Ίσως ο λιγότερο γνωστός από τους κάμποσους Hecker που διαβιούν στον οικείο μουσικό μας βιότοπο, εδώ σε μια φιλόδοξη σύνθεση όπου 'υπεραναλύει' τον παρελθοντικό του εαυτό. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Να είναι άραγε η πτώση της βελόνας το ηχητικό ανάλογο του "φαινομένου της πεταλούδας", της γνωστής ποιητικής μεταφοράς της θεωρίας του χάους; Το νέο ακουστικό αφήγημα του ακάματου δημιουργού αφήνει όλες τις ερμηνείες ανοιχτές. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
«Το ‘Άνοιξη μου’ είναι ένας ανέλπιστα αισιόδοξος δίσκος από έναν άνθρωπο που τον προετοίμαζε για τριάντα χρόνια και τον ολοκλήρωσε γνωρίζοντας ότι πεθαίνει»… Του Άρη Καραμπεάζη
Το μέταλ (μαύρο ή μη) έχει σχεδόν εξαντλήσει θεματολογικά τις ευρωπαϊκές μυθολογίες, οπότε ο ινδονησιακός Μεσαίωνας είναι ίσως ένα νέο πεδίο δόξης. Εν προκειμένω, με ένα ερωτηματικό... Του Χάρη Συμβουλίδη
" Και ξαφνικά όλα σταματούν και μένεις να αναλογίζεσαι τι ήταν αυτό που σε βρήκε". Μετά προσπαθείς να το εκφράσεις σε ένα κείμενο. Όσο γίνεται... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Τυνησιακή μαυρομεταλλική ταξιαρχία καθοδηγούμενη από ρωσικής καταγωγής και ορθόδοξης πίστης τραγουδιστή. Ωραία και ...εξωτικά όλα αυτά, πόσο αποτυπώνονται όμως στα αυλάκια του δίσκου; Του Χάρη Συμβουλίδη
Δύσκολο να αποφύγει κανείς την λέξη "δυστοπικός" κατά την προσέγγιση της μουσικής της καναδικής -πάλαι ποτέ- κολεκτίβας. Πόσο μάλλον σε καιρούς που μοιάζουν να τους επιβεβαιώνουν... Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Too old to... metal, too young (and mean) to die; Μπορεί πια να έχει μείνει ένας μόνο από την αρχική σύνθεση, μπορεί πλέον να μην "δαγκώνουν" όπως σημειώνει και ο Χάρης Συμβουλίδης, ωστόσο τσαγανό και πείσμα υπάρχουν ακόμη
Ένας θρύλος, ένας φέρελπις και μια μεγάλη ορχήστρα. Τζαζ, ηλεκτρονική και κλασική. Πολλά υποσχόμενοι οι συνδυασμοί... Της (ενθουσιασμένης) Ελένη Φουντή
Μεταξύ (πολλών) άλλων ψάχνει την ταυτότητά του αυτό το νεόκοπο αθηναϊκό σχήμα. Διόλου εύκολο το εγχείρημα, αφήνει όμως υποσχέσεις... Της Χριστίνας Κουτρουλού
Νέος συνεργατικός δίσκος για την αμερικανίδα ποιήτρια και μουσικό με άνοιγμα σε νέους ήχους. Αφορμή για τον Γιώργο Παπαδόπουλο να πιάσει την πορεία της από την αρχή.
Ένας ιδιαίτερος δίσκος ο οποίος μας ταξιδεύει ηχητικά στο Φιλώτι της Νάξου, η οικειότητα ωστόσο των ήχων μπορεί να ξυπνήσει αναμνήσεις από οποιοδήποτε ελληνικό χωριό. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Give a bit of ...brrr to me: ένας ακόμη αμερικανός χιπχοπάς που 'μπουκάρει' στο σκηνικό ραπάροντας για 'γκάνια' και 'κακές' γυναίκες; Του Χάρη Συμβουλίδη
Το "τελευταίο λάιβ" ενός καλλιτέχνη προκαλεί μια φόρτιση εξ ορισμού σχεδόν. Η αξία του όμως δεν είναι πάντοτε και δεδομένη... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Είναι 'επικίνδυνος' ο συνδυασμός grunge με country; Επιτυχημένος εμπορικά είναι, αν κρίνουμε από το τι συμβαίνει στην Αμερική του Τώρα (κι ας μην είναι... χιπ-χοπ). Καλλιτεχνικά όμως τι γίνεται; Του Χάρη Συμβουλίδη
Μπορεί η αυτοαναφορικότητα να είναι ένα σημείο των καιρών, το μακρόβιο (πια) ελληνικό σχήμα την αφήνει πίσω του και εκθέτει εκ νέου το μουσικό του όραμα "αναβαθμισμένο ηχητικά και εννοιολογικά" όπως διαπιστώνει ο Στυλιανός Τζιρίτας
Οι μέρες οργής της πραγματικής ζωής δίνουν ατελείωτο καύσιμο για εκτόνωση δημιουργικής έκφρασης. Το πανκ εδώ είναι το μέσο (αλλά και το μήνυμα). Μαζί με μια ετεροχρονισμένη δικαίωση... Του Αντώνη Ξαγά