Το δάσος στοιχειώνει την κεντροευρωπαϊκή οπτική από αιώνες, ασκώντας ταυτόχρονα έλξη και φόβο (ειδικά τον χειμώνα). Αυτά τα συναισθήματα δεν θα μπορούσαν να μην βρουν και έκφραση στην μουσική. Του Χρυσόστομου Τσαπραΐλη
Ψάχνοντας "έναν τρόπο ζωής" (μακριά και από την αυλή του Kanye)... Οι πρώτες απόπειρες είναι αναμενόμενα ασταθείς και αβέβαιες, ωστόσο αφήνουν υποσχέσεις. Της Χριστίνας Κουτρουλού
(Osborne Again, Dinosaur City, Spunk, Blossom Rot, Hotel Motel & Inertia Music)
Μία παγκόσμια υγιειονομική επιβολή-σύσταση, 6 εταιρείες, 37 καλλιτέχνες και συγκροτήματα, ένας καλός σκοπός και... ένα μουσικό είδος. Του Χάρη Συμβουλίδη
Η ανάγκη προσωπικής έκφρασης στον καιρό μας μπορεί να οδηγήσει σε πολλούς δρόμους. Έναν δίσκο, ένα κόμικ ίσως, ακόμη και μια θεατρική παράσταση. Ή και όλα αυτά μαζί... Της Μαριάννας Βασιλείου
"Έναν Brian τι τον έχεις;" ένα ερώτημα που θα άκουγε χρόνια τώρα ο Roger Eno. Δύσκολο να έχεις διάσημο αδερφό, ειδικά όταν συνεργάζεσαι μαζί του για έναν δίσκο. Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς και ο Στυλιανός Τζιρίτας αποτιμούν το αποτέλεσμα, σε κόντρα ρόλους από τους αναμενόμενους
H Νότια Αφρική ήταν ένα μουσικό χρυσορυχείο από τα χρόνια του Paul Simon και ακόμη πιο πίσω. Σειρά έχει ένας από πιο πολύφερνους μουσικούς των ημερών μας. Του Μιχάλη Βαρνά
Ένας δίσκος κλειστοφοβικός μεν, ποπ δε, δίνει την αφορμή στον Άρη Καραμπεάζη να περιγράψει -για πρώτη φορά στην βιβλιογραφία- την συμπτωματολογία του ... "Συνδρόμο Barry Adamson"
Πα-πα-πα-παμ... Έτος Μπετόβεν είναι το 2020 και ο αρχιμουσικός-μαέστρος ..."ροκ σταρ" της εποχής μας δοκιμάζει να αναμετρηθεί με τα πιο κλασικά των κλασικών. Του Χάρη Συμβουλίδη
Η άποψη του Άρη Καραμπεάζη για τον νέο δίσκο του πιο "πρώην αγαπητού-νυν μισητού" μουσικού της εποχής μας, μέσα από τις... απόψεις των άλλων. Το λες και μετα-κριτική...
To kraut ετυμολογικά ήδη είχε αναφορές στην φύση και στην (χαμηλή) βλάστηση, μοιάζει λογικό το σημερινό post-kraut να έχει αναπτυχθεί σε κοτζάμ... δέντρα. Του Δημήτρη Τσιρώνη
Δεν ξαφνιάζει πια ο πολυτάλαντος (και... πολυονόματος) Καναδός δημιουργός στον νέο του δίσκο. Που δεν το λες και κακό, οι εκπλήξεις στην ζωή δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτες... Της Χριστίνας Κουτρουλού
Μια ιδιαίτερη συνεργασία με αναμενόμενα... αναπάντεχο αποτέλεσμα, μια ηχητική ενατένιση της μεταφυσικής της Φύσης με αφόρμηση μια ιστορία του "Αγίου της Σκιάθου". Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Από πολλούς το ροκ θεωρείται είδος συντηρητικό (αν δεν το 'χουν πεθάνει κιόλας). Τέτοιοι δίσκοι πάντως αποδεικνύουν ότι στα όρια του το παλεύει ακόμη... Του Νίκου Παπατριανταφύλλου
Κι αν μένει εδώ και πολλά χρόνια στην Σκωτία, ο Tamás Kátai δεν ξεχνάει τις ρίζες του. Στην Ουγγαρία, στο μέταλ, στο φολκ, στην κλασική… Της Ελένης Φουντή
Στην Ιαπωνία συναντάμε μερικούς από τους πιο επίμονους και εργατικούς εξερευνητές ήχων που υπάρχουν. Ο εν λόγω έχει φτάσει στον 62ο δίσκο και συνεχίζει… Του Στυλιανού Τζιρίτα
Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς ακούει και αναθεωρεί... Οι Bohren από την μεριά τους συνεχίζουν να ακολουθούν τον δρόμο της σκοτεινής τζαζ, χωρίς αναθεωρήσεις.
Με αφορμή και πάτημα αυτή την σπουδαία (επανα)κυκλοφορία, ο Άρης Καραμπεάζης σε ένα κείμενο-ποταμό απλώνει σκέψεις και προβληματισμούς σε όλο το μήκος, πλάτος και χρόνο του εγχώριου ροκ