Έχει περάσει η εποχή που για να θεωρείται μια μπάντα "cool" ήταν απαραίτητο να θυμίζει λίγο έως πολύ τους Velvet Underground, όπου παρέπεμπαν πολλά από τα σπουδαιότερα γκρουπ της δεκαετίας του 80, αν και ανήκαν σε διαφορετικές μεταξύ τους «σκηνές», οι Sonic Youth, Feelies, Dream Syndicate, Yo La Tengo.
Στο "Summer sun" των τελευταίων, το Velvet-παρελθόν ζωντανεύει ο Ira Kaplan που στο "Nothing But You And Me" ψιθυρίζει αλά John Cale. Όμως όσο και να ψάξετε, παραμορφωμένες κιθάρες δεν θα βρείτε πουθενά.
Οι Yo La Tengo με κάθε καινούρια δουλειά τους μετατοπίζουν το βάρος όλο και περισσότερο σε jazz και lounge ατμόσφαιρες, ανακατεμένες πάντοτε με 60s ποπ, ολίγη ψυχεδέλεια και άλλα διάφορα. Μπορείτε να το πείτε «ηχητικές αναζητήσεις» ή και «μπερδεψοδουλειά». Προσωπικά, βρίσκω συνήθως το δεύτερο πιο ευχάριστο. Ακόμη πιο γοητευτικές βρίσκω τις απλές μελωδίες όπως τα "Season Of The Shark" και "Today Is The Day", που αποτελούν τις καλύτερες στιγμές του δίσκου και μοιάζουν να έχουν βγει από το "Fakebook", με τις διασκευές σε ξεχασμένα διαμαντάκια των 60s. Τo "Winter A-Go-Go" έχει έντονο Zombies άρωμα. Τα "Beach Party Tonight" και "Tiny Birds" αναδίδουν ψυχεδελικές αναθυμιάσεις. Το "Little Eyes" θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο δίσκο των Stereolab. Απολαυστικό το lounge του "How To Make a Baby Elephant Float" και ό,τι πρέπει για διαφήμιση παγωτού το funky "Georgia Vs. Yo La Tengo". Το "Moonrock Mambo" στερείται οποιουδήποτε νοήματος ύπαρξης και το δεκάλεπτο jam "Let's Be Still" με τα φλάουτα, τις τρομπέτες, το πιάνο και τα φωνητικά της Georgia Hubley, είναι η κατεύθυνση που δεν θα ήθελα να πάρουν στο μέλλον οι Yo La Tengo. Άλλωστε υπάρχουν οι Pram που τα καταφέρνουν καλύτερα στο είδος.
Το γκρουπ που έχει κατά καιρούς διασκευάσει από Kinks και Beat Happening μέχρι Mission Of Burma, κι από Flamin' Groovies και Feelies μέχρι Queen, κλείνει το δίσκο με το "Take care" των Big Star. Οι Ira Kaplan, Georgia Hubley και James McNew, με τη βοήθεια του Paul Niehaus (Lambchop, Calexico) στη steel κιθάρα καταφέρνουν να μας αφήσουν με το γλυκόπικρο χαμόγελο που φωτίζει το αριστούργημα "Third / Sister Lovers" της μπάντας του Alex Chilton.
Το "Summer sun" είναι ευχάριστο, χαλαρωτικό και σε στιγμές διεγερτικό. Ίσως να λείπει η ιδιαίτερη και ιδιόρρυθμη έμπνευση των κορυφαίων "Fakebook" (1990), "Painful" (1993), "Electr-o-pura" (1995), "I Can Hear the Heart Beating As One" (1997).