Δίνοντας μια συνέχεια στην συνεχιζόμενη (επαν)ανακάλυψη του Tim Buckley από τον ξένο και εγχώριο μουσικό τύπο, έρχεται στα χέρια μας τώρα και μια συλλογή, ένα tribute στον μεγάλο τραγουδοποιό, από καλλιτέχνες γνωστούς (και λιγότερο γνωστούς) της τελευταίας δεκαετίας. Με ένα πλούσιο έργο, που χαρακτηρίζεται έτσι όχι τόσο από το δισκογραφικό πληθωρισμό του Tim Buckley αλλά από την ποιότητά του, ήταν αυτό που δεν είχε γίνει ακόμα στη μουσική ανάσταση του αυτόχειρα καλλιτέχνη.
Ηχηρά ονόματα όπως ο Brendan Perry, o Mark Lanegan, η Dot Allison, οι Moose, οι Geneva, oι Mojave 3 και λιγότερο ηχηρά, όπως οι Tram, οι Czars, οι Friendly Science Orchestra και η Heather Duby, διασκευάζουν κομμάτια κυρίως από τα 'διαμάντια' του Buckley, το 'Happy Sad', το 'Goodbye and Hello' και το 'Blue Afternoon' χωρίς όμως να καταφέρνουν επιτυχώς να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα του κατα πόσο μια διασκευή οφείλει την (πιθανή) επιτυχία της στο σωστό 'άγγιγμα' του εκάστοτε καλλιτέχνη και όχι στην αυτή καθαυτή ομορφιά του αυθεντικού τραγουδιού. Γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι έως και δύσκολο να μη φανεί αυτή η ομορφιά ενός "Blue Melody" ή ενός "Song to the Siren", ακόμα και σε μια μετριότατη διασκευή ενός ερασιτέχνη μουσικού.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια οτι στο tribute αυτό λείπουν οι καλές στιγμές, όπως στο εμπνευσμένα διασκευασμένο "Pleasant Street" (από το album 'Goodbye and Hello') άπό τους Geneva ή στο "Sweet Surrender" (από το 'Greetings from L.A.') από την Dot Allison. Γενικότερα όμως, όλα τα ονόματα αυτής της συλλογής όσο και αν προσθέτουν το προσωπικό τους στοιχείο στο όποιο τραγούδι αναλαμβάνουν, διατηρούν τη βασική μελωδική και ρυθμική πορεία των πρωτότυπων. Και ενώ αυτό μπορεί να μην 'βεβηλώνει' το αρχέτυπο κομμάτι, ωστόσο δεν προσθέτει και τίποτα παραπάνω στην εγγενή αξία του. Και καθώς η μουσική δεν είναι πάντοτε θέμα 'ήθους' και 'σεβασμού'(που πραγματικά όλοι οι συμμετέχοντες στη συλλογή έδειξαν στον Tim Buckley), αλλά της αξίωσης να διατηρηθεί αυτόνομα και ανανεωτικά στο χρόνο, αυτό που τελικά μένει είναι το ίδιο το έργο του Buckley.
Άν είναι εφικτό ακούστε το tribute, θα κυλήσει αβίαστα, θα δώσει και μερικές ωραίες στιγμές. Άν πάλι όχι, δεν τρέχει τίποτα. Το εφταχίλιαρο του tribute μπορεί να γίνει δυο σιντάκια γνήσιου Buckley (άν δεν τα έχετε ήδη όλα) και ας ξέρουμε οτι τα φράγκα θα πάνε στη γυναίκα του... Ας είναι καλά ο μακαρίτης...