεν θα τους απογοητεύσει, γιατί πρόκειται για ένα από τα καλύτερα γκρουπ της σκηνής, αλλά και γιατί η επιστροφή τους αποτελεί σίγουρα γεγονός. Ίσως μετά από τόση αναμονή κάποιοι να περίμεναν ένα ακόμα album δυναμίτη με ανεβαστικά beats για εκστασιασμένες -από κάθε άποψη- καταστάσεις. Και το καταφέρνουν αυτό, αλλά όχι στο βαθμό που τους είχαμε συνηθίσει. Γιατί να είναι απαραίτητο όμως να προσφέρουν μία από τα ίδια; Στο πόσο σπουδαίος είναι ένας μουσικός έχει σημασία και αν θα μπορέσει να εξελιχθεί. Το ότι πρόκειται για ηλεκτρονική μουσική, δε σημαίνει ότι δημιουργείται μόνο για τα πόδια, αλλά και για το μυαλό.
Εν ολίγοις, αυτοί είναι οι Underworld που μπορείς να ακούσεις και στην ησυχία του σπιτιού σου. Μεγάλωσαν αυτοί, μεγάλωσες και εσύ όμως, και δεν μπορείς να χτυπιέσαι στους ρυθμούς τους επί ώρες!
