Η πιο εύκολη τακτική για να περιγράψει κανείς τους Yell-O-Yell θα ήταν να τους παρομοιάσει με τους Birthday Party. Εξάλλου, δε νομίζω ότι από το 1982 που κυκλοφόρησε το πρώτο τους single "Shoot The Truth" (και πρώτο της Creep), να έχει αποφευχθεί η χρήση του αυστραλέζικου συγκροτήματος σε περιγραφή της μουσικής των συμπατριωτών μας. Αυτές οι γραμμές εδώ πάντως, όπως διαπιστώνετε, δεν κατάφεραν να σπάσουν την παράδοση.
Θα ήταν, όμως, το λιγότερο άτοπο να μείνει εκεί. Τόσο το "Hello Hell!" όσο και το EP "Funtime" (που συμπεριέχονται στη μεταγενέστερη cd έκδοση της FM Records) μπορούν να σου σηκώσουν την τρίχα κάγκελο! Η ωμότητα των `80s, βαθιά κάτω από τα φανταχτερά χρώματα και τις βάτες, έτρεφε στα σπλάχνα της μία αγριότητα ρομαντική, που λίγες φορές κατάφερε να αποτυπωθεί σε βινίλιο τόσο επιτυχημένα. Ήχοι σκληροί, που όμως πίσω τους κρύβουν κάποιο λαβωμένο ζώο που φοβάται πιο πολύ από εσένα. Ήχοι, που ενώ σε πρώτο επίπεδο φαίνονται ομοειδείς, είναι τόσο πλούσιοι, τόσο βουτηγμένοι στα blues, στον αυτοσχεδιαστικό jazz θόρυβο. Ενίοτε, άμα τους προσέξεις χωρίς καμία προδιάθεση να σε καταβάλει, θα εντοπίσεις μέχρι και γκρουβάτους ρυθμούς που ένας θεός ξέρει πώς παγιδεύτηκαν στα δίχτυα της απόγνωσης.
Για του λόγου το αληθές προσέξτε την ερμηνεία του Φιλώτα Βασκαλή στο "The Jaw", όταν στα μέσα του κομματιού ξεστομίζει το ακατάληπτο "the jaw will be nursin' you baby", σα μεταλλαγμένος Elvis που τραγουδά το δικό του "Fever".
Προσέξτε τα παιχνιδίσματα της φωνής του, σαν άλλος Screamin' Jay Hawkins, στο "S.S.Movie". Και μία αργή, κατανυκτική κιθάρα να τον ακολουθεί. Ή το αντίθετο;
(Παρεμπιπτόντως, μήπως το εν λόγω κομμάτι σας θυμίζει μία άλλη μπάντα από τα μέρη μας που το 1997 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ που συζητήθηκε έντονα; Για σκεφτείτε...)
Προσέξτε τα "Alice (In Sufferland)" και "Fun-Flag" (σ.τ.α.: από το "Funtime"), με ένα rhythm section που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει ξεπηδήσει από τη γραφή των Lounge Lizards.
Εν ολίγοις, πέρα από τα προφανή αισθήματα της κλειστοφοβίας, της αγωνίας, της έντασης που τεντώνει τις φλέβες, μήπως πρέπει να σκάψουμε αρκετά πιο βαθιά;
Σίγουρα, πάντως, ο καθένας θα βρει το δικό του θησαυρό. Δε χωρά αμφιβολία.