Edge of Chaos-Solo Piano
Είναι πιάνο, αλλά θα είναι σαν να μην είναι... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Το solo piano στον τίτλο του άλμπουμ ενώ είναι απολύτως σωστό και κυριολεκτικό είναι και παραπλανητικό. Αυτό το λέω γιατί το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ μακριά από ένα τυπικό σόλο πιάνο. Τόσο που πρέπει να είναι κανείς αρκετά εξοικειωμένος με τη σύγχρονη μουσική για να πάρει χαμπάρι ότι πρόκειται για πιάνο (εντάξει που και που το παίρνεις χαμπάρι).
Η Zωή Ευσταθίου πάντως είναι μια εξαίρετη καλλιτέχνης που γνωρίζει πολύ καλά τη λειτουργία και τη δυναμική των ήχων όταν αυτοί συνομιλούν, αντιπαρατίθενται ή ακόμα κι όταν δεσπόζουν. Χρησιμοποιεί μεν το πιάνο αλλά αυτό που γενικά την ενδιαφέρει δεν είναι ο συνηθισμένος τρόπος της πιανιστικής τέχνης, είναι η δραστηριότητα αυτή των ήχων που τυχαίνει να προκύπτουν από ένα πιάνο κρούοντας απλώς τα πλήκτρα του ή κάνοντας οτιδήποτε άλλο με αυτό. Αφαιρετικά. Διότι η κρούση των πλήκτρων σε συνδυασμό με την συνειδητή και ενεργητική ανίχνευση των δυνατοτήτων των κρούσεων αυτών αλλά και των εμπλοκών τους μπορεί να οδηγήσει σε ένα πραγματικά πολύ απρόσμενο και αλλόκοσμο αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον όταν χρησιμοποιείται το πιάνο και με άλλους τρόπους όπως είπαμε. Όταν ας πούμε, είναι… προετοιμασμένο το πιάνο (ο John Cage ήταν από τους πρώτους διδάξαντες).
Φυσικά αυτό για την Ευσταθίου δεν είναι αυτοσκοπός, δεν πειραματίζεται για χάριν του πειραματισμού, αλλά την ενδιαφέρει η ποιητική του ήχου. Το άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα και η εξερεύνηση που θα το εμπλουτίσει. Μοιάζει να κάνει κάτι σαν μικροχειρουργική στον ήχο. Σαν να τον αναλύει σε απειροελάχιστα κομματάκια που τα ερευνά το καθένα ξεχωριστά έτσι ώστε να ξέρει ακριβώς πως θα συμπεριφερθούν όταν θα τα ξαναενώσει χτίζοντας ένα σώμα νέο που κινείται και η κίνησή του είναι οργανωμένη και ελεγχόμενη έως τον πυρήνα της.
Η Ευσταθίου παίζει πιάνο ελέγχοντας την παραμικρή της κίνηση. Αργά και σταθερά η κάθε μικρολεπτομέρεια προστίθεται αφού αφήσει την προηγούμενη να ολοκληρώσει την ύπαρξή της. Οι λεπταίσθητοι ήχοι του …σχεδόν τίποτα, γίνονται τόσο κορυφαίοι, τόσο απόλυτα απαραίτητοι και σημαντικοί που αποκτούν μια ασύλληπτη ένταση και εσωτερικότητα. Γίνονται μουσική. Απόκοσμη μουσική.