Ένα έργο που ποτέ δεν ακούστηκε στην εποχή του και με την επανακυκλοφορία του διεκδικεί τη δική του θέση σε μια νέα γραφή της Ιστορίας. Αποτιμά ο Άρης Καραμπεάζης.
Με τη μουσική (κι εν προκειμένω το black metal) μαθαίνουμε συν τοις άλλοις και... γεωγραφία. Που βρίσκονται λοιπόν οι Νήσοι Τουαμότου; Του Χάρη Συμβουλίδη
Κι αν αυτοσχεδιασμός γεννιέται και εξελίσσεται στην σκηνή, έχει την αξία της και η δισκογραφική του αποτύπωση, σαν μια ηχητική φωτογραφία της στιγμής. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Πως μπορεί μια μουσική να είναι μελαγχολική αλλά ταυτόχρονα και ανεβαστική; Ένα ακόμη από τα πολλά βαθιά μυστήρια του κόσμου τούτου. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
"Να εύχεσαι νάναι μακρὺς ὁ δρόμος" έγραφε ο Αλεξανδρινός ποιητής για τον πηγαιμό προς την Ιθάκη. Δεν ισχύει όμως για όλα τα ταξίδια... Του Χάρη Συμβουλίδη
Τώρα που καταλάγιασε ο επικοινωνιακός αχός των πρώτων ημερών, μήπως ήρθε ο καιρός για μια νέα αποτίμηση; Από την Χριστίνα Κουτρουλού και τον Άρη Καραμπεάζη
" Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς" γράφει η Wikipedia. Για αδιάφορους και άψυχους δεν αναφέρει κάτι...Του Χρήστου Αναγνώστου
Στο τέλος θα χυθεί αίμα υπόσχονται (απειλούν;) οι Φλαμανδοί μαυρομεταλλάδες. Από μια λιγότερο αιμοχαρή σκοπιά, στο τέλος μένουμε με έναν καλό δίσκο. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Πολύ λόγιο για να είναι indie ή πολύ indie για να είναι λόγιο; Ή "....", μια λέξη ταμπού την οποία δεν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει ο Χάρης Συμβουλίδης πρώτη-πρώτη στο κείμενό του.
Η σύγχρονη μουσική (ή για την ακριβολογία -όπως παρατηρεί και ο Χάρης Συμβουλίδης, το πειραματικό της τμήμα) της Ελλάδας από ιταλική (ίσως και ελαφρώς... αρκαδική) σκοπιά.
Εύλογο (αν και προβοκατόρικο) θα ήταν το ερώτημα γιατί να ακούσει κανείς έναν δίσκο στον οποίο "δεν υπάρχει τίποτα φωτεινό ή ευχάριστο" όπως γράφει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς. Η μουσική έχει (και) ομοιοπαθητική δράση, θα ήταν ίσως μια απάντηση από τις πολλές.
Με τη σκιά του Lanegan, το βάρος των 36 ετών πορείας και των 5 ετών απουσίας, εύλογα περιμένουμε έναν (ακόμη) σκοτεινό δίσκο. Ή μήπως είναι θέμα οπτικής; Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Από τα δασωμένα κορφοβούνια της Νέας Υόρκης ξεχύνεται με ορμή ένας μαυρομεταλλικός χείμαρρος. Πολλά "χλωμά πρόσωπα" του underground παραληρούν. Θα συντονιστεί άραγε και ο Χάρης Συμβουλίδης με το hype;
Η Διαμάντω υπήρξε ανέκαθεν μια Κασσάνδρα των καιρών (και ας θυμηθούμε εδώ ότι σε αντίθεση με το κοινώς λεγόμενο, η πραγματικότητα την επιβεβαίωνε). Του Δημήτρη Τσιρώνη