"Κι όμως είναι ακόμη εδώ", κι ας αναρωτιέται... Η μορφή των This Heat περιστοιχισμένη από (πολύ) νεότερους μουσικούς, σε καινούργιες περιπέτειες. Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Ένας από τους σπουδαιότερος τζαζ (με διάφορα επίθετα) δίσκους της ιστορίας, κατευθείαν από το 1970 και το Παρίσι, κέντρο της... αμερικανικής τζαζ (και τότε και σε πολλές άλλες φάσεις του 20ου αιώνα). Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Το τσίρκο θα μπορούσε να το δει κανείς ως ένα θέατρο με πιο χαλαρούς "αλήτικους" κανόνες. Κάπως έτσι και τη μουσική γι' αυτό; Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Το Χάκνεϋ είναι από τις gentrified περιοχές του Λονδίνου. Έχει βέβαια αυτό καμιά σχέση με τη μουσική; Μπορεί και ναι... Κάπου εδώ πιάνει το νήμα η Ελένη Φουντή και το πάει αρκετά πιο πέρα.
Δύο 'ανάδελφοι' δίσκοι σε μια παράλληλη παρουσίαση από τον Άρη Καραμπεάζη, τόσο αναλυτική και ευρεία που στοχεύει τελικά ολόκληρη την εγχώρια μουσική 'underground' πραγματικότητα
Μακεδόνας ο καλλιτέχνης, ελληνική η εταιρεία, μουσική με τοπικές ρίζες και οικουμενικές επιρροές απλωμένες και στον χώρο και στον χρόνο. Της Ελένης Φουντή
Συνέπεια, συνέχεια και εξέλιξη μπορούν άραγε να πραγματωθούν ταυτόχρονα; (ερώτημα πέραν των ορίων κι ενός δίσκου) Και χωρίς ποιοτικές εκπτώσεις; Του Γιώργου Λεβέντη
'Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί , σαν... shoegaze συγκρότημα'. Με την αποδοχή του χρόνου που περνά, και όσα αυτός φέρνει, αλλάζει ή παίρνει... Της Μαρίας Φλέδου