Τι κάνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Πως προσεγγίζει κανείς τον 41ο δίσκο ενός μουσικού; Με την συνήθη πρακτική μεταξύ συγκατάβασης και θαυμασμού; Του Αντώνη Ξαγά.
Στην μεθόριο μεταξύ μουσικότητας και θορύβου, μια τρομπέτα συναντά τα σύνθια και μια Αργεντίνα έναν Αμερικάνο. Τι συνέβη μετά στον δίσκο περιγράφει και αξιολογεί ο Χάρης Συμβουλίδης
Αν θελήσουμε να σταθούμε σε δύο μόνο χαρακτηριστικά του Zorn, αυτά θα ήταν η διαρκής πειραματικά αυτοσχεδιαστική του διάθεση και το επίμονο ανασκάλεμα των εβραϊκών του ριζών. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Από το... δύο μέχρι το "Τρία" πέρασε αρκετός καιρός, έξι ολάκερα χρόνια. Αποτυπώνεται άραγε αυτός ο χρόνος και σε αντίστοιχη δημιουργική εξέλιξη; Του Μιχάλη Τσαντίλα
Υπερβαίνει τις δύο ώρες τούτη η δισκογραφική κατάθεση, υπερβαίνει ίσως και τις προθέσεις του ακροατή να ταξινομήσει, να αξιολογήσει ή ακόμη και να αμφισβητήσει. Ο Άρης Καραμπεάζης ωστόσο κάνει μια απόπειρα...
Μια νέα δημιουργός αναζητά με όχημα την indie/dream ποπ τη δική της προσωπική διακριτή ταυτότητα σε έναν κόσμο (ουχί μόνο μουσικό) κορεσμένο από δαύτες. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Το να φτιάξεις τη δική σου γλώσσα (ή έστω ιδίωμα) είναι ένα ποθητό ζητούμενο για κάθε δημιουργό. Και μετά, όταν κι αν το καταφέρει, να μπορέσει αυτή να αποτελέσει βάση επικοινωνίας... Της Ελένης Φουντή
Ανάμεσα σε άφθονη Sarah (αλλά και πολύ... μάρα), τα σχήματα της indie ποπ που διέθεταν δυνατή συναισθηματική μελωδικότητα ανέκαθεν ξεχώριζαν. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Μετά το ...yacht rock βρέθηκε και ένα ανάλογο στο χιπ-χοπ; Ένας δίσκος που κατά τον Χάρη Συμβουλίδη "σε χτυπά σαν θαλασσινό αεράκι σε ζεστό θερινό μεσημέρι", αποδεικνύεται όμως παντός καιρού
Τίτλος αναθεωρητικών ιστορικών στοχεύσεων, περιεχόμενο ανορθόδοξα φιλόδοξων βλέψεων, και η διεθνής κριτική έχει μπει σε modus υπερβολής. Θα συντονιστεί σε αυτό και ο Χάρης Συμβουλίδης;
Αθήνα ως γνωστόν έχουν οι ΗΠΑ, έχουν όμως και Αττική, η οποία είναι... φυλακή αλλά και παλιό χαμένο μέταλ σχήμα που επιστρέφει να διεκδικήσει ετεροχρονισμένες δάφνες. Του Χάρη Συμβουλίδη
Έξι χρόνια πέρασαν από το... R.I.P. του σπουδαίου Ιάπωνα τζαζ πιανίστα για να δουν δισκογραφικό φως οι τελευταίες του ηχογραφήσεις. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Ο αμερικανικός μινιμαλισμός συναντά μεταξύ άλλων την μαλγασιανή ποίηση μέσα από τα …δάχτυλα ενός καθηγητή μουσικής θεωρίας και πιανίστα. Κι αν είμαι λόγιος μην με φοβάσαι… Του Χάρη Συμβουλίδη
Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να χαρακτηριστεί ένας ήχος ‘ρετρό’; Πόσο παλιά ήταν που γράφαμε για indietronica και folktronica; Του Γιώργου Λεβέντη
Μπορεί να έγραψε δεκάδες δίσκους και σπουδαία άλλα τραγούδια, αλλά αυτά είναι που κατοχύρωσε πλάι στο όνομά του το συλλογικό συνειδητό. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Πού αποτυπώνεται καλύτερα το όραμα ενός καλλιτέχνη ή ενός συγκροτήματος; Στο στούντιο ή στη σκηνή; Ερώτημα μονίμως τιθέμενο και πολλές φορές αναπάντητο. Του Αντώνη Κλειδουχάκη
Ελληνο-νορβηγική σύμπραξη στους αμμότοπους του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, με όχημα τσέλο και προετοιμασμένο πιάνο. Για... προετοιμασμένους ακροατές. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά