A Storm in Heaven (Remastered / Deluxe)

Το αυθεντικό “A Storm in Heaven” είχε μια γοητευτική λεπτομέρεια, κρυμμένη λίγο πριν τη μέση της δεύτερης πλευράς. Εκεί που το αργόσυρτο “Make It ’Til Monday” έφτανε στο τέλος του και λίγο πριν αρχίσει το εκρηκτικό “Blue”, το group είχε στήσει μια ηχητική γέφυρα λίγων δευτερολέπτων για να ενώσει αυτά τα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια. Το αποτέλεσμα ακουγόταν εκπληκτικά όμορφο, έτσι όπως οι απόηχοι του “Make It ’Til Monday” υποχωρούσαν για να έρθουν ερμητικά τα σαρωτικά riffs του “Blue”. Τώρα ο δίσκος είναι remastered, και αυτή η λεπτομέρεια δεν υπάρχει πια: τo “Make It ’Til Monday” τελειώνει πλέον με ένα άδοξο fade-out. Κοιτάς να δεις ποιος εγκέφαλος έκανε το remastering και είχε το θράσος να αλλάξει την αυθεντική ηχογράφηση, και πέφτεις πάνω στο όνομα του Chris Potter – που ήταν συμπαραγωγός στο “Urban Hymns”.

Όχι βέβαια ότι φταίει ο Chris Potter για το ότι το Urban Hymns ήταν ένας μέτριος δίσκος, αλλά αυτή η παρατήρηση μπορεί να συνοψίσει εύστοχα τη διαφορά μεταξύ των πρώιμων Verve και των μετέπειτα Verve – αυτών που τη διετία 1997-98 ξεπέρασαν σε πωλήσεις τους κραταιούς τότε Oasis. Με λίγα λόγια, οι πρώιμοι Verve ήταν ένα συγκλονιστικό συγκρότημα, το οποίο μετά το “A Storm in Heaven” και ένα αρκετά καλό δεύτερo άλμπουμ (που όμως δεν ήταν αντάξιο του πρώτου), μεταλλάχθηκε σε ένα φιλόδοξο britpop σχήμα που στόχευε στο να φτιάχνει anthems για να τα παίζει στα φεστιβάλ μπροστά σε πλήθη να παραληρούν. Καθόλου μεμπτή η φιλοδοξία, αλλά και καθόλου ταιριαστή με την ταυτότητα και την ποιότητα του πρώτου δίσκου, κι έτσι οι φίλοι των Verve χωρίστηκαν άτυπα σε δύο στρατόπεδα: από τη μία εκείνοι που είχαν λατρέψει το “A Storm in Heaven” και είχαν ξενερώσει με ό,τι ακολούθησε, από την άλλη εκείνοι που τους είχαν μάθει με το “Urban Hymns” και λίγο-πολύ αδιαφορούσαν για εκείνον τον πρώτο δίσκο που δεν είχε μέσα ούτε ενα χιτ της προκοπής.

Αυτός ο πρώτος δίσκος, λοιπόν, κυκλοφορεί και πάλι ως τριπλό CD μαζί με DVD, στην γνώριμη πλέον στρατηγική πίσω από κάθε deluxe edition: να μας κάνει να ξηλωθούμε για να αγοράσουμε για άλλη μια φορά τραγούδια που έχουμε ήδη. Το δεύτερο CD περιέχει τα singles (τα πιο πολλά δεν είχαν μπεί στο “A Storm in Heaven”) μαζί με τα b-sides τoυς, τα οποία όσοι έχουν το “Verve EP” (1992) καθώς και την αμερικάνικη κυκλοφορία “No Come Down” (1994), τα έχουν ήδη (μοναδική εξαίρεση το single “All in the Mind” που παραδόξως μπήκε για πρώτη φορά σε album σε μια συλλογή του 2004). Το τρίτο CD είναι ίσως ο μόνος λόγος να αποκτήσει κανείς αυτή την κυκλοφορία, καθώς περιέχει εναλλακτικές εκτελέσεις αλλά και δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια από τα sessions του “A Storm in Heaven”. Καταλαβαίνεις γιατί έμειναν έξω από το δίσκο, αλλά και πάλι, είναι και τα δύο καλύτερα από τα περισσότερα τραγούδια του “Urban Hymns”. 

