Kolida Babo Kolida Babo
(MIC Records)
Άνεμος ανανέωσης συνεχίζει να πνέει (και κυριολεκτικά εν προκειμένω) στην παράδοση. Του Άρη Καραμπεάζη
ΔΙΣΚΟΙ
The Noise Figures Telepath
(Inner Ear)
Ένας ακόμη δίσκος που φέρνει με τον τρόπο του την παράδοση στο σήμερα. Γιατί ποιος θα αρνιόταν ότι η ψυχεδέλεια και το ροκ έχουν πλέον θέση σε αυτή; Του Στέργιου Βολόγκα
Farai Rebirth
(Big Dada)
Είναι δύσκολο έως και αδύνατο να βγάλει κανείς άκρη με το τι τρέχει στο Νησί με το Brexit. Μήπως να ακούσουμε λοιπόν κανέναν ...δίσκο; Του Αντώνη Ξαγά
Εναλλακτικός υπότιτλος θα μπορούσε να είναι: υπάρχει και αυτή η ελληνική μουσική. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Duster Capsule Losing Contact
(Numero Group)
Επανέκδοση. Οπωσδήποτε σε (ακριβό) βινύλιο. Σπάνιο και ξεχασμένο διαμαντάκι. Χαμένο Αριστούργημα. ... Μια ψύχραιμη, πέρα από κοινοτοπίες, εκτίμηση του Μάνου Μπούρα
Seahorse Heaven is Underground
(Labyrinth of Thoughts)
Σχήμα αποτελούμενο από ονόματα βαριά σαν ιστορία. Και παίζει ροκ. Άραγε τι ακριβώς να σημαίνει αυτό εν έτει 2019; Του Δημήτρη Κάζη
Soύπερ Sτέρεο 3
(Πολύτροπον)
Μια κριτική παρουσίαση η οποία συνοψίζει 10++ χρόνια... Μέσα στα οποία το συγκρότημα έφτασε πια στον τρίτο του δίσκο. Του Γιάννη Αβραμίδη
Δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες οι οποίοι εξακολουθούν μετά από έντεκα δίσκους και πάνω από τριάντα χρόνια πορείας να κατακτούν αισθητικές κορυφές. Της Μαρίας Φλέδου
Παιδί Τραύμα Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις
(Self-released)
Ένας δίσκος για την γενιά των παιδιών που έγιναν ...μεσόκοπα αλλά δεν θέλουν να το αποδεχτούν. Του Άρη Καραμπεάζη
Piroshka Brickbat
(Bella Union)
Modern English + Lush + Moose + Elastica κάνουν Piroshka. Πρόκειται όμως για εξίσωση ή μήπως ανίσωση; Μας βοηθάει στα ...μαθηματικά η Μαρία Φλέδου
Hermit & the Recluse Orpheus vs the Sirens
(Obol for Charon)
Τι δουλειά έχουν ο Ορφέας, o Ιάσωνας, ο Οιδίποδας και άλλοι αρχαίοι ήρωες στους κακόφημους δρόμους του Μπρούκλυν; Του Αντώνη Ξαγά
Church Of The Sea Anywhere But Desert
(A Man Out Of A Man)
Τα αγαπάμε στα μέρη μας τα σκοτεινά doomy, shoegazy ακούσματα. Πόσο μάλλον όταν είναι και ντόπιας προέλευσης. Της Ελένης Φουντή
Shame Songs of praise
(Dead Oceans)
Όπου αποδεικνύεται ότι ο Γιώργος Κοτσώνης έχει περισσότερα κοινά με το βρετανικό συγκρότημα, πέρα από τις εκλεκτικές (και εκλεκτές) μουσικές αναφορές
Julia Kent Temporal
(The Leaf Label)
Το κορίτσι με το τσέλο συνεχίζει να φτιάχνει δίσκους οι οποίοι μπορεί να μην είναι classical στο είδος, έχουν όμως κάθε δυνατότητα να μείνουν κλασικοί. Του Γιώργου Λεβέντη
Convex Model Life in a glass cube
(Self-released)
Υπάρχει αυτό που λέμε ήχος του "Εδώ και Τώρα"; Και τι περιεχόμενο έχει άραγε; Τούτα και άλλα ερωτήματα απασχολούν τον Αντώνη Ξαγά με αφορμή αυτόν τον δίσκο του σαλονικιώτικου σχήματος
Babel Trio Island of Cretal
(Labyrinthof Thoughts)
Τα πειράματα υβριδισμού στην βιολογία (αλλά και στην μουσική) έχουν τους κινδύνους τους. Έχουν όμως και τις επιτυχίες τους... Του Στέργιου Βολόγκα
The Man And His Failures Persona Non Grata
(Man Out Of Man)
Άραγε πρέπει να κηρύξει κανείς "persona non grata" την βασική του επιρροή για να προxωρήσει ένα μουσικό βήμα παρακάτω; Αυτό μοιάζει να πιστεύει πάντως ο Άρης Καραμπεάζης.
