Δύο δίσκοι τέτοιας κοινωνικοπολιτικής αλλά και μουσικής ευστοχίας και επιτακτικότητας μέσα σε ένα τρίμηνο, ήταν είναι και θα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο. Του Αντώνη Ξαγά
Δεν έχουν καταθέσει τα 'τσεκούρια' τους και συνεχίζουν. 16ος δίσκος για τους παλαίουρες του grindcore (ή να πούμε απλά hard rock όπως το θέτει ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς;)
Ένας δίσκος που κάποια στιγμή θεωρήθηκε μονάδα μέτρησης "ανοιχτομυαλιάς", προκάλεσε συζητήσεις και... δίχασε. Καιρός τώρα για μια ψύχραιμη αποτίμηση. Του Χάρη Συμβουλίδη
Αν ποντάρουμε, κρίνοντας από το όνομα, σε μαυρομεταλλικά παγερά τοπία, σκοτεινά δάση και επικούς μύθους, πόσες πιθανότητες έχουμε να πέσουμε έξω; Της Ελένης Φουντή
Πέρασαν τα χρόνια κι ήρθε η ώρα και για τον Σαντάμ ακόμη να γίνει μέρος της ποπ κουλτούρας (και ειδικότερα της χιπ-χοπ πτέρυγας της). Του Χάρη Συμβουλίδη
Πόσα και πόσα τραγούδια δεν έχουν γραφτεί για το "καλοκαίρι εκείνο"; Με όχημα την ψυχεδελική φολκ, ένας μουσικός με ρίζες από τα μέρη μας επιχειρεί μια νοσταλγική αλλά και αλληγορική επιστροφή. Του Αντώνη Ξαγά
Παράξενα (αλλά κι ενδιαφέροντα) πράγματα συμβαίνουν όταν οι ραδιοσυχνότητες μπλέκονται, όταν ο Χάρης Συμβουλίδης διασχίζει την... Αρκαδία και όταν ο Ιάπωνας δημιουργός τα μετασχηματίζει σε τέχνη
Ένας ακόμη εξαιρετικός χιπ-χοπ δίσκος που θίγει τα κακώς κείμενα. Με τα χρόνια ο ήχος αλλάζει, οι ρίμες γίνονται όλο και πιο επιθετικές ακόμη και σκληροπυρηνικές, ωστόσο δεν μπορεί να μην σκεφτείς ότι τα "θιγμένα" ζητήματα είναι ακόμη εδώ... Της Χριστίνας Κουτρουλού
Μοιάζει να έχει γίνει σημαντικό το στήσιμο ενός γερού "αφηγήματος", ενός κόνσεπτ καλών προθέσεων, ευγενικών σκοπών και ψαγμένων αναφορών. Και η μουσική; Που βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά; Του Χάρη Συμβουλίδη
Στο διάστημα μπορεί να μην υπάρχει ήχος, στην φαντασία όμως του ανθρώπου το κενό συμπληρώνεται… Ο γνωστός μας Πορτογάλος ηλεκτρονικάριος κοιτάζει πίσω σε ένα έργο όπου η λέξη «space» ήταν ανέκαθεν λέξη-κλειδί. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Ένας δίσκος ιδιαίτερης κιθαριστικής άποψης για τις ώρες της ημέρας όπου "το τέμπο γίνεται λίγο πιο αργό", ακόμη πιο αργό, ολοένα και πιο αργ...ζζζζζζ. Του Χάρη Συμβουλίδη
Η πρώτη προσπάθεια ενός καλλιτέχνη είναι φυσικό να στηρίζεται πολύ στον Αόριστο, ήτοι στο παρελθόν. Έχει όμως δρόμο ακόμη για να φτάσει στον... Ενεστώτα. Του Χάρη Συμβουλίδη
Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλο τα ίδια μένουν; Πόσο indie και πόσο ελληνικά είναι τα Παιδιά της Παλαιότητας; Ο Άρης Καραμπεάζης παραμερίζει προφανείς αναφορές και παραπομπές και φτάνει σε διόλου προφανή συμπεράσματα
Η ανάγκη για διαφοροποίηση οδηγεί συνήθως σε όλο και μεγαλύτερη (φαινομενική;) εξειδίκευση. Από το trap στο drill, ένας χιπ-χοπ δίσκος δρόμος... Του Χάρη Συμβουλίδη