Ved

Ορισμένοι έχουν ξεχάσει τι περίεργες ψυχοδυναμικές έχει ο αυτοσαρκασμός, δεν είναι και δύσκολο να το πάθεις. Ο Mattias Nihlen όμως φαίνεται να τις θυμάται κι αυτό δίνει εξαρχής έναν αρκετά ιδιαίτερο τόνο στη συζήτηση. Αφού διαβάσει το πώς συστήνει εαυτόν στη σελίδα του στο tumblr, επιτρέπεται στον καθένα μας να βάλει στο βιογραφικό του ότι διατελεί αστροναύτης ή κυβερνήτης υποβρυχίου.

Ο Nihlen έρχεται απ' το Mollan του Malmo, μια περιοχή που 'ναι για την πόλη ό,τι το Σόχο για το Λονδίνο. Εκεί δεν προγκάνε για να άρουν φραγμούς, είναι τόσες πολλές, κι εντεινόμενες, οι ξένες πολιτισμικές εισροές που και να εντοπιζόταν κάποτε μια τοπική κουλτούρα, καθοδόν στην παγκοσμιοποίηση έπαψε να 'ναι ευδιάκριτη. Ένα μέρος στόχος για τους χρυσαυγίτες, σαν να λέμε. Και βεβαίως αυτό το (γενεσιουργό) περιβάλλον είναι κι ο βασικός λόγος που η μουσική τοποθέτηση των Ved δεν έχει αποκλειστικά την ταυτότητα Σουηδίας.

Μολονότι ξεκίνησαν ως σόλο πρότζεκτ, οι Ved μετατράπηκαν αρχικά σε φουλ μπάντα για τις ανάγκες των λάιβ τους, κι έκτοτε έμειναν έτσι ώστε να παρουσιάζονται πια ως κουαρτέτο. Παρόλο δε που ο όγκος πληροφοριών που διατίθεται στο ίντερνετ είναι απροσδιόριστος, γι' αυτούς αναλογικά βρίσκονται λίγες. Η πιο σημαντική είναι πως κάμποσα απ' τα τρακ εδώ κυκλοφορούσαν σε περιορισμένες εκδόσεις της Psychic Malmo ήδη απ' το '07.

Ανέλπιστα, η γοητεία του συγκροτήματος είναι πως παρουσιάζεται στον ήχο του ενστικτωδώς ντεμοντέ, υιοθετώντας μία συνταγή περί του συνταιριάζειν η οποία εύκολα θα μπορούσε να εξελιχτεί σε κιτς παρωδία ή σε ομερτά για φαφλατάδες. Στην ημερήσια διάταξή τους υπάρχουν παλιομοδίτικα horror σάουντρακ της δεκαετίας του εβδομήντα, χίπικη ψυχεδέλεια, μπασογραμμές αλά Tina Weymouth, στρεβλές σκέψεις περί σπέις γκρουβ και μινιμαλισμού, αλλά όλα τούτα με διάφορα τεχνάσματα τα ουδετεροποιούν και τα τοποθετούν σχεδόν σε ισότιμη βάση στα κομμάτια που γράφουν.

Η εναρκτήρια τριάδα, απ' το "Liquid Shadows" στο "Din Egen Spegelbild", αναγορεύεται ως το απάνθισμα της εν κρυπτώ εξαιρετικότητας που 'χει ο δίσκος, τόσο που εγείρουν το ζήτημα αν έχει νόημα να ακουστούν πιο σύγχρονοι οι Ved, ασχέτως του αν μπορούν να το κάνουν ή ακόμη και του αν το θέλουν. Προχωρώντας, το πρόσημο αλλάζει ελαφρώς από θετικό αφού το ανοικονόμητο της διάρκειας κι η επιρρέπεια στην επανάληψη μπορούν και το κουνάνε προς τα κάτω. Σημειωτέον, ακούγοντας το cd δεν τους νοιώθεις να αποφασίζουν αν τελικώς προτιμούν το στούντιο, τις συναυλίες ή και τα δύο. Πιθανόν να δημιουργούν τέτοια εντύπωση περισσότερο γιατί αποτελεί καθαυτή κομμάτι όλου αυτού που έχουν στήσει και λιγότερο διότι την ενστερνίζονται στ' αλήθεια.

Η ποπ ιδιοσυγκρασία είναι ένα σύνθετο πλέγμα εκφράσεων, προθέσεων και αντεγκλήσεων που όσο κι αν προσπάθησαν οι όποιοι καταγραφείς να ορίσουν μονοσήμαντα ή έστω υποτυπωδώς κανονιστικά, απέτυχαν. Με αφορμή το "Ved", η ίδια γνωστή εκφώνηση τίθεται εκ νέου σε διαβούλευση και παίζονται πάνω της καινούργια στοιχήματα από φρέσκα πρόσωπα. Όμως στην πράξη, ένα ακόμη άλμπουμ απλά δοκιμάζεται στη δοκό ισορροπίας. Όπως παλιά. Όπως πάντοτε.

Είναι που δεν εξηγούνται τα πάντα όταν μιλάμε για μουσική. Είναι που βρέξει χιονίσει θα συναντιόμαστε στο καθημερινό μας αυτονόητο σέρφινγκ, στο MiC ή αλλού. Είναι αυτό που κάνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ότι οι Ved υπερβαίνουν το εύρος του δίσκου τους επειδή είναι ακριβώς αυτοί που είναι. Είναι αυτό που καθιστά το αποτέλεσμα του ψαξίματος λιτά σπουδαίο κι ας μοιάζει η φράση τόσο υπανάπτυκτη. Είναι ο τρόπος που ρέει η ίδια η μουσική Ιστορία κάποιες φορές, αβίαστα κι από μόνη της. Οπότε, κατ' εξαίρεση εμφατικά, σχεδόν...