ΔΙΣΚΟΙ

The Black Angels Wilderness of Mirrors

(Partisan Records)
H συνέχεια μιας πορείας που δεν κόβει την επικοινωνία με τις ρίζες. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Perfume Genius Ugly Season

(Matador)
Πολύ λόγιο για να είναι indie ή πολύ indie για να είναι λόγιο; Ή "....", μια λέξη ταμπού την οποία δεν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει ο Χάρης Συμβουλίδης πρώτη-πρώτη στο κείμενό του.

Mary Halvorson Amaryllis/Belladonna

(Nonesuch Records)
Δύο δίσκοι, μία κιθάρα, μία δημιουργός, πολλοί νέοι μουσικοί ορίζοντες... Και μία ενθουσιώδης αποτίμηση της Ελένης Φουντή

Various Artists Anthology Of Contemporary Music From Greece

(Unexplained Sounds Group)
Η σύγχρονη μουσική (ή για την ακριβολογία -όπως παρατηρεί και ο Χάρης Συμβουλίδης, το πειραματικό της τμήμα) της Ελλάδας από ιταλική (ίσως και ελαφρώς... αρκαδική) σκοπιά.

Vladislav Delay Isoviha

(Planet Mu)
Εύλογο (αν και προβοκατόρικο) θα ήταν το ερώτημα γιατί να ακούσει κανείς έναν δίσκο στον οποίο "δεν υπάρχει τίποτα φωτεινό ή ευχάριστο" όπως γράφει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς. Η μουσική έχει (και) ομοιοπαθητική δράση, θα ήταν ίσως μια απάντηση από τις πολλές.

The Afghan Whigs How Do You Burn?

(Royal Cream/BMG)
Με τη σκιά του Lanegan, το βάρος των 36 ετών πορείας και των 5 ετών απουσίας, εύλογα περιμένουμε έναν (ακόμη) σκοτεινό δίσκο. Ή μήπως είναι θέμα οπτικής; Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Blackbraid Blackbraid Ι

(Neuropa)
Από τα δασωμένα κορφοβούνια της Νέας Υόρκης ξεχύνεται με ορμή ένας μαυρομεταλλικός χείμαρρος. Πολλά "χλωμά πρόσωπα" του underground παραληρούν. Θα συντονιστεί άραγε και ο Χάρης Συμβουλίδης με το hype;

Diamanda Galás Broken Gargoyles

(Self-Released)
Η Διαμάντω υπήρξε ανέκαθεν μια Κασσάνδρα των καιρών (και ας θυμηθούμε εδώ ότι σε αντίθεση με το κοινώς λεγόμενο, η πραγματικότητα την επιβεβαίωνε). Του Δημήτρη Τσιρώνη

Alex Louloudis Words

(Off)
Τζαζ με με free νεοϋορκέζικες ρίζες και σύγχρονο βλέμμα. Παρά δε τον τίτλο του, ο δίσκος δεν περιέχει πολλές λέξεις (όπως και η κριτική παρουσίαση του Αναστάσιου Μπαμπατζιά)

Yako Trio OdesSea

(Fair Weather Friends Records)
Από την Θεσσαλονίκη και με τα πανιά της τζαζ (cool και μη) σε όλο τον κόσμο. Της Ελένης Φουντή.

Iannis Xenakis Electroacoustic works (1922-2001)

(Karl Records)
Μια πενταπλή συλλογή η οποία περιέχει όλα τα ηλεκροακουστικά... σουξέ του συνθέτη. Ακούγεται ανοίκειος ο όρος; Όπως και η μουσική του... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά

Sault Air

(Forever Living Originals)
Κυκλοφορούν δίσκους με τέτοια συχνότητα (ο έκτος σε δύο χρόνια) που δικαιούνται, αν δεν επιβάλλεται κιόλας, να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό... Και λοιπόν; Πέτυχε; Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Fidelio Trio/Ernest Moeran Chamber Music

(Resonus Classics)
Διπλές συστάσεις σε αυτόν τον δίσκο: ένα ‘μοντέρνο κλασικό’ σχήμα βιολί-τσέλο-πιάνο και ένας παραγνωρισμένος συνθέτης του προηγούμενου αιώνα. Του Γιώργου Λεβέντη.

