Ένας δίσκος με λαϊκά τραγούδια. Εδώ θα μπορούσε να αρχίζει και να τελειώνει η κριτική, αλλά ο Κώστας Αδαμόπουλος έχει κάμποσα άλλα να πει στο ενδιάμεσο
ΔΙΣΚΟΙ
Amen Dunes Freedom
(Sacred Bones)
Ένας στοχαστικός ενδοσκοπικός δίσκος δίνει αφορμή στον Θανάση Παπαδόπουλο για σκέψεις περί εκλεκτικών συγγενειών (και όχι μόνο).
Melentini ZRSHA; Fundus Uterus
(United We Fly)
Ο Αντώνης Ξαγάς προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την προσωπική, σχεδόν ερμητική γλώσσα αυτής της πολύ ιδιαίτερης δημιουργού
Belly Dove
(Belly Inc)
Ο Τάσος Πατώκος, δεν το κρύβει άλλωστε, είναι μεγάλος fan των Belly. Ή μήπως ήταν;
Manic Street Preachers Resistance Is Futile
(Columbia)
Αν η αντίσταση είναι μάταιη, τότε ίσως και "τα πάντα ματαιότης". Μια ακόμη ρήση από το ...holy βιβλικό ρεπερτόριο των Manics. Του Άρη Καραμπεάζη
Giorgos Varoutas Chronostasis
(ReR Megacorp)
Νήματα που μπορεί να ξεκινάνε από τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα αλλά και την Ιαπωνία, συναντώνται στο σύγχρονο ελληνικό ηλεκτροακουστικό τοπίο. Tου Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Steve Reich Pulse / Quartet
(Nonesuch)
Ένα κείμενο το οποίο ξεκινά σε πνεύμα "δεν μου αρέσει ο Steve Reich" και καταλήγει σε μια υψηλοτάτη βαθμολογία. Τι να έχει συμβεί στο μεταξύ; Της Ελένης Φουντή
Spineless Speaking Of Chaos And Relative Peace
(Self-Released)
Πόσες αποχρώσεις του ...μαύρου να υπάρχουν; Ο δίσκος αυτός ίσως να είναι μια απάντηση. Του Πάνου Πανότα
Marlon Williams Make Way for Love
(Dead Oceans)
Όταν μια σπουδαία φωνή συναντά αντάξια της τραγούδια, για την κριτική φωνή απομένει μόνο η αποθέωση. Του Τάσου Πατώκου
The Saxophones Songs Of The Saxophones
(Full Time Hobby)
Και όμως... Δεν είναι η δεξιοτεχνία τους στο σαξόφωνο που ίσως σας κάνει να τους αγαπήσετε. Για τον Μάνο Μπούρα δεν υπάρχει κανένα ίσως
Monsieur Doumani Αγκάθθιν
(Self-released)
Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς ακούειν τα νέα τραούδκια των Κυπραίων μουσικών τζιαι αρέσκουν του πολλά
PS Stamps Back Μουσική Για Χαντάκια
(1000+1 TiLt)
Το κείμενο του Πάνου Πανότα δεν περιέχει την έκφραση "αστική δυστοπία". Θα μπορούσε όμως κάλλιστα...
Black Pistol Fire Deadbeat Graffiti
(Rifle Bird)
Με τέτοιο όνομα και βάση στο Τέξας, έχει κανείς απορία τι μουσική παίζουν; Του Στέργιου Βολόγκα
Azalia Snail Neon Resistance
(Silber)
Κι αν το κοινό της μετριέται σε εκατοντάδες και όχι σε εκατομμύρια, μικρή σημασία έχει. Η ουσία άλλωστε της καλλιτεχνικής δημιουργίας ποτέ δεν αποτυπώθηκε σε τέτοιους αριθμούς... Του Τάσου Πατώκου
Ta Toy Boy This Town + V/A - A Sparkle From The Past
(Make Me Happy)
Μια "σπίθα από το παρελθόν" και ένας ολοκαίνουργιος δίσκος αρκούν για να δώσουν στην εγχώρια indie pop τη θέση που ποτέ δεν πήρε; Του Άρη Καραμπεάζη
Lowtide Southern Mind
(Rice Is Nice / Opposite Number)
Κάθε μουσικό είδος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ζήσει ένα hype και μία αναβίωση. Και μετά, τι; Της Μαρίας Φλέδου
The Breeders All Nerve
(4AD)
"Σαγηνευτικός και μνημειώδης", "απλά καλός", "αμήχανος", "τυπικός". Επίθετα του Τάσου Πατώκου για τους τέσσερις προηγούμενους δίσκους των Breeders. Τι να επιφυλάσσει άραγε για τον καινούργιο;
Various Artists Sing And They’ll Sing Your Song
(Megaphone)
Πολλά ταξίδια μας ως ακροατές τα ξεκινήσαμε με ένα κομμάτι από ένα άλμπουμ-συλλογή. Tου Γιώργου Λεβέντη
Nils Frahm All Melody
(Erased Tapes)
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος παλεύει με τον εαυτό του και με την νέα δισκογραφική κατάθεση του αγαπημένου Γερμανού πιανίστα. Μαντέψτε και διαβάστε ποιος κερδίζει τελικά...
