For the ghosts within

Τι θα γίνει με τούτη τη φωνή; Κάθε φορά φοβόμαστε μην είναι και η τελευταία που θα πατήσουμε το play, για να μας ρουφήξει όπως μόνο η ίδια ξέρει σ' αυτό το μείγμα μεστής, σε δικό της αυτόνομο πλαίσιο, βιωμένης "μελωδικότητας" και απίστευτης ευρύτητας. Φοβόμαστε γιατί είναι η ηλικία πια που απειλεί σιγά σιγά, έχει μπει στα 66 ο Robert Wyatt. Κι όμως δεν έχει μειώσει στο ελάχιστο ούτε τους ρυθμούς του, ηχογραφεί σταθερά άλμπουμ, προσωπικά ή και συνεργασίες, ούτε την ποιότητα και το επίπεδο, σε δική του κατηγορία μοιάζει να κινείται, και δεν είναι καθόλου υπερβολικό αυτό.

Και τι θα λέγατε να τον ακούσετε στο πασίγνωστο What a wonderful world; Η περιέργεια χτύπησε κόκκινο μέχρι να καταφέρουμε να το ακούσουμε, και, σωστά μαντεύετε, είναι η απόλυτη και τελεσίδικη διασκευή-απόδοση, όπως θέλετε πείτε το, μίλια μακριά από τις εκατοντάδες άλλες αποδόσεις που έχει γνωρίσει το κομμάτι αυτό. Είναι ένα άλμπουμ με αποδόσεις γνωστών στάνταρντς (ακούμε ακόμη το Round Midnight του Thelonius Monk, ή το In A Sentimental Mood του Duke Ellington), αλλά και δικών του παλιών και αγαπημένων στιγμών (όπως το At Last I Am Free των Chic που πρωτοείπε το '80 σε επτάιντσο στην Rough Trade, ή το Maryan που έχει γράψει μαζί με τον Βέλγο τζαζίστα Philip Catherine και είχε συμπεριληφθεί στο Shleep του '97), και είναι και άλμπουμ συνεργασίας με τον Ισραηλινό Gilad Atzmon, και την Ros Stephen και το κουαρτέτο εγχόρδων της (The Sigamos String Quartet).
Σ' αυτό το κουαρτέτο εγχόρδων στήθηκε και η αρχική ιδέα που βασίστηκε στο άλμπουμ του Charlie Parker "Bird With Strings". Είναι στα καινούργια πρωτότυπα τραγούδια όπως το Lullaby For Irena ("You were there for me, all along, you were there for me, when I had nobody there to care for me ..." τραγουδάει εδώ και πρέπει να τον ακούσετε πώς μετατρέπει μια φράση που φαίνεται τόσο κοινότοπη στο χαρτί, σε ανεπιτήδευτη ευγνωμοσύνη) που μοιάζει το πρότζεκτ να πετυχαίνει το στόχο του (Robert with strings ...) αφού τα δύο βιολιά, η βιόλα και το τσέλο του κουαρτέτου, μαζί με το διπλό μπάσο στήνουν το πιο ταιριαστό χαλί στη φωνή του. Στα παραπάνω προστίθεται και το άλτο σαξόφωνο, ή το κλαρινέτο, ή το ακορντεόν του Gilad Atzmon, για να δώσουν και την τελευταία πινελιά γόνιμου αυτοσχεδιασμού.

Εκτός από τη μουσική είναι η άρνηση της Εβραϊκής καταγωγής του αντισιωνιστή αρθρογράφου - συγγραφέα και πολιτικού ακτιβιστή Gilad Atzmon, που έχει φέρει τους δύο κοντά, υποθέτω, θυμηθείτε τη θεματολογία του άλμπουμ Old Rottenhat του '85, αλλά και τη μετέπειτα πορεία του Wyatt. Και η απαραίτητη πολιτική αιχμή για τον Παλαιστινιακό λαό έρχεται στο Where Are They Now?, πρωτότυπη σύνθεση και αυτή των Wyatt / Atzmon : "What's the air worth if you're not allowed to breathe? What's the opinion worth if you're not allowed to speak your mind?