Ξεχασμένα (υπο)κεφάλαια από την ιστορία του ελληνικού underground (επανα)διεκδικούν τη θέση τους. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
ΔΙΣΚΟΙ
Spoon Lucifer on the sofa
(Matador)
Επιστροφή στα βασικά, κιθάρο-μπάσο-ντραμς κι άγιος ο Θεός. Ο διάβολος ωστόσο είναι στις λεπτομέρειες (αλλά και στον...καναπέ)
Messa Close
(Svart Records)
Μην είναι prog; Μην είναι doom; Μην είναι metal; Κι αν είναι απλά 'παλιορόκ'; Πόση έχει τελικά σημασία; Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Annea Lockwood Becoming Air/Into The Vanishing Point
(Black Truffle)
Αντισυμβατική από τα νιάτα της (όταν έκαιγε πιάνα), ακάματη ερευνήτρια του ηχητικού κόσμου συνεχίζει στην 9η δεκαετία της, εδώ πειραματίζεται με κύριο όργανο την τρομπέτα (ομολογουμένως πιο... δύσκολη στο κάψιμο). Του Χάρη Συμβουλίδη
Cate Le Bon Pompeii
(Mexican Summer)
Η Πομπηία στην Ιστορία έχει μείνει σύμβολο της αιφνίδιας καταστροφής, στην ποπ κουλτούρα χαράχτηκε με τους Pink Floyd. Εδώ αποκτά πλέον και μεταφορικές προσωπικές διαστάσεις. Της Μαρίας Φλέδου
Rokurokubi Iris, Flower of Violence
(Time for Spun Records )
H βρετανική ψυχεδέλεια από τα σπάργανά της εμπνεόταν από παραμύθια, νεράιδες και άλλα μυθολογικά πλάσματα από την πλούσια τοπική παράδοση. Σήμερα πλέον φτάνει μέχρι και την Ιαπωνία... Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Bríi Sem Propósito
(Ανεξάρτητη Παραγωγή)
Στην εποχή του "anything goes" υπάρχουν άραγε ακόμη ασύμβατα μουσικά είδη; Πάει το μπλακ μέταλ με το κράουτ και την κοσμική ελεκτρόνικα; Της Ελένης Φουντή
Dance with Invisible Partners #artificial
(Ανεξάρτητη Παραγωγή)
Τι αλήθεια μπορεί να σημαίνει το μάλλον αρνητικά φορτισμένο επίθετο "τεχνητός" στην... τέχνη; Ένας δίσκος αποτελεί αφορμή για περαιτέρω σκέψεις, αναδρομές ακόμη και προβλέψεις. Του Αντώνη Ξαγά
GAS Der Lange Marsch
(Kompakt)
"Το στοίχημα της techno-ποίησης του ιμπρεσσιονισμού κερδίζεται με χρυσό μετάλλιο ". Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Cat Power Covers
(Domino)
Δίσκος διασκευών και το ερώτημα τίθεται σχεδόν αυτεπαγγέλτως: εύκολη διαφυγή από δημιουργική αφλογιστία ή τολμηρή επαναδιαπραγμάτευση; Της Χριστίνας Κουτρουλού
Black Country, New Road Ants from Up There
(Ninja Tune)
Με τίτλο που θυμίζει ...Κώστα Χατζή (όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι) το πολύφερνο σχήμα των ημερών επιστρέφει με νέο δίσκο και νέο ύφος. 'References, references' υπάρχουν ωστόσο ακόμη άφθονες. Του Παναγιώτη Αναστασόπουλου
Imarhan Aboogie
((City Slang)
Το τραγούδι της ερήμου, που θα σ'ακολουθεί, μπορεί να είναι και ηλεκτρικό. Του Αντώνη Ξαγά
Blaine Reininger Wounds And Blessings
(Les Disques du Crépuscule)
28 κομμάτια και 4 σουίτες, ένα μουσικό καλειδοσκόπιο που σαν συνοψίζει την μακρά πορεία του δημιουργού. Του Αντώνη Ξαγά
Neil Young & Crazy Horse Barn
(Reprise Records)
Τι κάνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Πως προσεγγίζει κανείς τον 41ο δίσκο ενός μουσικού; Με την συνήθη πρακτική μεταξύ συγκατάβασης και θαυμασμού; Του Αντώνη Ξαγά.