Για κάποιον όπως ο γράφοντας που πιστεύει ότι το “A Storm in Heaven” είναι ένα αριστούργημα σπάνιας αισθητικής αξίας, μια τέτοια «ενισχυμένη» έκδοση είναι μεν ευπρόσδεκτη, αλλά και κάπου περιττή. Το «κανονικό» CD κάνει λιγότερα από δέκα δολλάρια στο Amazon, το “Verve EP” τρία, και μια μεταχειρισμένη κόπια του “No Come Down” μόλις... 1 σεντ! Όσο για το remastering, ευχαριστούμε Chris Potter αλλά να μας έλειπε (βλ. την πρώτη παράγραφο). Μα έχει μέσα και βιβλιαράκι, καρτ ποστάλ, DVD και πόστερ – δεν είναι ό,τι πρέπει για τους συλλέκτες; Ενδεχομένως να ικανοποιήσει κάποιους, αλλά και πάλι, δεν είναι ο τύπος του δίσκου που προσφέρεται για τέτοια. Είναι σαν μετά από δέκα χρόνια να βγει σε deluxe edition το “Skeleton Tree” του Cave και να έχουν βάλει μέσα κονκάρδες, γιγαντοαφίσες, σιδερότυπα και αυτοκολλητάκια για το αμάξι. 

Και λίγα λόγια για τη μουσική: το “A Storm in Heaven” είναι μια μετωπική σύγκρουση τριών (τουλάχιστον) μορφών με ιδιοφυέστερη όλων τον κιθαρίστα Nick McCabe, που είναι και ο βασικός υπεύθυνος για την μαγεία που ξεπηδάει από κάθε γωνιά του δίσκου. Κατά δεύτερο λόγο, ο παραγωγός John Leckie έχει υπερτονίσει τις τριπαρισμένες διαθέσεις του συγκροτήματος, προσφέροντας ένα νωχελικό υπερψυχεδελικό σύνολο που φλερτάρει με διάφορα είδη (π.χ. shoegazing, space rock ή folk). Τέλος, o Richard Ashcroft, ένας χαρισματικός ερμηνευτής πριν μεγαλοπιαστεί, όταν ακόμα τραγουδούσε με πραγματικό πάθος. Τραγούδια σαν το “Beautiful Mind” ή το “Man Called Sun” μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή και δεν γράφονται κάθε μέρα. Είναι ακριβώς επειδή οι Verve είχαν παραδώσει τέτοια ατόφια αριστουργήματα στα πρώτα τους χρόνια που ένας δίσκος σαν το “Urban Hymns” είχε απογοητεύσει όσους περίμεναν κάτι ανάλογου ειδικού βάρους.

Αν και προσωπικά θα προτιμούσα να αγοράσω μια ακόμα κόπια από το “A Storm in Heaven”, το “Verve EP” και το “No Come Down” για να αντικαταστήσω τις δικές μου που έχουν φθαρεί μετά από εκατοντάδες κυριολεκτικά ακροάσεις (για το “A Storm in Heaven” δεν αποκλείεται να είναι και χιλιάδες), μια συλλογή με τέτοιο υλικό δεν θα μπορούσε να πάρει άλλο βαθμό από 10, ακόμα κι αν λάβεις υπόψη τον χασάπη στο remastering, και ακόμα κι αν υποψιάζεσαι ότι αυτή η κυκλοφορία φτιάχτηκε καθαρά για εισπρακτικούς σκοπούς και όχι από πραγματική αγάπη για έναν τόσο πολύτιμο δίσκο.