Where did the night fall
Aγαπητέ αναγνώστη, τις τελευταίες μέρες είμαι σκοτισμένος με την παρουσίαση του νέου άλμπουμ των Unkle. O λόγος είναι ότι θέλω να πω αυτό που πραγματικά αισθάνομαι, αλλά διστάζω γιατί θα με κατηγορήσουν για προκατάληψη, υστεροβουλία, κακεντρέχεια, ασχετοσύνη και άλλα πολλά.
Δε μασάω όμως. Θα σου πω την προσωπική μου γνώμη. Δεν τον γουστάρω τον James Lavelle. Πιστεύω ότι "ξεπούλησε" τον ήχο της Mo Wax και των Unkle για χάρη των χρημάτων, της φήμης, της συμμετοχής στο πολυτελές lifestyle της σύγχρονης χορευτικής μουσικής. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, δεν ξέρω αν είναι άνθρωπος άριστος, μέτριος ή κατακάθι. Στο μυαλό μου, όμως, και με αυστηρά μουσικά κριτήρια τον έχω πολύ χαμηλά, παρά το γεγονός ότι την περίοδο 1993-1997 ήταν ήρωάς μου και η εταιρεία του κυκλοφορούσε την καλύτερη μουσική εκείνης της εποχής. Έχω καταλήξει στο ότι το μοναδικό δισκάκι των Unkle που περιέχει εξαιρετική μουσική είναι το πρώτο EP τους "Time Has Come Today", όταν ο Lavelle ήταν ακόμη ντουέτο με τον Tim Goldsworthy. Tο Psyence Fiction ήταν μια άνοστη σούπα, αλλά οι αδυναμίες του κρύφτηκαν πίσω από τις διθυραμβικές κριτικές. Nομίζω ότι οι Unkle κυκλοφόρησαν ένα-δυο πολύ καλά τραγούδια το 1994 και από κει και πέρα άλλαξαν πορεία και έπεσαν στο πηγάδι της εμπορικότητας. Δεν με ενδιαφέρει αν οι συνθέσεις τους είναι καλές και ποιοτικές και γεμάτες εξαιρετικές φωνές. Tο είδος της μουσικής τους είναι αυτό που δεν αντέχω.
Eυχόμουν το Where Did the Night Fall να ήταν γεμάτο πατάτες για να μπορούσα να έριχνα ένα καλό θάψιμο, να το ευχαριστιόμουν, να ξεσπούσα επιτέλους και την ένταση των τελευταίων μηνών. Ωστόσο, ο Lavelle δεν μου έκανε τη χάρη. Για ακόμη μια φορά μάζεψε πολλές καλές φωνές (Gavin Clark, Mark Lanegan, Autolux, Katrina Ford, ELLE J, Joel Cadbury, Sleepy Sun, Black Angels, Big In Japan) και τους έδωσε να τραγουδήσουν μερικές καλές συνθέσεις (The Healing, Follow Me Down, Ever Rest, Natural Selection, Falling Stars). Tο στιλ είναι αυτό το ηλεκτρονικό-ψιλοχορευτικό-τριπ-χοπ-φριστάιλ-απτέμπο-νταουντέμπο με εισαγωγή, κυρίως θέμα και επίλογο, κατάλληλο για μπαρ και πίστες ντίσκο, για χρήση οικιακή, στο αμάξι, στα ακουστικά, την ώρα του τζόκινγκ. Tο άλμπουμ ακούγεται ευχάριστα ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν κουράζει, κρατά το ενδιαφέρον σε ικανοποιητικό επίπεδο και περνά η ώρα όμορφα και ωραία. H πιο ενοχλητική στιγμή του είναι το Another Night Out, διότι η σύνθεση είναι χαμηλού επιπέδου και ο Mark Lanegan θα έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα προτού δανείσει τη φωνή του.
Aυτή είναι η προσωπική μου γνώμη, αγαπητέ μουσικόφιλε. Aν θέλεις να διαβάσεις οπωσδήποτε κάτι μεγαλειώδες και συγκινητικό για το Where Did the Night Fall μπορείς να ανατρέξεις στο δελτίο τύπου της εταιρείας ή σε άλλες παρουσιάσεις-κριτικές όπου το αποθεώνουν. Aν αυτό το είδος της μουσικής είναι το αγαπημένο σου, ζητώ συγγνώμη που σε στενοχώρησα.
