ΔΙΣΚΟΙ

H δημιουργική έμπνευση των αδερφών Mael εξακολουθεί να ...σπινθηροβολεί ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Του Στέργιου Βολόγκα

Ένα supergroup (τα λέμε ακόμη έτσι;) που ήρθε φέτος από τα παλιά. Κλείνει άραγε έναν (τέλειο) κύκλο ή ανοίγει έναν καινούργιο; Του Χρήστου Αναγνώστου

Ένας στοχαστικός ενδοσκοπικός δίσκος δίνει αφορμή στον Θανάση Παπαδόπουλο για σκέψεις περί εκλεκτικών συγγενειών (και όχι μόνο).

Ο Τάσος Πατώκος, δεν το κρύβει άλλωστε, είναι μεγάλος fan των Belly. Ή μήπως ήταν;

Νήματα που μπορεί να ξεκινάνε από τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα αλλά και την Ιαπωνία, συναντώνται στο σύγχρονο ελληνικό ηλεκτροακουστικό τοπίο. Tου Αναστάσιου Μπαμπατζιά

Πόσες αποχρώσεις του ...μαύρου να υπάρχουν; Ο δίσκος αυτός ίσως να είναι μια απάντηση. Του Πάνου Πανότα

Και όμως... Δεν είναι η δεξιοτεχνία τους στο σαξόφωνο που ίσως σας κάνει να τους αγαπήσετε. Για τον Μάνο Μπούρα δεν υπάρχει κανένα ίσως

Το κείμενο του Πάνου Πανότα δεν περιέχει την έκφραση "αστική δυστοπία". Θα μπορούσε όμως κάλλιστα...

Κι αν το κοινό της μετριέται σε εκατοντάδες και όχι σε εκατομμύρια, μικρή σημασία έχει. Η ουσία άλλωστε της καλλιτεχνικής δημιουργίας ποτέ δεν αποτυπώθηκε σε τέτοιους αριθμούς... Του Τάσου Πατώκου

Κάθε μουσικό είδος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ζήσει ένα hype και μία αναβίωση. Και μετά, τι; Της Μαρίας Φλέδου

Πολλά ταξίδια μας ως ακροατές τα ξεκινήσαμε με ένα κομμάτι από ένα άλμπουμ-συλλογή. Tου Γιώργου Λεβέντη

Ελληνικό και αγγλόφωνο και indie; Ξέρω πολλούς που θα στράβωναν πριν καν ακούσουν. Δικαίως ή αδίκως όμως; Του Άρη Καραμπεάζη

Τα ναυτικά τραγούδια τα έχουμε συνδέσει με νησιωτικά βιολιά, με έντεχνες κιθάρες ή και ακορντεόν. Με σύνθια όμως όχι... Του Αντώνη Ξαγά

Πως να ακουγόταν άραγε τότε, το 1982, μετά τον σίφουνα του πανκ, η επιστροφή στα αυτοσχεδιαστικά τζαμαρίσματα; Μια επανέκδοση με αιτία και σκοπό δίνει μία απάντηση... Του Μάνου Μπούρα