ΛΕΞ Μετρό

(Τ.Γ.Κ.)
' Ζηλεύω τα λάθη των πιτσιρικάδων, παράλληλα τα απολαμβάνω / Μάλλον θα φταίει πως είμαι μεγάλος πολύ, για να τα ξανακάνω '. Ο Σαλονικιός ράπερ -που για κάποιους σώζει την τιμή του είδους- στον "δύσκολο" τρίτο του δίσκο. Του Μιχάλη Τσαντίλα

Stars From Capelton Hill

(Last Gang Records)
O χρόνος που περνάει μαζί με ότι αυτός αφήνει πίσω ήταν ήδη από την αρχή το πεδίο όπου κινούνταν αυτό το καναδέζικο ίντυ-ποπ σχήμα. Πόσο μάλλον τώρα που έχουν οι ίδιοι 20 χρόνια παρελθόν. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Rabbit’s Eye The Damage Was Terrific

(FPE Records)
Δίσκος ο οποίος έρχεται και με... οδηγίες χρήσεως. 'Ακούστε τον όπως ηχογραφήθηκε, αργά τη νύχτα, με κλειστά τα μάτια, και φτιάξτε την δική σας ταινία'. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά

Murphies Murphies

(39Label)
Νησιώτικη υπόθεση αυτός ο δίσκος. Από την Κέρκυρα οι δημιουργοί, από το 'Νησί' (τη Μεγάλη Βρεττανία) οι μουσικές επιρροές. Του Παναγιώτη Σταθόπουλου

Marta Sánchez SAAM (Spanish American Art Museum)

(Whirlwind Recordings)
Μεταξύ Ισπανίας και Αμερικής, μεταξύ οικείου και ανοίκειου, μεταξύ νέου και κλασικού, η τέχνη που μας αφορά κάπου σε κάποιο "μεταξύ' δημιουργείται... Της Ελένης Φουντή

Bloom in Dot Volute

(Ανεξάρτητη Παραγωγή)
Αφρικανική kora, περσικό σαντούρι, ηπειρώτικοι και ινδικοί δρόμοι, δυτικά ηλεκτρονικά μαραφέτια. Μουσική/οί που αγνοεί/ούν τα σύνορα και την γεωγραφία... Του Αντώνη Ξαγά

Wet Leg Wet Leg

(Domino)
Πάνε ή δεν πάνε παραπέρα, στον "δύσκολο" δεύτερο ή τρίτο δίσκο, κι αν ακόμη μείνουν "one hit wonders', μήπως να κρατήσουμε την καβαφική διδαχή από το "Πρώτο Σκαλί"; Εδώ που έφθασαν λίγο δεν είναι... Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Λοκατόλα Νέκυια

(Same Difference Music)
Εν αρχή ην ο λόγος, το λέει και η Βίβλος μπροστά-μπροστά. Μετά όμως ήρθε και η μουσική. Και κάτι νέο γεννήθηκε. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά

The Hellacopters Eyes Of Oblivion

(Nuclear Blast)
Μαύρα μάτια της λήθης κάναμε για να ακούσουμε νέο δίσκο του σουηδικού γκαράζ ροκ συγκροτήματος. Οι περισσότεροι για 14 χρόνια ο Χρήστος Αναγνώστου για.. 24. Και συνεχίζει...

King Hannah I'm Not Sorry, I Was Just Being Me

(City Slang)
Και μπορεί το νεόκοπο βρετανικό σχήμα να δηλώνει "ότι είναι ο εαυτός" του κατά την χύδην έκφραση των καιρών, στον δίσκο ωστόσο ακούμε και άλλους 'εαυτούς' από το παρελθόν. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Spoon Lucifer on the sofa

(Matador)
Επιστροφή στα βασικά, κιθάρο-μπάσο-ντραμς κι άγιος ο Θεός. Ο διάβολος ωστόσο είναι στις λεπτομέρειες (αλλά και στον...καναπέ)

Messa Close

(Svart Records)
Μην είναι prog; Μην είναι doom; Μην είναι metal; Κι αν είναι απλά 'παλιορόκ'; Πόση έχει τελικά σημασία; Του Γιώργου Παπαδόπουλου

Annea Lockwood Becoming Air/Into The Vanishing Point

(Black Truffle)
Αντισυμβατική από τα νιάτα της (όταν έκαιγε πιάνα), ακάματη ερευνήτρια του ηχητικού κόσμου συνεχίζει στην 9η δεκαετία της, εδώ πειραματίζεται με κύριο όργανο την τρομπέτα (ομολογουμένως πιο... δύσκολη στο κάψιμο). Του Χάρη Συμβουλίδη

Cate Le Bon Pompeii

(Mexican Summer)
Η Πομπηία στην Ιστορία έχει μείνει σύμβολο της αιφνίδιας καταστροφής, στην ποπ κουλτούρα χαράχτηκε με τους Pink Floyd. Εδώ αποκτά πλέον και μεταφορικές προσωπικές διαστάσεις. Της Μαρίας Φλέδου

Σελίδες

Σελίδες

  • από 145 σελίδες, 4346 εγγραφές
Εγγραφή στο RSS της κατηγορίας