Monsieur Doumani Αγκάθθιν
(Self-released)
Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς ακούειν τα νέα τραούδκια των Κυπραίων μουσικών τζιαι αρέσκουν του πολλά
ΔΙΣΚΟΙ
PS Stamps Back Μουσική Για Χαντάκια
(1000+1 TiLt)
Το κείμενο του Πάνου Πανότα δεν περιέχει την έκφραση "αστική δυστοπία". Θα μπορούσε όμως κάλλιστα...
Black Pistol Fire Deadbeat Graffiti
(Rifle Bird)
Με τέτοιο όνομα και βάση στο Τέξας, έχει κανείς απορία τι μουσική παίζουν; Του Στέργιου Βολόγκα
Azalia Snail Neon Resistance
(Silber)
Κι αν το κοινό της μετριέται σε εκατοντάδες και όχι σε εκατομμύρια, μικρή σημασία έχει. Η ουσία άλλωστε της καλλιτεχνικής δημιουργίας ποτέ δεν αποτυπώθηκε σε τέτοιους αριθμούς... Του Τάσου Πατώκου
Ta Toy Boy This Town + V/A - A Sparkle From The Past
(Make Me Happy)
Μια "σπίθα από το παρελθόν" και ένας ολοκαίνουργιος δίσκος αρκούν για να δώσουν στην εγχώρια indie pop τη θέση που ποτέ δεν πήρε; Του Άρη Καραμπεάζη
Lowtide Southern Mind
(Rice Is Nice / Opposite Number)
Κάθε μουσικό είδος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ζήσει ένα hype και μία αναβίωση. Και μετά, τι; Της Μαρίας Φλέδου
The Breeders All Nerve
(4AD)
"Σαγηνευτικός και μνημειώδης", "απλά καλός", "αμήχανος", "τυπικός". Επίθετα του Τάσου Πατώκου για τους τέσσερις προηγούμενους δίσκους των Breeders. Τι να επιφυλάσσει άραγε για τον καινούργιο;
Various Artists Sing And They’ll Sing Your Song
(Megaphone)
Πολλά ταξίδια μας ως ακροατές τα ξεκινήσαμε με ένα κομμάτι από ένα άλμπουμ-συλλογή. Tου Γιώργου Λεβέντη
Nils Frahm All Melody
(Erased Tapes)
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος παλεύει με τον εαυτό του και με την νέα δισκογραφική κατάθεση του αγαπημένου Γερμανού πιανίστα. Μαντέψτε και διαβάστε ποιος κερδίζει τελικά...
Mary's flower Superhead Wealth
(Inner Ear)
Ελληνικό και αγγλόφωνο και indie; Ξέρω πολλούς που θα στράβωναν πριν καν ακούσουν. Δικαίως ή αδίκως όμως; Του Άρη Καραμπεάζη
Feeding Fingers Do Owe Harm
(Tephramedia)
Γκόθικ, ποστ πανκ ή ίντυ; Απάντηση συγκεκριμένη δεν δίνεται, και δεν χρειάζεται κιόλας, εκεί γαρ που συναντιώνται τα μουσικά είδη, προκύπτουν οι μεγάλοι δίσκοι. Του Πάνου Πανότα
Tango Magalore Dear Shore
(Fabrika)
Τα ναυτικά τραγούδια τα έχουμε συνδέσει με νησιωτικά βιολιά, με έντεχνες κιθάρες ή και ακορντεόν. Με σύνθια όμως όχι... Του Αντώνη Ξαγά
Brzowski Enmityville
(Milled Pavement)
Τούτη η πόλη, κυνική, σκληρή, εχθρική και δυσοίωνη δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη, μόνο στην έμπνευση του δημιουργού. Είμαστε σίγουροι; Του Πάνου Πανότα
Normil Hawaiians More Wealth Than Money
(Upset The Rhythm)
Πως να ακουγόταν άραγε τότε, το 1982, μετά τον σίφουνα του πανκ, η επιστροφή στα αυτοσχεδιαστικά τζαμαρίσματα; Μια επανέκδοση με αιτία και σκοπό δίνει μία απάντηση... Του Μάνου Μπούρα
Απόστολος Κίτσος - Μιχάλης Καλογεράκης Κάτι Παράξενο
(Μικρή Άρκτος)
Ο Άρης Καραμπεάζης βάζει στην άκρη κουρασμένες ακροάσεις, στερεότυπες ενοχές, προκαταλήψεις και τις βαριές σκιές του "έντεχνου" και ακούει εις τη νιοστή επανάληψη...