Mary's flower Superhead Wealth
(Inner Ear)
Ελληνικό και αγγλόφωνο και indie; Ξέρω πολλούς που θα στράβωναν πριν καν ακούσουν. Δικαίως ή αδίκως όμως; Του Άρη Καραμπεάζη
Feeding Fingers Do Owe Harm
(Tephramedia)
Γκόθικ, ποστ πανκ ή ίντυ; Απάντηση συγκεκριμένη δεν δίνεται, και δεν χρειάζεται κιόλας, εκεί γαρ που συναντιώνται τα μουσικά είδη, προκύπτουν οι μεγάλοι δίσκοι. Του Πάνου Πανότα
Tango Magalore Dear Shore
(Fabrika)
Τα ναυτικά τραγούδια τα έχουμε συνδέσει με νησιωτικά βιολιά, με έντεχνες κιθάρες ή και ακορντεόν. Με σύνθια όμως όχι... Του Αντώνη Ξαγά
Brzowski Enmityville
(Milled Pavement)
Τούτη η πόλη, κυνική, σκληρή, εχθρική και δυσοίωνη δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη, μόνο στην έμπνευση του δημιουργού. Είμαστε σίγουροι; Του Πάνου Πανότα
Normil Hawaiians More Wealth Than Money
(Upset The Rhythm)
Πως να ακουγόταν άραγε τότε, το 1982, μετά τον σίφουνα του πανκ, η επιστροφή στα αυτοσχεδιαστικά τζαμαρίσματα; Μια επανέκδοση με αιτία και σκοπό δίνει μία απάντηση... Του Μάνου Μπούρα
Απόστολος Κίτσος - Μιχάλης Καλογεράκης Κάτι Παράξενο
(Μικρή Άρκτος)
Ο Άρης Καραμπεάζης βάζει στην άκρη κουρασμένες ακροάσεις, στερεότυπες ενοχές, προκαταλήψεις και τις βαριές σκιές του "έντεχνου" και ακούει εις τη νιοστή επανάληψη...
The Strypes Spitting Image
(Virgin EMI)
Τους φανταζόμαστε εύκολα σε μια παμπ στο Δουβλίνο. Και σήμερα και το 1977... Του Στέργιου Βολόγκα
Βαγγέλης Μπουλουχτσής Αντηχήσεις
(A Man out of A Man)
O Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αφήνει την φαντασία του να πετά ελεύθερη με τα φτερά ενός άταστου μπάσου και των ονειρικών του αντηχήσεων.
Underwater Chess Seriality
(Amplify)
Δύο "σκακιστές" σε ηλεκτροακουστική παρτίδα αυτοσχεδιασμού. Του Γιάννη Αβραμίδη
Full Moon Fiasco Summer Eyes
(Fantasy Fiction)
Νέα Ζηλανδία - Βερολίνο, μια ...ψυχεδέλεια δρόμος. Του Πάνου Πανότα
John Maus Screen Memories
(Ribbon Music)
Έξι χρόνια μετά και με κοτζάμ διδακτορικό πλέον, ο νέος του δίσκος δεν μπορεί παρά να διχάσει. Μαρία Φλέδου και Άρης Καραμπεάζης πιάνουν τα απέναντι ταμπούρια και επιχειρηματολογούν.
Σελίδες | Σελίδες
|
