Η Διαμάντω υπήρξε ανέκαθεν μια Κασσάνδρα των καιρών (και ας θυμηθούμε εδώ ότι σε αντίθεση με το κοινώς λεγόμενο, η πραγματικότητα την επιβεβαίωνε). Του Δημήτρη Τσιρώνη
Τζαζ με με free νεοϋορκέζικες ρίζες και σύγχρονο βλέμμα. Παρά δε τον τίτλο του, ο δίσκος δεν περιέχει πολλές λέξεις (όπως και η κριτική παρουσίαση του Αναστάσιου Μπαμπατζιά)
Μια πενταπλή συλλογή η οποία περιέχει όλα τα ηλεκροακουστικά... σουξέ του συνθέτη. Ακούγεται ανοίκειος ο όρος; Όπως και η μουσική του... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
" Η μουσική δεν μπορεί παρά να είναι αυτοσχεδιαστική " λέει κάπου η δημιουργός, και με το βιολί της και ένα σωρό ακόμη αγνώριστα όργανα το αποδεικνύει και στην πράξη. Του Δημήτρη Τσιρώνη
Κυκλοφορούν δίσκους με τέτοια συχνότητα (ο έκτος σε δύο χρόνια) που δικαιούνται, αν δεν επιβάλλεται κιόλας, να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό... Και λοιπόν; Πέτυχε; Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Διπλές συστάσεις σε αυτόν τον δίσκο: ένα ‘μοντέρνο κλασικό’ σχήμα βιολί-τσέλο-πιάνο και ένας παραγνωρισμένος συνθέτης του προηγούμενου αιώνα. Του Γιώργου Λεβέντη.
' Ζηλεύω τα λάθη των πιτσιρικάδων, παράλληλα τα απολαμβάνω / Μάλλον θα φταίει πως είμαι μεγάλος πολύ, για να τα ξανακάνω '. Ο Σαλονικιός ράπερ -που για κάποιους σώζει την τιμή του είδους- στον "δύσκολο" τρίτο του δίσκο. Του Μιχάλη Τσαντίλα
O χρόνος που περνάει μαζί με ότι αυτός αφήνει πίσω ήταν ήδη από την αρχή το πεδίο όπου κινούνταν αυτό το καναδέζικο ίντυ-ποπ σχήμα. Πόσο μάλλον τώρα που έχουν οι ίδιοι 20 χρόνια παρελθόν. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Δίσκος ο οποίος έρχεται και με... οδηγίες χρήσεως. 'Ακούστε τον όπως ηχογραφήθηκε, αργά τη νύχτα, με κλειστά τα μάτια, και φτιάξτε την δική σας ταινία'. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Μεταξύ Ισπανίας και Αμερικής, μεταξύ οικείου και ανοίκειου, μεταξύ νέου και κλασικού, η τέχνη που μας αφορά κάπου σε κάποιο "μεταξύ' δημιουργείται... Της Ελένης Φουντή
Αφρικανική kora, περσικό σαντούρι, ηπειρώτικοι και ινδικοί δρόμοι, δυτικά ηλεκτρονικά μαραφέτια. Μουσική/οί που αγνοεί/ούν τα σύνορα και την γεωγραφία... Του Αντώνη Ξαγά
Πάνε ή δεν πάνε παραπέρα, στον "δύσκολο" δεύτερο ή τρίτο δίσκο, κι αν ακόμη μείνουν "one hit wonders', μήπως να κρατήσουμε την καβαφική διδαχή από το "Πρώτο Σκαλί"; Εδώ που έφθασαν λίγο δεν είναι... Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Μαύρα μάτια της λήθης κάναμε για να ακούσουμε νέο δίσκο του σουηδικού γκαράζ ροκ συγκροτήματος. Οι περισσότεροι για 14 χρόνια ο Χρήστος Αναγνώστου για.. 24. Και συνεχίζει...
Και μπορεί το νεόκοπο βρετανικό σχήμα να δηλώνει "ότι είναι ο εαυτός" του κατά την χύδην έκφραση των καιρών, στον δίσκο ωστόσο ακούμε και άλλους 'εαυτούς' από το παρελθόν. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Αντισυμβατική από τα νιάτα της (όταν έκαιγε πιάνα), ακάματη ερευνήτρια του ηχητικού κόσμου συνεχίζει στην 9η δεκαετία της, εδώ πειραματίζεται με κύριο όργανο την τρομπέτα (ομολογουμένως πιο... δύσκολη στο κάψιμο). Του Χάρη Συμβουλίδη
Η Πομπηία στην Ιστορία έχει μείνει σύμβολο της αιφνίδιας καταστροφής, στην ποπ κουλτούρα χαράχτηκε με τους Pink Floyd. Εδώ αποκτά πλέον και μεταφορικές προσωπικές διαστάσεις. Της Μαρίας Φλέδου
H βρετανική ψυχεδέλεια από τα σπάργανά της εμπνεόταν από παραμύθια, νεράιδες και άλλα μυθολογικά πλάσματα από την πλούσια τοπική παράδοση. Σήμερα πλέον φτάνει μέχρι και την Ιαπωνία... Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Στην εποχή του "anything goes" υπάρχουν άραγε ακόμη ασύμβατα μουσικά είδη; Πάει το μπλακ μέταλ με το κράουτ και την κοσμική ελεκτρόνικα; Της Ελένης Φουντή
Τι αλήθεια μπορεί να σημαίνει το μάλλον αρνητικά φορτισμένο επίθετο "τεχνητός" στην... τέχνη; Ένας δίσκος αποτελεί αφορμή για περαιτέρω σκέψεις, αναδρομές ακόμη και προβλέψεις. Του Αντώνη Ξαγά
Δίσκος διασκευών και το ερώτημα τίθεται σχεδόν αυτεπαγγέλτως: εύκολη διαφυγή από δημιουργική αφλογιστία ή τολμηρή επαναδιαπραγμάτευση; Της Χριστίνας Κουτρουλού
Με τίτλο που θυμίζει ...Κώστα Χατζή (όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι) το πολύφερνο σχήμα των ημερών επιστρέφει με νέο δίσκο και νέο ύφος. 'References, references' υπάρχουν ωστόσο ακόμη άφθονες. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου