"Να εύχεσαι νάναι μακρὺς ὁ δρόμος" έγραφε ο Αλεξανδρινός ποιητής για τον πηγαιμό προς την Ιθάκη. Δεν ισχύει όμως για όλα τα ταξίδια... Του Χάρη Συμβουλίδη
Τώρα που καταλάγιασε ο επικοινωνιακός αχός των πρώτων ημερών, μήπως ήρθε ο καιρός για μια νέα αποτίμηση; Από την Χριστίνα Κουτρουλού και τον Άρη Καραμπεάζη
" Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς" γράφει η Wikipedia. Για αδιάφορους και άψυχους δεν αναφέρει κάτι...Του Χρήστου Αναγνώστου
Στο τέλος θα χυθεί αίμα υπόσχονται (απειλούν;) οι Φλαμανδοί μαυρομεταλλάδες. Από μια λιγότερο αιμοχαρή σκοπιά, στο τέλος μένουμε με έναν καλό δίσκο. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Πολύ λόγιο για να είναι indie ή πολύ indie για να είναι λόγιο; Ή "....", μια λέξη ταμπού την οποία δεν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει ο Χάρης Συμβουλίδης πρώτη-πρώτη στο κείμενό του.
Η σύγχρονη μουσική (ή για την ακριβολογία -όπως παρατηρεί και ο Χάρης Συμβουλίδης, το πειραματικό της τμήμα) της Ελλάδας από ιταλική (ίσως και ελαφρώς... αρκαδική) σκοπιά.
Εύλογο (αν και προβοκατόρικο) θα ήταν το ερώτημα γιατί να ακούσει κανείς έναν δίσκο στον οποίο "δεν υπάρχει τίποτα φωτεινό ή ευχάριστο" όπως γράφει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς. Η μουσική έχει (και) ομοιοπαθητική δράση, θα ήταν ίσως μια απάντηση από τις πολλές.
Με τη σκιά του Lanegan, το βάρος των 36 ετών πορείας και των 5 ετών απουσίας, εύλογα περιμένουμε έναν (ακόμη) σκοτεινό δίσκο. Ή μήπως είναι θέμα οπτικής; Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Από τα δασωμένα κορφοβούνια της Νέας Υόρκης ξεχύνεται με ορμή ένας μαυρομεταλλικός χείμαρρος. Πολλά "χλωμά πρόσωπα" του underground παραληρούν. Θα συντονιστεί άραγε και ο Χάρης Συμβουλίδης με το hype;
Η Διαμάντω υπήρξε ανέκαθεν μια Κασσάνδρα των καιρών (και ας θυμηθούμε εδώ ότι σε αντίθεση με το κοινώς λεγόμενο, η πραγματικότητα την επιβεβαίωνε). Του Δημήτρη Τσιρώνη
Τζαζ με με free νεοϋορκέζικες ρίζες και σύγχρονο βλέμμα. Παρά δε τον τίτλο του, ο δίσκος δεν περιέχει πολλές λέξεις (όπως και η κριτική παρουσίαση του Αναστάσιου Μπαμπατζιά)
Μια πενταπλή συλλογή η οποία περιέχει όλα τα ηλεκροακουστικά... σουξέ του συνθέτη. Ακούγεται ανοίκειος ο όρος; Όπως και η μουσική του... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
" Η μουσική δεν μπορεί παρά να είναι αυτοσχεδιαστική " λέει κάπου η δημιουργός, και με το βιολί της και ένα σωρό ακόμη αγνώριστα όργανα το αποδεικνύει και στην πράξη. Του Δημήτρη Τσιρώνη
Κυκλοφορούν δίσκους με τέτοια συχνότητα (ο έκτος σε δύο χρόνια) που δικαιούνται, αν δεν επιβάλλεται κιόλας, να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό... Και λοιπόν; Πέτυχε; Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Διπλές συστάσεις σε αυτόν τον δίσκο: ένα ‘μοντέρνο κλασικό’ σχήμα βιολί-τσέλο-πιάνο και ένας παραγνωρισμένος συνθέτης του προηγούμενου αιώνα. Του Γιώργου Λεβέντη.
' Ζηλεύω τα λάθη των πιτσιρικάδων, παράλληλα τα απολαμβάνω / Μάλλον θα φταίει πως είμαι μεγάλος πολύ, για να τα ξανακάνω '. Ο Σαλονικιός ράπερ -που για κάποιους σώζει την τιμή του είδους- στον "δύσκολο" τρίτο του δίσκο. Του Μιχάλη Τσαντίλα
O χρόνος που περνάει μαζί με ότι αυτός αφήνει πίσω ήταν ήδη από την αρχή το πεδίο όπου κινούνταν αυτό το καναδέζικο ίντυ-ποπ σχήμα. Πόσο μάλλον τώρα που έχουν οι ίδιοι 20 χρόνια παρελθόν. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Δίσκος ο οποίος έρχεται και με... οδηγίες χρήσεως. 'Ακούστε τον όπως ηχογραφήθηκε, αργά τη νύχτα, με κλειστά τα μάτια, και φτιάξτε την δική σας ταινία'. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά