Καθολικής παιδείας και μεταλλικής τεχνοτροπίας γαλλικό σχήμα, το οποίο ωστόσο επιδεικνύει πίστη σε κάμποσα... ορθόδοξα του χώρου δόγματα. Του Χάρη Συμβουλίδη
Τα sequel είναι παράδοση στις ταινίες τρόμου, την οποία ακολουθεί με τον τρόπο του και αυτό το πειραματικό χιπ-χοπ σχήμα στην horrorcore δημιουργική σειρά του. Του Σταύρου Σταυρόπουλου
Ένα από τα ' ωραιότερα άλμπουμ της φετινής (χιπ χοπ, μα όχι μόνο) παραγωγής" σημειώνει ο Χάρης Συμβουλίδης, πέραν του προβοκατόρικου τίτλου και της αμερικανο-κινέζικης (χονγκ-κονγκιανής για την ακρίβεια) προέλευσης του
Εντός -και κατά βάση εκτός- του hype και της μόδας μιας αποκαλούμενης "new" jazz, μια σχολή με βαθιές ρίζες και παράδοση συνεχίζει να βγάζει σπουδαίους δίσκους. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Το ζήτημα των ορίων μεταξύ αναβίωσης και πρωτογενούς δημιουργίας διατρέχει όλο το φάσμα της σύγχρονης μουσικής. Κι ας έχει βγει σε λίγα μόνο είδη το όνομα... Του Χάρη Συμβουλίδη
O πρώτος δίσκος έκανε αίσθηση στον μικρόκοσμο της εγχώριας σκηνής, τώρα έρχεται ο δεύτερος με πιο... καταστρεπτικές διαθέσεις. Με τις δημιουργικές τι γίνεται; Γράφει επ' αυτών η Χριστίνα Κουτρουλού
Δεν κρατάμε πολλά από τον -τελικά όχι τόσο ορεκτικό- δίσκο, κρατάμε από το κείμενο του Χάρη Συμβουλίδη την παρομοίωση μουσικοκριτικών με... παλαιοανθρωπολόγους
Δεν καταλήγουν όλες οι καλές ιδέες σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα όμως κρύβει πάντα μια καλή ιδέα. Του Νίκου Παπατριανταφύλλου
'Βορβορώδης', 'βαρύς', 'φρενήρης'. Κάποια από τα επίθετα που επιστρατεύει ο Χάρης Συμβουλίδης για να προσεγγίσει την μουσική του ελληνικού αυτού σχήματος. Τι να παίζουν άραγε;
Δύο δίσκοι τέτοιας κοινωνικοπολιτικής αλλά και μουσικής ευστοχίας και επιτακτικότητας μέσα σε ένα τρίμηνο, ήταν είναι και θα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο. Του Αντώνη Ξαγά
Δεν έχουν καταθέσει τα 'τσεκούρια' τους και συνεχίζουν. 16ος δίσκος για τους παλαίουρες του grindcore (ή να πούμε απλά hard rock όπως το θέτει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς;)
Ένας δίσκος που κάποια στιγμή θεωρήθηκε μονάδα μέτρησης "ανοιχτομυαλιάς", προκάλεσε συζητήσεις και... δίχασε. Καιρός τώρα για μια ψύχραιμη αποτίμηση. Του Χάρη Συμβουλίδη
Αν ποντάρουμε, κρίνοντας από το όνομα, σε μαυρομεταλλικά παγερά τοπία, σκοτεινά δάση και επικούς μύθους, πόσες πιθανότητες έχουμε να πέσουμε έξω; Της Ελένης Φουντή
Πέρασαν τα χρόνια κι ήρθε η ώρα και για τον Σαντάμ ακόμη να γίνει μέρος της ποπ κουλτούρας (και ειδικότερα της χιπ-χοπ πτέρυγας της). Του Χάρη Συμβουλίδη
Πόσα και πόσα τραγούδια δεν έχουν γραφτεί για το "καλοκαίρι εκείνο"; Με όχημα την ψυχεδελική φολκ, ένας μουσικός με ρίζες από τα μέρη μας επιχειρεί μια νοσταλγική αλλά και αλληγορική επιστροφή. Του Αντώνη Ξαγά
Παράξενα (αλλά κι ενδιαφέροντα) πράγματα συμβαίνουν όταν οι ραδιοσυχνότητες μπλέκονται, όταν ο Χάρης Συμβουλίδης διασχίζει την... Αρκαδία και όταν ο Ιάπωνας δημιουργός τα μετασχηματίζει σε τέχνη
Ένας ακόμη εξαιρετικός χιπ-χοπ δίσκος που θίγει τα κακώς κείμενα. Με τα χρόνια ο ήχος αλλάζει, οι ρίμες γίνονται όλο και πιο επιθετικές ακόμη και σκληροπυρηνικές, ωστόσο δεν μπορεί να μην σκεφτείς ότι τα "θιγμένα" ζητήματα είναι ακόμη εδώ... Της Χριστίνας Κουτρουλού