Extended Play

Δεν υπάρχει μεγάλη πόλη που να μην είναι σε δεδομένες στιγμές και μουσική. Και καθεμιά, ως τέτοια νοούμενη, έχει το δικό της soundtrack.

Της Αθήνας, περί ου ο λόγος, αυτό είναι ένα οικοδόμημα που χτίζεται συνεχώς όσα χρόνια το θυμάμαι, αλλά κανείς δεν σκέφτεται καν πότε περίπου θα τελειώσει. Είναι σα μια άπλα όπου καταφθάνουν και συλλέγονται ένα-ένα όλα τα πολύ καλά τραγούδια. Βρίσκουν, εντούτοις, μια θέση στο προκείμενο city movie μόνον όσα απ' αυτά υπερβαίνουν τον παραπάνω ποιοτικό χαρακτηρισμό, όσα δημιουργούν αυτό που στην καθομιλουμένη λέμε "θέμα".

Για τις νύχτες, ας πούμε, που το περιβάλλον είναι ιδιαίτερο, ο αέρας έχει ξεχωριστές μυρουδιές κι άλλα τέτοια urban μυθικά, εκείνο το "Man-cine/ Man-lay Lemep" 12'' των DroG_A_tEk κρατούσε από το 2003 τη θέση του προτιμητέου συνοδού. Μέχρι πολύ προσφάτως, οπότε τον ίδιο ρόλο τον πήρε επάξια το "Mindmists" από το τελευταίο, φετινό των Parallel Worlds.

Τα ντάλα πρωινά, όμως, που ο ρυθμός είναι εντονότερος, τα νεύρα στην τσίτα κι η μεγάλη αντλία, όπως την έλεγε ο Stephen King, δουλεύει σε αυξημένες στροφές, το νεότευκτο στην ψηφιακή δισκογραφία "Spare Time Soundtrack" των Zebra Tracks είναι μια επιλογή ιδανική. Είναι το εναρκτήριο τραγούδι του παρόντος ep και οι πιο παρατηρητικοί ίσως το θυμάστε από την ταινία-ντοκιμαντέρ "Approaching Of The Hour" για την οποία κι αρχικώς ηχογραφήθηκε.

Ενεργητικός ρυθμός, προβεβλημένο μπάσο, ισορροπημένη ενορχήστρωση και παραγωγή, ανεβαστικό punky κλίμα βρετανικής προέλευσης, ένας ποπ κόσμος που μοιάζει στιβαρός, εμπνευσμένος, ακλόνητος και ουσιώδης, ασχέτως του copyright. Ο Paul Weller θα ήθελε να το 'χει αφήσει κάπου στα 7-ιντσα των early 80s The Jam, οι Bloc Party. και τι δεν τάζουν για μια τόσο έξυπνη ιδέα. Δε θα μου κάνει εντύπωση αν αυτό το τραγούδι στις συναυλίες τους ξεσηκώνει, όσοι ήσασταν προ εβδομάδος στους Placebo ή πιο πριν στο φεστιβάλ του "Centro" θα την έχετε σίγουρα την άποψή σας. Αν το ανακαλύψει ένας DJ, θα το βάλει απευθείας στο σετ του. Αν πάλι το βρει κάποιος ραδιοφωνικός παραγωγός, θα είναι σα να κέρδισε το "Τζόκερ". Κι όλα αυτά για μόλις τρία λεπτά με το χρονόμετρο.

Ωστόσο, οι Zebra Tracks δεν είναι συγκρότημα του ενός κομματιού. Αυτό είναι το πιο σημαντικό συμπέρασμα εδώ κι ας έρχεται στη σειρά δεύτερο. Το "People's Mornings" είναι ισάξιο, αλλά διαφορετικής σκέψης, δομής και δυσκολίας, και τα υπόλοιπα δύο των κεντρώων θέσεων ακολουθούν ακριβώς από πίσω, στοιχισμένα, με το "Cicerone" μπροστά και πίσω το "Hello Martians", το τελευταίο είναι και το πιο πιστό σε γνωστές φόρμες, γι' αυτό και το πιο τυπικό και προβλέψιμο της τετράδας.
Η συνολική εξέλιξη σε σχέση με το δι-τράγουδο single "Silicone Valley/ Borealis Fallacia" που είχαν βγάλει, πάλι μόνοι τους, στις αρχές του 2006, είναι σαφής, με τις λιγότερες αμφιβολίες που θα μπορούσε αυτή να έχει. Οι Αντώνης Καββαδίας και Γιώργος Νίκας, οι οποίοι ευθύνονται από ό,τι φαίνεται για το μουσικοσυνθετικό-στιχουργικό μέρος, δείχνουν και μια ενδιαφέρουσα τάση να το ψάξουν παραπάνω του αναμενόμενου: Για να δώσουν σε κάποιες στιγμές έναν ιδιαίτερο τόνο, προσθέτουν στα συνήθη όργανα μιας κιθαριστικής pop μπάντας σαξόφωνο, μπάντζο και μεταλλόφωνο. Να το συνεχίσουν, δένει και τους πάει καλά.

Για ένα γκρουπ του μόλις ενάμισι χρόνου ζωής, η δυναμική των Zebra Tracks είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρόσεχτη και το βήμα του βαδίσματός τους στο μουσικό γίγνεσθαι είναι ταχύ και με το σωστό δράσκελο. Το παρόν δεκαπεντάλεπτο προχωράει γρήγορα, εύκολα και απλά, αλλά και ουσιαστικά. Πληροί, δηλαδή, τουλάχιστον τέσσερις από τις παραμέτρους της σπουδαιότητας. Συν μια ακόμη, αφήνει εκείνη την ειδικής πάστας αύρα που κρατεί και μετά το τέλος της όποιας ακρόασης...