H φάμπρικα των επετειακών επανεκδόσεων δουλεύει σε υψηλούς ρυθμούς. Ευκαιρία για να κινηθεί η (επαν)αγορά. Αλλά και η επαναξιολόγηση. Του Άρη Καραμπεάζη
Το ανεμολόγιο δείχνει μεταλλικό άνεμο να πνέει από τον Βορρά. Κι αν κάποτε "έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε", το παλιό και ταυτόχρονα νέο αυτό σχήμα αποδεικνύει το αντίθετο. Του Χάρη Συμβουλίδη
Ο μύθος της 'Άγριας Δύσης' έχει βρει την (εξ ορισμού) εξωραϊστική του αισθητικοποίηση σε κάθε είδος και υπο-είδος τέχνης. Εδώ πέφτει στα χέρια των μαυρομεταλλάδων, με αποτέλεσμα που εκπλήσσει... Του Χάρη Συμβουλίδη
Τι θα ήταν η μουσική, η τέχνη γενικότερα, χωρίς τις εκάστοτε πετριές των δημιουργών; Στην προκειμένη περίπτωση είναι και οικογενειακό χαρακτηριστικό. Του Αντώνη Ξαγά
Λίβερπουλ-Τεχεράνη, ένα EP δρόμος, το οποίο έχει σφύζουσες μουσικές και λόγια σταράτα και... φαρσί. Πέρα από δυτικές ματιές οριενταλιστικού εξωτισμού... Του Χάρη Συμβουλίδη
Δύο ύστερες συνθέσεις του πλέον "μόνου μέσα στους μόνους" συνθέτη της αβάν γκαρντ του 20ου αιώνα οι οποίες απλώνονται δυνητικά πέρα από τα ασφυκτικά όρια ενός δίσκου. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Ένα πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα που προσπαθεί να βρει την θέση του στον πυκνοκατοικημένο χώρο του doom metal και μια χαρισματική νέα ερμηνεύτρια. Τις συστάσεις κάνει ο Χάρης Συμβουλίδης
Το μεγάλο πλεονέκτημα της αφηρημένης τέχνης (και εν προκειμένω) μουσικής είναι ότι δεν χρειάζεται να εξηγεί. Αυτό μένει σε εμάς τους ακροατές. Του Νίκου Παπατριανταφύλλου
Μπαρόκ και ιμπρεσιονισμός στα 'τακτοποιημένα' μας μυαλά μοιάζουν έννοιες αποκλειστικά αντιθετικές. Ένας δίσκος ενός νέου σπουδαίου μάστορα των ασπρόμαυρων πλήκτρων έρχεται να ταράξει την τάξη των δεδομένων. Του Χάρη Συμβουλίδη
Soul, reggae και afro συναντιούνται στα μέρη μας σε μια συνεργασία η οποία έρχεται από τα παλιά των 00s. Εξ ορισμού έχει το ενδιαφέρον της, αλλά και τα ζητήματά της. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Θα μπορούσε να είναι και κουίζ: συγκρότημα που ο έκτος δίσκος ήταν κι ο καλύτερος του. 'Go Betweens' φωνάζει κάποιος από την γαλαρία, ο Άρης Καραμπεάζης έχει μία άλλη πρόταση
Αμερικανίδια νέα συνθέτρια ψάχνει τον δρόμο που οδηγεί από τα live και τα installations στην δισκογραφική αποτύπωση. Στην πορεία όμως όλο και κάτι χάνεται... Του Χάρη Συμβουλίδη
O Bug -με το βαφτιστικό του όνομα εδώ- αναζητεί συχνότητες διαφυγής από τούτον τον κόσμο. Το ζήτημα είναι που έχει άραγε σκοπό να μας οδηγήσει; Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Καθολικής παιδείας και μεταλλικής τεχνοτροπίας γαλλικό σχήμα, το οποίο ωστόσο επιδεικνύει πίστη σε κάμποσα... ορθόδοξα του χώρου δόγματα. Του Χάρη Συμβουλίδη
Τα sequel είναι παράδοση στις ταινίες τρόμου, την οποία ακολουθεί με τον τρόπο του και αυτό το πειραματικό χιπ-χοπ σχήμα στην horrorcore δημιουργική σειρά του. Του Σταύρου Σταυρόπουλου
Ένα από τα ' ωραιότερα άλμπουμ της φετινής (χιπ χοπ, μα όχι μόνο) παραγωγής" σημειώνει ο Χάρης Συμβουλίδης, πέραν του προβοκατόρικου τίτλου και της αμερικανο-κινέζικης (χονγκ-κονγκιανής για την ακρίβεια) προέλευσης του
Εντός -και κατά βάση εκτός- του hype και της μόδας μιας αποκαλούμενης "new" jazz, μια σχολή με βαθιές ρίζες και παράδοση συνεχίζει να βγάζει σπουδαίους δίσκους. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Το ζήτημα των ορίων μεταξύ αναβίωσης και πρωτογενούς δημιουργίας διατρέχει όλο το φάσμα της σύγχρονης μουσικής. Κι ας έχει βγει σε λίγα μόνο είδη το όνομα... Του Χάρη Συμβουλίδη
O πρώτος δίσκος έκανε αίσθηση στον μικρόκοσμο της εγχώριας σκηνής, τώρα έρχεται ο δεύτερος με πιο... καταστρεπτικές διαθέσεις. Με τις δημιουργικές τι γίνεται; Γράφει επ' αυτών η Χριστίνα Κουτρουλού
Δεν κρατάμε πολλά από τον -τελικά όχι τόσο ορεκτικό- δίσκο, κρατάμε από το κείμενο του Χάρη Συμβουλίδη την παρομοίωση μουσικοκριτικών με... παλαιοανθρωπολόγους
Δεν καταλήγουν όλες οι καλές ιδέες σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα όμως κρύβει πάντα μια καλή ιδέα. Του Νίκου Παπατριανταφύλλου
'Βορβορώδης', 'βαρύς', 'φρενήρης'. Κάποια από τα επίθετα που επιστρατεύει ο Χάρης Συμβουλίδης για να προσεγγίσει την μουσική του ελληνικού αυτού σχήματος. Τι να παίζουν άραγε;
Δύο δίσκοι τέτοιας κοινωνικοπολιτικής αλλά και μουσικής ευστοχίας και επιτακτικότητας μέσα σε ένα τρίμηνο, ήταν είναι και θα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο. Του Αντώνη Ξαγά