The Man And His Failures Persona Non Grata
(Man Out Of Man)
Άραγε πρέπει να κηρύξει κανείς "persona non grata" την βασική του επιρροή για να προxωρήσει ένα μουσικό βήμα παρακάτω; Αυτό μοιάζει να πιστεύει πάντως ο Άρης Καραμπεάζης.
ΔΙΣΚΟΙ
Λευκή Συμφωνία Μυστικοί Κήποι/ Χρώματα
(Labyrinthof Thoughts/TheLab)
Ο Μάνος Μπούρας ξανακούει και επανεκτιμά τους δίσκους, τραγούδια που δεν είδαν το δισκογραφικό φως στον καιρό τους ενώ κάποια στιγμή ...συναντά και τον παλιό του εαυτό. Θα συμφωνήσει άραγε μαζί του;
The Good, the Bad & the Queen Merrie Land
(Studio 13)
Δίσκος πρόωρης μετα-μπρεξιτικής (sic) μελαγχολίας; Κάτι παραπάνω; Κάτι λιγότερο; Του Γιώργου Λεβέντη
Cayetano Melanie
(High Hop)
H Μέλανι είναι ένα ονειροπόλο κορίτσι, μεγαλώνει στα 70s και για να βρει την αγάπη μπορεί να φτάσει μέχρι την άκρη της γης. Η συνέχεια στα αυλάκια του δίσκου...
Philip Corner EXTREEMIZMS early & late
(Unseen Worlds)
Δεν καταδικάζουμε απερίφραστα τον ...εξτρεμισμό, απ' όπου κι αν προέρχεται. Στην μουσική τουλάχιστον. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Είναι από μόνο του αξιοθαύμαστο να είσαι καμιά 30αριά χρόνια στο κουρμπέτι. Πόσο μάλλον αν ο ...νιοστός σου δίσκος δεν γίνεται δεκτός απλά με τιμητική συγκατάβαση αλλά και με ειλικρινή ενθουσιασμό. Του Στυλιανού Τζιρίτα
Wayne Shorter Emanon
(Blue Note)
Πόσα μουσικά είδη (αλλά και καλλιτέχνες) μπορείτε να σκεφτείτε όπου και στα 85(!) σου καταφέρνεις να βγάζεις αριστουργηματικό δίσκο; Της Ελένης Φουντή
Michaela Meise Ich bin Griechin
(Martin Hossbach)
Μια Γερμανίδα δηλώνει Ελληνίδα, διασκευάζει με το ακορντεόν της Μίκη και τραγουδά για μια Ευρώπη που μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Ο δε Αντώνης Ξαγάς σκαλίζει οικογενειακές αναμνήσεις...
Dead Can Dance Dionysus
(PIAS Recordings)
Ο Νίκος Παπατριανταφύλλου και η Νάνσυ Σταυρίδου πάτησαν το play με κρυφές (και μη) ελπίδες και προσδοκίες, με συναισθήματα φορτισμένα με αγαπημένες αναμνήσεις. Τι άραγε είχε απομείνει όταν πλέον πάτησαν το stop;
Fuku I am
(Happily There's No Earlids)
Ώστε σας άρεσε ο δίσκος του καινούργιου αυτού εγχώριου σχήματος κ. Στυλιανέ Τζιρίτα; Παρακαλείσθε λοιπόν όπως αναφέρετε ενταύθα και τους λόγους. Ένας μάλιστα δεν αρκεί.
Cat Power Wanderer
(Domino)
Ένας ακόμη προσωπικός δίσκος της κυρίας Chan Marshall. Προσωπικός, με κάθε ερμηνεία του όρου. Του Τάσου Βαφειάδη
Tyshawn Sorey Pillars
(Firehouse 12)
Η μουσική που συνήθως αποκαλούμε τελετουργική μπορεί είτε να σε συμπαρασύρει μαγεμένο στη μέθεξή της είτε να σε αφήσει αδιάφορο και αποξενωμένο. Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς τι από τα δύο να "έπαθε" άραγε;
ΦΕΥ ΕΔΩ
(B-Other Side)
Ερώτημα (παραφράζοντας τον Χόρνμπυ): τι ήρθε πρώτα, η μουσική ή η ζωγραφική; Ο Άρης Καραμπεάζης πάντως (και όχι φευ) δεν έχει τέτοια διλήμματα...
Life in Cage Life in Cage
(B-Other Side & Vinyl Mania)
To βινύλιο άργησε ...12000 ημέρες. Κάποιοι βέβαια λένε ότι στη ζωή ποτέ δεν είναι αργά. Του Αντώνη Ξαγά
Sylvie Courvoisier Trio D' Agala
(Intakt)
Πιάνο, μπάσο ντραμς. Μία από τις κλασικές τριάδες της τζαζ σε νέες αυτοσχεδιαστικές περιπέτειες. Στα 88 ασπρόμαυρα πλήκτρα οδηγός μια σπουδαία Ελβετίδα. Της Ελένης Φουντή
Low Double Negative
(Sub Pop)
Περισσότερα ερωτηματικά δημιούργησε ο δίσκος αυτός στον Άρη Καραμπεάζη παρά ...τελείες. Εν τούτοις, αυτό δεν τον εμπόδισε να καταλήξει σε κάποιες οριστικές αποφάσεις
Ηλίας Αναστασόπουλος Κρυσταλλογραφία
(Man out of A Man Records)
Κάποιος μπορεί να το έλεγε και "επιστροφή", στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για "σύσταση" ενός πολύ ιδιαίτερου μουσικού. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Akitsa Credo
(Profound Lore)
Ίσως ακούγεται οξύμωρο, μήπως όμως εν τέλει ο ριζοσπαστισμός να προϋποθέτει τον συντηρητισμό; Ένα "case study' από τον χώρο του black metal. Του Άρη Καραμπεάζη
Suede The Blue Hour
(Warner)
"Μπλε" αποκαλούν οι αγγλοσάξονες εκείνη την ώρα λίγο πριν την ανατολή ή λίγο μετά την δύση του ηλίου. Για τους Suede τι θα μπορούσε να συμβολίζει άραγε; Του Άρη Καραμπεάζη
DJ Khalab Black Noise 2084
(On The Corner)
H "Μαμά Αφρική" συνεχίζει να τροφοδοτεί την σύγχρονη μουσική με τρόπους ολοένα και πιο συναρπαστικά απρόβλεπτους. Εν τούτοις, "δεν είναι ethnic, μην τρομάζετε" καταλήγει ο Άρης Καραμπεάζης
Helena Hauff Qualm
(Ninja Tune)
Ντίσελντορφ-Ντιτρόιτ-Αμβούργο, ένας τέκνο δίσκος δρόμος. Του Αντώνη Ξαγά
Nurse With Wound Homotopy to Marie
(1982 United Diaries, 2018 Rotorelief)
Πότε θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε για δίσκο "παραδοσιακού" noise χωρίς αυτό να ακουστεί παραδοξολογία; Σαράντα χρόνια που έχουν περάσει δεν είναι ικανό διάστημα άραγε; Tου Άρη Καραμπεάζη
Uniform The Long Walk
(Sacred Bones)
Προσοχή στο ...κενό ανάμεσα στο indie και το metal. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
H δισκογραφία του όντας "λίγο πιο μικρή από το ...σύμπαν, γιατί πρέπει να χωράει κάπου" είναι εξ ορισμού άνιση. Ενίοτε όμως πατάει κορυφές... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς καταπιάνεται με τον "νέο" πιο επιτυχημένο στα charts (!) δίσκο του γίγαντα της τζαζ. Μπόνους: 10 δίσκοι φετινής σοδειάς. Γιατί όπως και η ζωή, η τζαζ πάντα συνεχίζεται...
The Advisory Circle Ways of seeing
(Ghost Box)
Με το βλέμμα προς το χθες. Σαν ...πολιτικός πιθανότητα δεν θα έπιανε πολλά με τέτοιο σύνθημα ο Jon Brooks. Στη μουσική όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Του Αντώνη Ξαγά
Jonathan Bree Sleepwalking
(Lil' Chief)
Ένας δίσκος "καλοκαιρινός" για τα μελαγχολικά βράδυα του χειμώνα... Γίνεται; Κι έχουν τελικά οι καλοί δίσκοι εποχές; Του Θανάση Φωτιάδη
Agnes Obel LateNightTales
(LateNightTales)
Τι ακούει η Δανέζα τραγουδοποιός όταν νύχτα περπατεί; Η απάντηση σ' αυτή την εκλεκτική συλλογή της γνωστής σειράς. Του Σταύρου Σταυρόπουλου
Akira Sakata & Chikamorachi with Masahiko Satoh Proton Pump
(Family Vineyard)
Και όμως... Ένας δίσκος με τον "αντιποιητικό" τίτλο "Αντλία πρωτονίων" μπορεί να σου "διασκορπίσει τα μυαλά και τα εκτινάξει στην ατμόσφαιρα σαν πολύχρωμη αστερόσκονη" όπως γράφει η Ελένη Φουντή
Yob Our Raw Heart
(Relapse)
Δίσκος που γράφτηκε σε κρεβάτι νοσοκομείου, ίσως αναπόφευκτα ακούγεται δυνατός και συναισθηματικός. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Σελίδες | Σελίδες
|
