ΔΙΣΚΟΙ
Breakfast In Fur Flyaway Garden
(Bar/None)
Πώς φτάσαμε εδώ; Βάλε όπισθεν να το πάρουμε απ' την αρχή. Του Πάνου Πανότα
Dutch Uncles O Shudder
(Memphis Industries)
Άγγλοι με Ολλανδικό όνομα και ντεμπούτο σε Γερμανική εταιρεία. Του Αντώνη Ξαγά
Selofan Tristesse
(Fabrika)
Δεύτερο άλμπουμ, ευρήματα, σχεδόν ανυπόφορα εσωτερική θεματολογία, synth driven αριστούργημα. Του Άρη Καραμπεάζη
Spirit Valley Give Trance A Chance
(Self-released)
Από την εύφορη κοιλάδα του Σίδνεϊ και καθόλου τεμπέληδες. Του Χρήστου Πελτέκη
Hare And I Petrichor
(Self-released)
Τραγούδια με πλοκή και δυνατές στιγμές σαν κραυγές που φιμώνονται βίαια. Του Πάνου Πανότα
Maurice Flavel΄s Intensive Care Maurice Flavel's Intensive Care
(Self-released)
Αξιολάτρευτη αυστραλέζικη φωνή. Του Χρήστου Πελτέκη
Μαρία Λατσίνου Μια Ανάσα Δρόμος
(Puzzlemusik)
Η Μαρία Λατσίνου σε τραγούδια (χωρίς κιθάρα) του Χρήστου Αλεξόπουλου. Του Πάνου Πανότα
Natalie Prass Natalie Prass
(Spacebomb)
Τι να το κάνεις το Berklee όταν υπάρχει η Spacebomb. Του Μιχάλη Βαρνά
The Fog Ensemble The Fog Ensemble
(Melotron)
Η αόρατη γραμμή που ενώνει shoegaze, ηλεκτρονικά και post-punk. Του Πάνου Πανότα
Schloss Mirabell Ghosthour diary
(Monotype)
Ένα προσωπικό ημερολόγιο σκέψεων, αισθήσεων και παραισθήσεων. Του Αντώνη Ξαγά
Young Gods Only Heaven
(Interscope)
Από τους πιο 90s δίσκους. Ως ήχος, ως λογική, ως χοάνη επιρροών και ως μνήμη του μέλλοντος. Του Γιώργου Λεβέντη
Big Fat Lips Looting
(Phase!)
Ο Big Fat Lips φαίνεται να πέτυχε ό,τι θέλησε να πετύχει. Του Πάνου Πανότα
Sleater-Kinney No Cities to Love
(Sub Pop)
Επιβεβαίωσαν τον τίτλο του σημαντικότερου αμερικάνικου γκρουπ των τελευταίων 20 ετών. Του Γιώργου Λεβέντη
The Nice Folk Touched
(Self-Released)
Άξιοι εκπρόσωποι του αυστραλέζικου ήχου που αγαπήσαμε. Του Χρήστου Πελτέκη
Ο Stuart Murdoch και τα παρολίγον του. Του Άρη Καραμπεάζη
Dean Blunt Black metal
(Rough Trade)
Η πιο μαύρη σελίδα της πρόσφατης μουσικής ιστορίας. Του Αντώνη Ξαγά
Μεξικό - Γαλλία - Ελβετία - Συμμαχία. Του Πάνου Πανότα
Miaux Dive
(Ultra Eczema)
Ευρύ το συναισθηματικό πεδίο του· από τη μελαγχολία ως τη θλίψη. Του Αντώνη Ξαγά
Primordial Where Greater Men Have Fallen
(Metal Blade)
Ανήκει στο είδος το οποίο έχει ρίξει τα στεγανά, δεν ντρέπεται, αναμοχλεύει και απορρίπτει. Του Άρη Καραμπεάζη
House of Light Nervous Systems
(Kasumuen)
Ένας δίσκος με πιασάρικα, ατμοσφαιρικά, μελαγχολικά, δυναμικά και επικήδεια τραγούδια. Του Χρήστου Πελτέκη
Graveyard Tapes White Rooms
(Lost Tribe Sound)
Σκοτσέζικο ντούο που πρέπει να δοκιμάσετε. Του Πάνου Πανότα
Σελίδες | Σελίδες
|
