Rock!!
Στην Αυστραλία οι τραβεστί έχουν ιδιαίτερα έντονη παρουσία. Θυμάμαι τo "The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert", εκείνη τη φοβερή ταινία με τον Terence Stamp, που έπαιζε καταπληκτικά την τραβεστί τραγουδίστρια που έκανε τουρνέ στην Αυστραλιανή ενδοχώρα. Και η ιστορία με την τελετή λήξης των Ολυμπιακών του Sydney, που ήθελαν να κάνουν παρέλαση και ξεσηκώθηκαν οι χριστόδουλοι όλου του κόσμου εναντίον τους είναι πολύ πρόσφατη.
Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ρίξτε μια ματιά στο εξώφυλλο του ROCK!!!!! Είναι το μόνο τους εξώφυλλο όπου οι Violent Femmes ποζάρουν ως... Violent Femmes! Βρώμικη πόζα, με ζόρικα ανδρόγυνα όντα μετά από άσχημο μεθύσι με σαμπάνιες! Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι το ROCK!!!!! είναι ένα album που κυκλοφόρησε το 1995 μόνο στην Αυστραλία (γιατί μόνο εκεί τους έπαιζαν) και τώρα κυκλοφορεί και στον υπόλοιπο κόσμο, να ο συνδετικός κρίκος που έλειπε!
Oι Violent Femmes είναι ένα group που λατρεύτηκε από πολύ κόσμο στην Ελλάδα στην αρχή της καριέρας του και ξεχάστηκε σιγά - σιγά στη συνέχεια. Η εισαγωγή του 'Blister In The Sun' είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες των '80s, ακόμη και από ανθρώπους που δεν ασχολούνται. Με τα ακουστικά όργανα που έπαιζαν, το εγκεφαλικό αλλά και αλήτικο Rock 'n' Roll τους, ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε κυκλοφορούσε το 1984, και ξεχώρισαν αμέσως. Μετά το εκρηκτικό τους ντεμπούτο, το 'Hallowed Ground' ήταν σκοτεινό και ερμητικό και συρρίκνωσε πολύ το κοινό τους, το 'The Blind Leading The Naked' ήταν ηλεκτρικά ανατρεπτικό της εικόνας τους και αποκαλυπτικά ζωντανό, χωρίς να φέρει καινούργιο κόσμο, και από 'κει και πέρα το χάος. Όταν σταδιακά προσχώρησαν στον ηλεκτρικό ήχο, έγιναν ένα με το ρεύμα. Σήμερα η κάθε καινούργια κυκλοφορία τους περνάει στα ψιλά. Δεν φταίνε μόνο οι ίδιοι γι αυτό, ούτε βέβαια και ο κόσμος. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει και ο ...Πετρίδης! Αυτός ήταν που δημιούργησε το φοβερό hype τότε.
Εδώ λοιπόν έχουμε ακόμη ένα album καταδικασμένο στην αφάνεια. Όχι ότι είναι άσχημο, κάθε άλλο. Απλά είναι και αυτό κάτω από τις προσδοκίες που μας δημιούργησαν πρίν από ...δεκαέξι χρόνια! Ο Gano είναι, έτσι κι αλλιώς, απόλυτα ιδιοσυγκρασιακός τραγουδιστής, οπότε θα ήταν πάρα πολύ να περιμένουμε κάτι καινούργιο απ΄αυτόν. Ο Ritchie όμως που έχει τη φήμη ψαγμένου μουσικού, είναι και θαυμαστής του Sun Ra (θυμάται κανείς τη συναυλία του στο Αργώ γύρω στο 89-90 που έπαιξε και το ...Ποτέ την Κυριακή;), δίνει εδώ την εντύπωση ότι παίζει για πλάκα. Παρ' όλα αυτά, επειδή το ταλέντο δεν εξαφανίζεται εντελώς, απλά κοιμάται και ξεπετάγεται εκεί που δεν το περιμένεις, εδώ τους ξέφυγαν δυο ωραία. Το 'Life Is An Adventure' και το 'I Wanna See You Again' είναι τραγούδια που αξίζουν προσοχής και θυμίζουν τους ήρωές μας στο ξεκίνημά τους. Κατά τα άλλα, εδώ έχουμε μια κυκλοφορία χωρίς λόγο ύπαρξης.