Rosey Blue Swans
(Inner Ear)
"Έτσι δα οι κύκνοι"... Και η περσόνα Rosey Blue σε πρώτη εμφάνιση ως δημιουργός τραγούδια ύφανε για μάγισσες και ταρώ. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Cecilia Lopez & Joe Moffett Caprichos
(Tripticks Tapes)
Στην μεθόριο μεταξύ μουσικότητας και θορύβου, μια τρομπέτα συναντά τα σύνθια και μια Αργεντίνα έναν Αμερικάνο. Τι συνέβη μετά στον δίσκο περιγράφει και αξιολογεί ο Χάρης Συμβουλίδης
Μια ιδιαίτερη (ίσως και δύσκολη) ταινία και ένα σάουντρακ τρία σε ένα. του Κώστα Καρδερίνη
New Masada Quartet John Zorn
(Tzadik)
Αν θελήσουμε να σταθούμε σε δύο μόνο χαρακτηριστικά του Zorn, αυτά θα ήταν η διαρκής πειραματικά αυτοσχεδιαστική του διάθεση και το επίμονο ανασκάλεμα των εβραϊκών του ριζών. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Τρία Λάμδα
(Ανεξάρτητη Παραγωγή)
Από το... δύο μέχρι το "Τρία" πέρασε αρκετός καιρός, έξι ολάκερα χρόνια. Αποτυπώνεται άραγε αυτός ο χρόνος και σε αντίστοιχη δημιουργική εξέλιξη; Του Μιχάλη Τσαντίλα
Iosonouncane IRA
(Numero Uno/Sony)
Υπερβαίνει τις δύο ώρες τούτη η δισκογραφική κατάθεση, υπερβαίνει ίσως και τις προθέσεις του ακροατή να ταξινομήσει, να αξιολογήσει ή ακόμη και να αμφισβητήσει. Ο Άρης Καραμπεάζης ωστόσο κάνει μια απόπειρα...
Whereswilder Movement In Place
(United We Fly)
Δίσκος που όταν τον ακούς τρέχεις να τσεκάρεις το... ημερολόγιο για σιγουριά. Έχουμε οσονούπω 2022 ή μήπως 1973; Της Χριστίνας Κουτρουλού
Billie Eilish Happier Than Ever
(Darkroom / Interscope)
Νέα περσόνα, νέο στυλ, νέος δίσκος, νέος ήχος. Νέα καλλιτέχνιδα ψάχνεται και προχωρά... Της Χριστίνας Κουτρουλού
Έρρικα Πατρικίου Τα Μετεξεταστέα Της Ευσταθίας
(Μετρονόμος)
Κάθε μετεξεστατέος δικαιούται και μιας δεύτερης ευκαιρίας. Του Χάρη Συμβουλίδη
Danai Nielsen Who Are They
(United We Fly)
Μια νέα δημιουργός αναζητά με όχημα την indie/dream ποπ τη δική της προσωπική διακριτή ταυτότητα σε έναν κόσμο (ουχί μόνο μουσικό) κορεσμένο από δαύτες. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Vault of Blossomed Ropes Etidorhpa
(Tadoma)
Η μουσική ως υπέρβαση της πραγματικότητας, ως εξερεύνηση υπαρκτών αλλά και ανύπαρκτων τόπων. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Vergessenheit Silence
(Outlandish Recordings)
Όχι πια τραγούδια, μόνο απαγγελίες και ηχοτοπία. Με κλειδί τον John Cage. Του Χάρη Συμβουλίδη
Anna Webber Idiom
(Pi Recordings)
Το να φτιάξεις τη δική σου γλώσσα (ή έστω ιδίωμα) είναι ένα ποθητό ζητούμενο για κάθε δημιουργό. Και μετά, όταν κι αν το καταφέρει, να μπορέσει αυτή να αποτελέσει βάση επικοινωνίας... Της Ελένης Φουντή
Ta Toy Boy Endless Life
(Make Me Happy)
Ανάμεσα σε άφθονη Sarah (αλλά και πολύ... μάρα), τα σχήματα της indie ποπ που διέθεταν δυνατή συναισθηματική μελωδικότητα ανέκαθεν ξεχώριζαν. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Bernz Emilio Bernhard Presents: Yacht Club vol. 1
(Ανεξάρτητη έκδοση)
Μετά το ...yacht rock βρέθηκε και ένα ανάλογο στο χιπ-χοπ; Ένας δίσκος που κατά τον Χάρη Συμβουλίδη "σε χτυπά σαν θαλασσινό αεράκι σε ζεστό θερινό μεσημέρι", αποδεικνύεται όμως παντός καιρού
Japanese Breakfast Jubilee
(Dead Oceans)
Ένας φρέσκος ποπ δίσκος μιας Αμερικανο-κορεάτισσας, οι 80s αναφορές του και η... σιγμοειδής συνάρτηση. Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
