Second sight

Το πρώτο άλμπουμ των Will-o-the Wisp ήλθε αρχές '99 και το δεύτερο στις αρχές της φετινής χρονιάς. Τους πήρε δηλαδή δυο χρόνια να το δουλέψουν, αλλά άξιζε από πολλές πλευρές τον κόπο. Άξιζε γιατί, δεν είναι ασκήσεις πάνω στο ψυχεδελικό ποπ στυλ, τα τραγούδια του «Second Sight», αλλά συνθέσεις πλήρεις με αρχή, μέση, τέλος και με θέματα δυνατά ως «αιτία» πρωταρχική. Άξιζε γιατί, τα θέματα αυτά δεν προκύπτουν από κάποια εγκεφαλική διεργασία που αποτελεί προϊόν σχολαστικής όσο και τυπολατρικής μελέτης της φόρμας την οποία και φιλοδοξεί να επισφραγίσει και μέσα απ' αυτή την επισφράγιση ν' ανακύψει και κάτι σαν επιβεβαίωση για το ίδιο το γκρουπ, αλλά αναδύονται απ' την ανεξιχνίαστη εκείνη κρύπτη του ασυνείδητου απ' όπου πηγάζει η μόνη αυθεντική πρώτη ύλη για κάθε μορφή αληθινά εμπνευσμένης ηχητικής τέχνης: η καθαρή, αβίαστη, ανεξήγητη κι υφολογικώς ακαταχώρητη μελωδία. Το ύφος, μ' άλλα λόγια το στυλ, έρχεται αμέσως μετά.
Άξιζε γιατί, το ύφος αυτό δεν περιορίζεται στο να υπηρετεί τυφλά τη μελωδία, αλλά ανοίγεται οργανικά σε χώρους λυρικά όσο και ηλεκτρικά φορτισμένους, αναπτύσσοντας μια ανήσυχη παράλληλη σχέση με τους κόσμους της έντεχνης ποπ ρομάντζας και του σύγχρονου ροκ - ανήσυχη επειδή, όντας παράλληλη, κοιτάει να τα φέρει βόλτα και με τους δυο ταυτοχρόνως δίχως να προσβάλλει τη «δεοντολογία» κανενός, κάτι σαν «από εδώ η γυναίκα μου κι από εδώ το αίσθημά μου» δηλαδή, δίχως να προσδιορίζεται -και τόσο το καλύτερο- ποιά είναι ποιά ακριβώς. Και άξιζε γιατί, ολ' αυτά συμβαίνουν με εκφραστικότητα, με ηχητική πληρότητα και με λεπτή φαντασία, που ξεκινάει απ' τις γλυκύτατες ερμηνείες του τραγουδιστή και στιχουργού Άγγελου Γερακίτη και κορυφώνεται στο εικαστικώς ωραιότατο εξώφυλλο, τόσο του βινυλιακού lp όσο και του cd.
Κι από ποιές πλευρές δ ε ν άξιζε τον κόπο; Από μια και μοναδική: στο ότι, αυτό το κομψό, μόλις 38λεπτο άλμπουμ των οχτώ και μόνον κομματιών, σέβεται «υπερβολικά» την, ας πούμε ψυχεδελική, ποπ-ροκ φόρμα, τόσο που να μην αποτολμά κάποια παρέμβαση επ' αυτής, να μην προχωρεί σε κάποια δραστική αρμονική ή ηχητική διεύρυνση, που θα άνοιγε μια πολύ δυναμικότερη προοπτική στους Will-o-the Wisp ως σχήμα που δεν θα περιορίζεται πλέον στο να εκφράζεται με αρτιότητα αλλά θα μπορεί και να κυοφορεί την «παρεκτροπή» - συναίσθημα ζωτικό πλέον, σε μια τόσο σαρωτική στις μεταλλαγές της εποχή. Δεν πειράζει όμως, μικρό το κακό. Θέλω να ελπίζω ότι, θα συμβεί και αυτό με το επόμενο lp.