Λευκή Συμφωνία Μυστικοί Κήποι/ Χρώματα
(Labyrinthof Thoughts/TheLab)
Ο Μάνος Μπούρας ξανακούει και επανεκτιμά τους δίσκους, τραγούδια που δεν είδαν το δισκογραφικό φως στον καιρό τους ενώ κάποια στιγμή ...συναντά και τον παλιό του εαυτό. Θα συμφωνήσει άραγε μαζί του;
The Good, the Bad & the Queen Merrie Land
(Studio 13)
Δίσκος πρόωρης μετα-μπρεξιτικής (sic) μελαγχολίας; Κάτι παραπάνω; Κάτι λιγότερο; Του Γιώργου Λεβέντη
Cayetano Melanie
(High Hop)
H Μέλανι είναι ένα ονειροπόλο κορίτσι, μεγαλώνει στα 70s και για να βρει την αγάπη μπορεί να φτάσει μέχρι την άκρη της γης. Η συνέχεια στα αυλάκια του δίσκου...
Philip Corner EXTREEMIZMS early & late
(Unseen Worlds)
Δεν καταδικάζουμε απερίφραστα τον ...εξτρεμισμό, απ' όπου κι αν προέρχεται. Στην μουσική τουλάχιστον. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Είναι από μόνο του αξιοθαύμαστο να είσαι καμιά 30αριά χρόνια στο κουρμπέτι. Πόσο μάλλον αν ο ...νιοστός σου δίσκος δεν γίνεται δεκτός απλά με τιμητική συγκατάβαση αλλά και με ειλικρινή ενθουσιασμό. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Wayne Shorter Emanon
(Blue Note)
Πόσα μουσικά είδη (αλλά και καλλιτέχνες) μπορείτε να σκεφτείτε όπου και στα 85(!) σου καταφέρνεις να βγάζεις αριστουργηματικό δίσκο; Της Ελένης Φουντή
Michaela Meise Ich bin Griechin
(Martin Hossbach)
Μια Γερμανίδα δηλώνει Ελληνίδα, διασκευάζει με το ακορντεόν της Μίκη και τραγουδά για μια Ευρώπη που μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Ο δε Αντώνης Ξαγάς σκαλίζει οικογενειακές αναμνήσεις...
Dead Can Dance Dionysus
(PIAS Recordings)
Ο Νίκος Παπατριανταφύλλου και η Νάνσυ Σταυρίδου πάτησαν το play με κρυφές (και μη) ελπίδες και προσδοκίες, με συναισθήματα φορτισμένα με αγαπημένες αναμνήσεις. Τι άραγε είχε απομείνει όταν πλέον πάτησαν το stop;
Fuku I am
(Happily There's No Earlids)
Ώστε σας άρεσε ο δίσκος του καινούργιου αυτού εγχώριου σχήματος κ. Στυλιανέ Τζιρίτα; Παρακαλείσθε λοιπόν όπως αναφέρετε ενταύθα και τους λόγους. Ένας μάλιστα δεν αρκεί.
Cat Power Wanderer
(Domino)
Ένας ακόμη προσωπικός δίσκος της κυρίας Chan Marshall. Προσωπικός, με κάθε ερμηνεία του όρου. Του Τάσου Βαφειάδη
Tyshawn Sorey Pillars
(Firehouse 12)
Η μουσική που συνήθως αποκαλούμε τελετουργική μπορεί είτε να σε συμπαρασύρει μαγεμένο στη μέθεξή της είτε να σε αφήσει αδιάφορο και αποξενωμένο. Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς τι από τα δύο να "έπαθε" άραγε;
ΦΕΥ ΕΔΩ
(B-Other Side)
Ερώτημα (παραφράζοντας τον Χόρνμπυ): τι ήρθε πρώτα, η μουσική ή η ζωγραφική; Ο Άρης Καραμπεάζης πάντως (και όχι φευ) δεν έχει τέτοια διλήμματα...
Life in Cage Life in Cage
(B-Other Side & Vinyl Mania)
To βινύλιο άργησε ...12000 ημέρες. Κάποιοι βέβαια λένε ότι στη ζωή ποτέ δεν είναι αργά. Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
