To lose my life...
Νέο αίμα! Η Fiction Records, δισκογραφική αξιοσέβαστων ονομάτων (Ian Brown, Yeah Yeah Yeahs, Maccabees) κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ των Βρετανών White Lies. 3 φίλοι από το Ealing του δυτικού Λονδίνου, οι πρώην Fear Of Flying, φοράνε τα μαύρα τους και ανεβαίνουν στη μεγάλη σκηνή. Με παραγωγούς τους Ed Buller (Suede, Pulp) και Max Dingel (The Killers, Glasvegas) το νέο next big thing της βρετανικής indie σκηνής ετοιμάζεται να απογειωθεί στα charts.
Indie-pop, gloom-rock, post-punk, new wave και αρκετές ακόμη λεζάντες αναβοσβήνουν πλάι στο όνομά τους. Παρά τον ντόρο, οι 20-something White Lies εμφανίζονται προσγειωμένοι και σοβαροί. Απορρίπτουν το όλο hype, αποφεύγουν να μιλάνε για τους εαυτούς τους, τα ρούχα που φοράνε, τα ξύδια που κατεβάζουν και υποστηρίζουν πως "είμαστε η μουσική μας και αυτό είναι όλο".
Απλή η συνταγή τους. Μπάσο στο ρυθμό, απλή κιθάρα, ελάχιστα new wave ντραμς. Στομφώδη, πολύχρωμα synths χρωματίζουν τον γκρίζο καμβά των κομματιών ως τη σταδιακή, δραματική κορύφωσή τους. Η καθαρή φωνή του frontman τραγουδιστή-κιθαρίστα του group, Harry mc Veigh "αμφιταλαντεύεται" κάπου μεταξύ Julian Cope, Ιan Curtis και Brandon Flowers. Στα μείον, ο αδιάφορα απλοϊκός, νεανίζων στίχος και η έλλειψη ακέραιης μουσικής ταυτότητας, καθώς άπειρες είναι οι επιρροές τους και πολλές οι "ομοιότητες" με κλασσικούς και μη καλλιτέχνες. Κορυφαία δουλειά λοιπόν ή απλώς "στιλάτοι κλέφτες";
Best album tracks:
"Death" - Ο Brandon Flowers τραγουδά Stellastarr* και "My Coco". Κοφτερά synths σκίζουν τον αέρα σε φοβερό upbeat tempo.
"To Lose My Life" - Οι Bravery διασκευάζουν "Supermassive Black Hole". Ο Benjamin Button αφηγείται την απίστευτη ιστορία του σε college party. "Let' s grow old together and die at the same time"... Το μανιασμένο βιολί των τρελογερμανών Inchtabokatables παίρνει φωτιά. Suicidal ερωτικό δίλημμα πάνω στην indie πίστα.
"Unfinished Business" - Οι Interpol ερμηνεύουν το στοιχειωμένο "Evil". To "Intervention" - εκκλησιαστικό όργανο των Arcade Fire προσδίδει την πρέπουσα σοβαρότητα της νεκρικής ακολουθίας. Σπαρακτικοί στίχοι ενός dark love story. "So get off your low and let's dance like we used to"... O Mc Veigh χορεύει με τη νεκρή νύφη.
"E.S.T." - Φουλ ηλεκτρισμός των TV οn the Radio με νοσταλγικό synth διαχέουν το feeling στην ατμόσφαιρα. Δέος.
"From The Stars" - Ο Chris Martin και τα αλησμόνητα τύμπανα του "Atmosphere" βουρκώνουν τα μάτια.
"Fairwell To The Fairground" - Echo and the Bunnymen και Cure στις κιθάρες. Ή μήπως Rapture; Όλο το "Killing" των τρίτων έρχεται στο μυαλό μου... Ξεσηκωτικό! Ρομαντικά, εφηβικά όνειρα φυγής. Προδιαγεγραμμένη πορεία στην κορυφή των single-charts.
Συνδυάζοντας όμορφα 80's ακούσματα αλλά και σύγχρονες επιρροές, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα φρέσκο, μοντέρνο indie μωσαϊκό. Ήδη τα "Death" και "To Lose My Life" κυκλοφόρησαν σε cd-singles και η δυναμική του άλμπουμ σηκώνει 3-4 ακόμη πιασάρικα σινγκλάκια. Αναμφίβολα και εξώφυλλο στο ΝΜΕ και headliners σε φεστιβάλ και αφίσες σε εφηβικά δωμάτια, θα γίνουν. Τα χιτάκια τους θα παιχτούν και θα χορευτούν πολύ στη διάρκεια του έτους. Η ώρα των τέως "Fear Of Flying" να πετάξουν έφτασε και κατά τα φαινόμενα, το δύσκολο για όλους 2009 θα είναι η χρονιά τους. Μέχρι την επόμενη κρίσιμη δουλειά τους, ας ανοίξουμε την ένταση, ας χαμηλώσουμε το βλέμμα και ας χορέψουμε στους θλιμμένα χαρούμενους ρυθμούς και τα "αθώα ψέματα" των White Lies.
Βαθμολογία: 7
Βαθμολογία για τις "επιρροές": Στην προσωπική άποψη του καθενός.
