Conatus

Δεν αφαιρεί τίποτε από την σχεδόν εμμονική λατρεία που έχουμε στη Zola Jesus, το γεγονός ότι το Conatus, είναι μία κατά βάση μέτρια συλλογή τραγουδιών, που δεν ξεφεύγει από τις γραμμές που μέχρι τώρα χαράζει με την "επίσημη" δισκογραφία της. Λίγο το αστείο με τις αναφορές στη Siouxsie είναι που παράγινε αστείο για να το ανεχθούμε και την επόμενη φορά, αλλά κατά τα λοιπά η περιήγηση της στα 80s συνεχίζει να είναι ενδιαφέρουσα, ειδικά για αυτούς που δεν τα έζησαν έστω και ως ανάμνηση. Για τους υπόλοιπους, είναι όπως το πάρεις πλέον.

Το Seekir, που ουσιαστικά είναι το πρώτο "κανονικό" τραγούδι του δίσκου, είναι μία μάλλον μετρημένα mainstream στιγμή για τα δεδομένα της, με ενδιάμεσα κενά και παύσεις, που καθιστούν πάντοτε τη μουσική της ανοιχτή σε έξωθεν επεμβάσεις. Λίγο παρακάτω στο Avalanche μπαίνει η υποψία ότι καλοί οι συνθετητές και τα ρετρό drum machine, αλλά μερικά κρουστά απογειωμένα από τους κατάλληλους ανθρώπινους μύες, ομοίως θα απογείωναν την κατάσταση. Η υποψία αυτή θα μείνει μέχρι τέλους, καθώς αρκετά τραγούδια χωρίς να στερούνται ψυχής, στερούνται εμφανώς ρυθμικής κραυγής.

Εκείνη η καταραμένη pop φόρμα που λέγαμε και που πρέπει επιτέλους να ανατραπεί για να καταλήξει σε κάτι εξίσου pop, αλλά με τρόπο που δεν το ξέρουμε ακόμη, ριζοσπαστικό, δεν σπάει σε καμία από τις δώδεκα συνθέσεις του Conatus (άλλωστε μπορεί και να "έσπασε" στα Stridulum). Ούτε καν ταλαντεύεται επαρκώς, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι. Το In Your Nature ας πούμε πάει και κολλάει σε εκείνο το άτιμο μπέρδεμα των σκοτεινών 80s με τα πλαστικά λαϊκά έγχορδα και με μια δόση από almost kitsch μοιρολόι έρχεται και γίνεται ολίγον τι αθέμιτα ρετρό, στα όρια του γραφικού.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς ότι το προφίλ στο εξώφυλλο μεταμορφώνει την κοπελιά σε Lady Gaga του underground, αναδεικνύοντας τα βαλκανικά χαρακτηριστικά κάποιων βασικών οστών του προσώπου, το Conatus σαν σύνολο σε αφήνει με την αίσθηση ότι η δημιουργός του συνειδητά επιμένει σε κάποια κλισέ, γνωρίζοντας ότι αυτά είναι που μπορεί και να την απεγκλωβίσουν από τα όποια στενά όρια εντός των οποίων υπάρχει και δημιουργεί. Καθώς όμως νέα για συνεχείς συνεργασίες και περίεργα project εντός και εκτός ορίων φτάνουν συνέχεια στις οθόνες μας, συνεχίζουμε να μην χάνουμε την πίστη μας στη Zola Jesus, γνωρίζοντας καλά ότι δεν μπορεί κάθε επόμενη φορά να είναι εξίσου συναρπαστική. Διότι αυτή τη φορά τα πράγματα δεν ήταν όντως συναρπαστικά...