Veronica Falls

Η Βερόνικα Πέφτει. OK, υπήρξαν και εφευρετικότερα ονόματα. Ωστόσο, σίγουρα είναι κατά πολύ καλύτερο από κάτι άλλα τύπου U2. Το κουαρτέτο που εδρεύει στο Λονδίνο, κατάγεται μουσικώς κατά τα 3/4 από τη Γλασκώβη και αποτελείται από τους: Roxanne Clifford (κιθάρα / φωνητικά), James Hoare (κιθάρα / φωνητικά), Marion Herbain (μπάσο), Patrick Doyle (τύμπανα / φωνητικά).

Σαν σε όλα τα indie-pop σχήματα, οι 60s κιθάρες τους παραπέμπουν σε rock'n'roll και garage καταστάσεις, σε τουίστ και surf. Πάρα ταύτα, το πιο ενδιαφέρον μαζί τους είναι ο τρόπος παιξίματος. Σαν γρήγορη γκραντζ, σαν να γινότανε όλα τους τα κομμάτια να τα διασκευάσουν οι Nirvana σε ένα ακόμη unplugged. Η shoegazy διάθεση του παραγωγού Guy Fixsen (My Bloody Valentine, Lush, Slowdive) και οι 60s πινελιές του συμπαραγωγού Ash Workman (Metronomy, The Drums) είναι αν μη τι άλλο ευδιάκριτες σε όλη τη διάρκεια ενός πανέξυπνα στημένου δίσκου, ο οποίος σε κανένα σημείο του δεν κάνει κοιλιά.

Συνδυάζουν τη χαρά που αντιλαλούσαν πίσω στα 80s οι Primitives, οι Shop Assistants και τα υπόλοιπα αστεράκια της C86 συλλογής του NME με την κατάθλιψη των Felt. Αναμιγνύουν την ψυχεδέλεια των Velvet Underground και των Galaxie 500 με το grunge, την πολυφωνία και τις ανδρόγυνες ερωταποκρίσεις των Vaselines. Συντηρούν την ποιότητα των τέκνων της Sarah Records, συνταιριάζοντας παράλληλα το μινιμαλισμό των Young Marble Giants με την αρμονία των Belle & Sebastian. Μπερδεύουν την garage των Seeds και το σπαγγέτι-surf των Astronauts με τον ήχο των Bats και των λοιπών, εκ Dunedin εκπορευόμενων, Νεοζηλανδών συντρόφων, την ίδια ώρα που αποτίουν στιχουργικό φόρο τιμής στον Roky Erickson. Είναι ακριβώς τόσο indie όσο χρειάζεται για να τους μπερδέψει κάποιος με τους Stereolab και εξίσου twee με τους σύγχρονους, υπερατλαντικούς συγκατοίκους στη Slumberland: Vivian Girls, Pains of Being Pure at Heart, Crystal Stilts και Dum Dum Girls. Σημειωτέο δε, είναι το γεγονός ότι στην Ευρώπη το άλμπουμ κυκλοφορεί από τη Βρετανική και άκρως ελκυστική Bella Union.

Τι κι αν μπήκε φθινόπωρο; Ακόμη 35 βαθμούς έχει. Κάπως έτσι το πάνε και οι Veronica Falls στο ντεμπούτο τους. Τι κι αν οι στίχοι τους σου αμαυρώνουν τον ορίζοντα; Η φωτεινή τους μουσική αρκεί για να ζωντανέψει τα πνεύματα. Χαρούμενη μουσική για θλιμμένους ανθρώπους. Ή λυπημένα τραγούδια για χαρούμενους ανθρώπους; Μάλλον χαρούμενη μουσική για λυπημένα τραγούδια. Τέλος πάντων...

Αν η Βερόνικα ήταν γκόμενα, αν μη τι άλλο θα ήταν σούπερ στυλάτη. Θα φορούσε μαύρα γυαλιά, αμφίεση κηδείας και θα λίκνιζε ωραία τους γοφούς της. Στο Pitchfork, σίγουρα θα τη λάτρευαν. Γιατί όχι και στο mic; Κι ας δηλώνει ο ντράμερ ότι γουστάρει τους U2. Τι να κάνουμε, καθένας με τα χούγια του!