The Strypes Spitting Image
(Virgin EMI)
Τους φανταζόμαστε εύκολα σε μια παμπ στο Δουβλίνο. Και σήμερα και το 1977... Του Στέργιου Βολόγκα
Βαγγέλης Μπουλουχτσής Αντηχήσεις
(A Man out of A Man)
O Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αφήνει την φαντασία του να πετά ελεύθερη με τα φτερά ενός άταστου μπάσου και των ονειρικών του αντηχήσεων.
Underwater Chess Seriality
(Amplify)
Δύο "σκακιστές" σε ηλεκτροακουστική παρτίδα αυτοσχεδιασμού. Του Γιάννη Αβραμίδη
Full Moon Fiasco Summer Eyes
(Fantasy Fiction)
Νέα Ζηλανδία - Βερολίνο, μια ...ψυχεδέλεια δρόμος. Του Πάνου Πανότα
John Maus Screen Memories
(Ribbon Music)
Έξι χρόνια μετά και με κοτζάμ διδακτορικό πλέον, ο νέος του δίσκος δεν μπορεί παρά να διχάσει. Μαρία Φλέδου και Άρης Καραμπεάζης πιάνουν τα απέναντι ταμπούρια και επιχειρηματολογούν.
Nadine Shah Holiday Destination
(1965 Records)
Ένας δίσκος ο οποίος, παρά τον φαινομενικά φωτεινό τίτλο, θέλει να χαλάσει τη ζαχαρένια μας. Του Θανάση Παπαδόπουλου
BNNT Multiverse
(Instant Classic)
Οι ίδιοι βάζουν τη λέξη "τραγούδια" σε εισαγωγικά. Καταλαβαίνετε τι μπορεί να σημαίνει αυτό... Tου Γιώργου Παπαδόπουλου
Moses Sumney Aromantiscism
(Jagjaguwar)
Κι αν αγνοούμε ποιος είναι ο τελευταίος των ρομαντικών μουσικών, εδώ έχουμε βρει τον πρώτο των ...α-ρομαντικών. Του Αντώνη Ξαγά
Audiac So Waltz
(Klangbad)
Να ήταν πολύ δύσκολος ο "δύσκολος δεύτερος δίσκος"; Όπως και να έχει άξιζε η αναμονή δεκατεσσάρων ετών. Του Γιώργου Λεβέντη
Acid Baby Jesus Lilac Days
(Fuzz Club)
Τι '67 τι '17. Η αυθεντικότητα δεν έχει σχέση με εποχές μας λέει ο Πάνος Πανότας. Ούτε και με την αξία ενός δίσκου θα συμπλήρωνα .
Tarawangsawelas Wanci
(Morphine)
Ακόμα κι αν δεν μπορείς να προφέρεις το όνομά τους, αξίζει να τους ακούσεις. Tου Άρη Καραμπεάζη
Janis Ian The Essential 2.0
(Sony)
Μια Janis από τα παλιά. Κι αν είναι μια συνονόματη εκείνη που έχει καπαρώσει τη θέση στο συλλογικό μνημονικό, και τούτη εδώ όμως αξίζει μια αναγνώριση. Έστω εκ των υστέρων... Του Γιώργου Λεβέντη
Mogwai Every country’s sun
(Rock Action)
Αν ο θάλαμος σταματήσει μεταξύ δύο ορόφων μην επιχειρήσετε να εξέλθετε. Πατήστε το κομβίο κινδύνου και ...απολαύστε τον νέο δίσκο των Mogwai. Του Γιώργου Τσαντίκου
Four Tet New Energy
(Text)
Είχαμε το AOR, το ανώδυνο δηλαδή ροκ για ενήλικες με φαντασιώσεις της εφηβικής τους ορμής, τώρα μοιάζει να αποκτήσαμε και την αντίστοιχη electronica. Του Άρη Καραμπεάζη
Circuit des Yeux Reaching for Indigo
(Drag City)
Μια νύχτα κατέρρευσε, έκλαψε, χτυπήθηκε στα πατώματα. Όταν συνήλθε και πέρασε ο καιρός, κάθισε κι έγραψε αυτό τον δίσκο... Του Σταύρου Σταυρόπουλου
Σελίδες | Σελίδες
|
