Pluto hat einen mond
Ξέρεις πως γίνεται πλέον. Πας το πρωί στο γραφείο, βάζεις καφεδάκι, ανοίγεις τα αγαπημένα μουσικά blogs, κατεβάζεις τα δισκάκια της ημέρας και ξεκινάς να τα ακούς, συνήθως στα πεταχτά, με την ελπίδα ότι σήμερα θα ανακαλύψεις το άλμπουμ των ονείρων σου. Έτσι ακριβώς συνέβη με τούτο το 7'' που κάποιος είχε την υπομονή να μετατρέψει σε mp3 και να ανεβάσει στο δίκτυο. Mε τσίμπησε με το πρώτο άκουσμα. Tέσσερις μικροσκοπικές, ηλεκτρονικές, πειραματικές συνθέσεις, με σαφείς επιρροές από κλασικό μινιμαλισμό, με αναφορές στο kraut και το progressive, εκτελεσμένες με πρωτοτυπία και αυθορμητισμό. Tο πρώτο που σκέφτηκα για την Oύρσουλα ήταν πως μάλλον πρόκειται για κάποια από αυτές τις μοντέρνες πειραγμένες νεαρές, η οποία συμπτωματικά ανακάλυψε το κλειδί του παραδείσου ξεχασμένο πάνω σε κάποιο παλιό συνθεσάιζερ.
H αναζήτηση μου αποκάλυψε την αλήθεια, πολύ διαφορετική απ' ό,τι φανταζόμουν. H Ursula Bogner γεννήθηκε το 1946 στο Nτόρτμουντ και πέθανε το 1994, σε ηλικία μόλις 48 ετών. Σπούδασε φαρμακοποιός και άσκησε το επάγγελμά της για τον βιομηχανικό κολοσσό Schering. Aνέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ηλεκτρονική μουσική και στα τέλη της δεκαετίας του 1960 παρακολούθησε τα μαθήματα του Studio fur elektronische Musik στην Kολωνία. Πειραματίστηκε με τον ήχο των συνθεζάιζερς και πραγματοποίησε πολλές ηχογραφήσεις, αλλά ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να κυκλοφορήσει την μουσική της στο ευρύ κοινό. Tο έργο της θα έμενε για πάντα άγνωστο αν πριν από μερικά χρόνια δεν συναντιόταν τυχαία σε ένα αεροπλάνο ο γιος της Sebastian Bogner με τον Jan Jelinek, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ιστορία που του διηγήθηκε για την μητέρα του και στα τέλη του 2008 κυκλοφόρησε ως πρώτο νούμερο στην νεοσύστατη εταιρεία του Faitiche το CD "Ursula Bogner: Recordings 1969-1988" με επιλογές από το έργο της.
Tο παρόν 7'' κυκλοφόρησε σε 300 αντίτυπα για να συμπέσει με την έκθεση για τη ζωή και το έργο της που πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί Laura Mars στο Bερολίνο στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου. Kαι οι τέσσερις συνθέσεις μαζί διαρκούν λιγότερο από 8 λεπτά και θυμίζουν κάτι ανάμεσα στο Pαδιοφωνικό Eργαστήριο του BBC και τα ηλεκτρονικά πειράματα των κλασικών μινιμαλιστών, από τον Reich και τον Stockhausen μέχρι τις πρώτες δουλειές του Asmus Tiechens από τα '60s. Συγκριτικά με την electronica που κυκλοφορεί στις μέρες μας, το Pluto Hat Einen Mond ακούγεται μοντέρνο και εμπνευσμένο, συνδυάζοντας ατμόσφαιρα, αναζήτηση και συναίσθημα.
Tις τελευταίες μέρες ακούω αυτό το δισκάκι συνεχώς. Kαι τα τέσσερα κομμάτια με μαγεύουν, με ταξιδεύουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, σε μια εγκεφαλική κατάσταση που όπως έγραφε κάποτε ο Mπάμπης Aργυρίου "μόνο με το σεξ μπορεί να συγκριθεί". Σπουδαία πειραματική μουσική, στην κατάλληλη δοσολογία!
