The agent that shapes the desert

Ως τρόπος ζωής, η εκκεντρικότητα κάποιες φορές δε διαφέρει από μια αμφίρροπη μάχη μεταξύ των καλών και των κακών κυττάρων του οποιουδήποτε την έχει. Του Carl-Michael Eide, ύστερα από δύο δεκαετίες μουσικοσυνθετικού βίου, μάλλον το πάει σε ισοπαλία. Το μεγάλο του κεφάλαιο, κλεισμένο πια, έχει για τίτλο το όνομα των Ved Buens Ende. Ωστόσο, όντας ένας απ' τους πυλώνες του νορβηγικού black metal, πέρασε από Satyricon, Ulver, Dodheimsgard, Aura Noir, Cadaver, Inferno - σοκάρεσαι απογράφοντας και μόνον βιογραφικό κι αξιόγραφα σε φωνή, κιθάρες και ντραμς. Τα τελευταία τα ξέγραψε διαπαντός όταν το '05 έπεσε (ή πήδηξε, απροσδιόριστο, σε μετέπειτα συνέντευξή του είπε πως βρέθηκε τη λάθος στιγμή σε λάθος τόπο) στο κενό τεσσάρων ορόφων απ' όπου γλίτωσε με 26 κατάγματα και παραλυσία στα πόδια. Πολυοργανίστας με απώλειες αλλά και με τεχνοπρακτικές που κάνουν ειδικούς και μη να ψάχνουν πώς γινόταν ένας αριστερόχειρας να 'χει τέτοιο δεξί.

Ο Eide σχημάτισε τους Virus το '00, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να τους βγάλει απ' τη σκιά των Ved Buens Ende, των οποίων και θεωρούνται η συνέχεια. Φέτος τούς φτάνει στο τρίτο τους άλμπουμ, μία ανεξάρτητη παραγωγή που χρηματοδοτήθηκε μέσω προπώλησης κι απ' το ίδιο το γκρουπ, δίνοντας πάλι σκληρές εξετάσεις στη γραφή αλλά και γενικότερες. Τα βασικά προσόντα του Czral (ή Aggressor, Exhurtum κι αλλιώς κατά το παρελθόν, εξαντλώντας τα ευγενή αισθήματα της αγάπης προς αλλήλους), είναι κι ο κορμός των Virus: η ερμηνεία κι οι κιθάρες. Με χροιά φωνής χαρακτηριστικά κοντινή σ' έναν μέταλ Scott Walker και την προνομιακή μεταχείριση στη μίξη, γίνεται καθηλωτικός στην πρώτη. Με μονοπάτια που δεν ακολουθούν τα συνήθη μάτσο, μένοντας σε δυσαρμονικά χαϊδέματα, τρέμολο και πρίμα ριφ -ο Denis D'Amour των Voivod (αδικοχαμένος από καρκίνο), τα μπλουζ κι ο Alex Lifeson των Rush φανερώνονται στις επιρροές- κάνει το ευφάνταστο εφικτό στις κιθάρες, αποποιούμενος σόλο κ.ά. βιρτουόζικα.

Οι Voivod, για όποιον τους κατέχει, πήραν απ' το hardcore κι απ' τον ήχο των πρωτο-thrashers της Καλιφόρνια, γέμισαν το υβρίδιο με επιδράσεις από άγουρους Killing Joke ως Einsturzende Neubauten κι άφησαν πίσω τους οριακούς δίσκους σκοτεινής αντι-τέχνης σαν το "Dimension Hatross" του '88. Σκοπός και στόχος των Virus είναι το μπόλιασμα των Καναδών με παραφυάδες απ' το jazz rock των 70s. Στο "The Age That Shapes The Desert", για να επιμείνουμε στο παρόν σετ των εννιά νέων τραγουδιών, η ρυθμική βάση του μπασίστα Bjorge Eide Martinsen (γκεστ στο cd, κατόπιν κανονικό μέλος) και του επί χρόνια συνεργάτη τού Carl-Michael Eide, drummer Einar Sjurso πιάνουν επιδόσεις λες και πριν προσέλθουν στις ηχογραφήσεις προβάριζαν με τους Can ή την Mahavishnu Orchestra μαθαίνοντάς τους πανκ.

Κι επειδή είναι αδύνατον να αποφύγεις τον εγκλωβισμό όταν η περιγραφή του ύφους σε τέτοιους δίσκους γίνεται άσκηση δυσεπίλυτη, αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά αειθαλής και σωτήρια η επίκληση της avant-garde. Στην Ιατρική είναι η ασπιρίνη, στη μόδα τα μπλου τζιν, στη μουσική αυτή...

Εξάλλου, εντέλει ήταν άτοπη η αρχική αναφορά στο b/m, οι Virus και το άλμπουμ τους δεν έχουν καμία σχέση μαζί του. Όμως ως βασική παράληψη από τότε με τους Fen θα μετρούσα το ότι κάτω απ' την επίμαχη ταμπέλα πλέον αρχίζουν να μη χωράνε πράματα. Η στενότητα ήρθε φυσιολογικά, σα να μεγάλωσε το παιδί και του 'ναι μικρά τα ρούχα. Το σύνθημα το οποίο ύποπτα επικαλείται μια καθαρότητα που αν δεν επιβληθεί δεν πρόκειται ποτέ της και να υπάρξει, αφήνει ψυχρούς τους πρωτοστάτες. Αυτοί, έχοντας ήδη σωρεία πεπραγμένων από παλιά, κάνουν αυτό που 'ξεραν απ' το ξεκίνημα, να πάνε ακόμη παραέξω, στο άγνωστο. Παράλογο φάνταζε τότες, το ίδιο και τώρα. Κι αν οι Virus δεν κρατούσαν για τη φαν έκδοση τη διασκευή τους στο "Shutout" των The Walker Brothers, θα 'χαμε κι έναν καλό κράχτη για να ενδιαφερθεί κανείς για ό,τι μέχρι χθες απέρριπτε. Μα κι έτσι, η καλλιγραφία μιας λαβωμένης ιδιοφυΐας φτάνει. Παραείναι ιδιαίτερη για να 'ναι τόσο κατ' ευχή κυριολεκτική.