Sky blue sky
Όταν οι Uncle Tupelo διαλύθηκαν αφήνοντας πίσω τέσσερις δίσκους, τρεις υπέροχους και έναν αριστουργηματικό, και βαφτίζοντας μια ολοκαίνουργια σκηνή με το όνομα alternative country, έγινε και η αυτόματη διχοτόμησή τους. Οι μισοί έφτιαξαν τους Son Volt και οι άλλοι μισοί δημιούργησαν τους Wilco.
Οι Son Volt συνέχισαν με τίμιο και αξιοπρεπέστατο τρόπο την παράδοση των Uncle Tupelo με ακόμη πιο εξωστρεφείς αναφορές στην country, ενώ αντίθετα οι Wilco πήγαν τον ήχο των μουσικών προγόνων τους πολλά σκαλοπάτια παραπέρα βυθισμένοι περισσότερο από ποτέ στην εσωστρέφειά τους, παραδίδοντας υπέροχους και εξίσου αριστουργηματικούς δίσκους όπως οι ρίζες τους. Επίσης συμμετείχαν σαν βασικά ή βοηθητικά μέλη ή ακόμη δημιούργησαν και side projects. Παραθέτω τους Golden Smog, Autumn Defense, Loose Fur αλλά και σαν guests σε σόλο δίσκους αρκετών καλλιτεχνών (όπως π.χ. ο Billy Bragg). Ο αρχηγός τους, βασικός συνθέτης και στιχουργός Jeff Tweedy είναι ένας από τους καλύτερους και πιο σεβαστούς μουσικούς αυτήν τη στιγμή στην Αμερική με 17 χρόνια ιστορίας στις πλάτες του.
Δυστυχώς όμως ο καινούργιος δίσκος των Wilco δεν είναι καλός. Η ιστορία φαντάζει προϊστορία για τον Tweedy και οι καλές στιγμές των Wilco ένα μακρινό παρελθόν. Τα τρία χρόνια προσμονής από το απλώς καλό "A Ghost Is Born" του 2004, όπου ήταν εμφανή τα σημάδια συνθετικού μπλοκαρίσματός του -αλλά τελευταία στιγμή το έσωζε-, μέχρι το φετινό 'Sky Blue Sky', είναι αρκετά για να αυξάνουν τα θέλω των ακροατών (πιστέψτε με είναι υπερβολικά μεγάλο το ακροατήριό του στην Αμερική) και δυστυχώς δεν αντεπεξήλθε των περιστάσεων. Περιστάσεων που είχε οριοθετήσει μόνος του με τους τέσσερις πρώτους δίσκους των Wilco (Α.Μ., Being There, Summerteeth, Yankee Hotel Foxtrot - με τα δύο τελευταία να έχουν ισόποση θέση στην καρδία μου).
Πιστεύω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα στο 'Sky Blue Sky' είναι ότι δεν ακούγεται σαν κυκλοφορία από μια μπάντα αλλά σαν άλμπουμ ενός έμπειρου τραγουδοποιού, κάτι που δεν ίσχυε μέχρι τώρα και αυτό το γεγονός δημιουργεί μεγαλύτερες ανασφάλειες για το εγγύτερο μέλλον των Wilco. Οι Wilco είχαν (και συνεχίζουν) να έχουν μεγάλους μουσικούς στις τάξεις τους όπως ο Nels Cline (των τεράστιων The Geraldine Fibbers) και δυστυχώς εν έτει 2007 δεν το εκμεταλλεύονται καθόλου.
Εν κατακλείδι, παραφράζοντας τους στίχους του νωχελικού εναρκτήριου 'Either Way', "ίσως με αγαπάς, ίσως και όχι", σε "σίγουρα σε αγαπώ, αλλά όχι με αυτόν το δίσκο", κλείνω με μεγάλη απογοήτευση μια κριτική που περίμενα πολύ καιρό για να πλέξω διθυράμβους και τελικά δυστυχώς κάνω επιμνημόσυνη δέηση (;).
