Brzowski Enmityville
(Milled Pavement)
Τούτη η πόλη, κυνική, σκληρή, εχθρική και δυσοίωνη δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη, μόνο στην έμπνευση του δημιουργού. Είμαστε σίγουροι; Του Πάνου Πανότα
ΔΙΣΚΟΙ
Normil Hawaiians More Wealth Than Money
(Upset The Rhythm)
Πως να ακουγόταν άραγε τότε, το 1982, μετά τον σίφουνα του πανκ, η επιστροφή στα αυτοσχεδιαστικά τζαμαρίσματα; Μια επανέκδοση με αιτία και σκοπό δίνει μία απάντηση... Του Μάνου Μπούρα
Απόστολος Κίτσος - Μιχάλης Καλογεράκης Κάτι Παράξενο
(Μικρή Άρκτος)
Ο Άρης Καραμπεάζης βάζει στην άκρη κουρασμένες ακροάσεις, στερεότυπες ενοχές, προκαταλήψεις και τις βαριές σκιές του "έντεχνου" και ακούει εις τη νιοστή επανάληψη...
The Strypes Spitting Image
(Virgin EMI)
Τους φανταζόμαστε εύκολα σε μια παμπ στο Δουβλίνο. Και σήμερα και το 1977... Του Στέργιου Βολόγκα
Βαγγέλης Μπουλουχτσής Αντηχήσεις
(A Man out of A Man)
O Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αφήνει την φαντασία του να πετά ελεύθερη με τα φτερά ενός άταστου μπάσου και των ονειρικών του αντηχήσεων.
Underwater Chess Seriality
(Amplify)
Δύο "σκακιστές" σε ηλεκτροακουστική παρτίδα αυτοσχεδιασμού. Του Γιάννη Αβραμίδη
Full Moon Fiasco Summer Eyes
(Fantasy Fiction)
Νέα Ζηλανδία - Βερολίνο, μια ...ψυχεδέλεια δρόμος. Του Πάνου Πανότα
John Maus Screen Memories
(Ribbon Music)
Έξι χρόνια μετά και με κοτζάμ διδακτορικό πλέον, ο νέος του δίσκος δεν μπορεί παρά να διχάσει. Μαρία Φλέδου και Άρης Καραμπεάζης πιάνουν τα απέναντι ταμπούρια και επιχειρηματολογούν.
Nadine Shah Holiday Destination
(1965 Records)
Ένας δίσκος ο οποίος, παρά τον φαινομενικά φωτεινό τίτλο, θέλει να χαλάσει τη ζαχαρένια μας. Του Θανάση Παπαδόπουλου
BNNT Multiverse
(Instant Classic)
Οι ίδιοι βάζουν τη λέξη "τραγούδια" σε εισαγωγικά. Καταλαβαίνετε τι μπορεί να σημαίνει αυτό... Tου Γιώργου Παπαδόπουλου
Moses Sumney Aromantiscism
(Jagjaguwar)
Κι αν αγνοούμε ποιος είναι ο τελευταίος των ρομαντικών μουσικών, εδώ έχουμε βρει τον πρώτο των ...α-ρομαντικών. Του Αντώνη Ξαγά
Audiac So Waltz
(Klangbad)
Να ήταν πολύ δύσκολος ο "δύσκολος δεύτερος δίσκος"; Όπως και να έχει άξιζε η αναμονή δεκατεσσάρων ετών. Του Γιώργου Λεβέντη
Acid Baby Jesus Lilac Days
(Fuzz Club)
Τι '67 τι '17. Η αυθεντικότητα δεν έχει σχέση με εποχές μας λέει ο Πάνος Πανότας. Ούτε και με την αξία ενός δίσκου θα συμπλήρωνα .
Tarawangsawelas Wanci
(Morphine)
Ακόμα κι αν δεν μπορείς να προφέρεις το όνομά τους, αξίζει να τους ακούσεις. Tου Άρη Καραμπεάζη
Janis Ian The Essential 2.0
(Sony)
Μια Janis από τα παλιά. Κι αν είναι μια συνονόματη εκείνη που έχει καπαρώσει τη θέση στο συλλογικό μνημονικό, και τούτη εδώ όμως αξίζει μια αναγνώριση. Έστω εκ των υστέρων... Του Γιώργου Λεβέντη
Mogwai Every country’s sun
(Rock Action)
Αν ο θάλαμος σταματήσει μεταξύ δύο ορόφων μην επιχειρήσετε να εξέλθετε. Πατήστε το κομβίο κινδύνου και ...απολαύστε τον νέο δίσκο των Mogwai. Του Γιώργου Τσαντίκου
Four Tet New Energy
(Text)
Είχαμε το AOR, το ανώδυνο δηλαδή ροκ για ενήλικες με φαντασιώσεις της εφηβικής τους ορμής, τώρα μοιάζει να αποκτήσαμε και την αντίστοιχη electronica. Του Άρη Καραμπεάζη
Circuit des Yeux Reaching for Indigo
(Drag City)
Μια νύχτα κατέρρευσε, έκλαψε, χτυπήθηκε στα πατώματα. Όταν συνήλθε και πέρασε ο καιρός, κάθισε κι έγραψε αυτό τον δίσκο... Του Σταύρου Σταυρόπουλου
Paradox Obscur Artifact
(Young & Cold)
Ψυχρό κύμα που έρχεται από τη Ρόδο αναμένεται να επηρεάσει αρκετά έντονα τους ακροατές του δίσκου αυτού. Tου Αντώνη Ξαγά
AmenRa Mass VI
(Consouling Sounds)
Συνήθως τίθεται το ζήτημα των "πολλαπλών ακροάσεων" ενός δίσκου. Εδώ όμως τίθεται ένα άλλο: αντέχεις τη μία; Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Arcade Fire Everything now
(Sonovox)
Γράφοντας (για) μουσική την εποχή του "λαϊκισμού" και της νοσταλγίας. Του Αντώνη Ξαγά
Caliph8 Vertical Stack
(Nine Iron Tapes)
Μία παράδοξη κασέτα από μια εντελώς απρόβλεπτη γωνιά του κόσμου, η οποία θέτει σε δοκιμασία τόσο τις τυμπανικές μεμβράνες όσο και τις καθιερωμένες απόψεις για το τι εστί sampling. Του Πάνου Πανότα
Στη φωνή Ιρλανδέζα ροκαμπιλού, στις κιθάρες τύποι σαν τον Jimmy Page και τον Jeff Beck (οι ...Yardbirds ξανάρχονται) και στην παραγωγή ένας Τ-Bone Burnett. Το αποτέλεσμα μάλλον απροσδόκητο... Tου Στέργιου Βολόγκα
The Caretaker Everywhere At The End Of Time - Stage 3
(History Always Favours The Winners)
Η μνήμη που αργοσβήνει. Η οδυνηρή πορεία μιας νόσου σε μουσική αναπαράσταση. Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αποτολμά την καταβύθιση σε ένα έργο που παίζει με τους φόβους του καθενός μας.
The War On Drugs A Deeper Understanding
(Atlantic)
Ένα επίτευγμα της σύγχρονης ροκ ηχητικής ...μηχανικής κατάλληλο (λένε) και για οδήγηση. Εγώ πάντως -ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν οδηγώ... Του Άρη Καραμπεάζη
Κάποτε είχαν ρωτήσει τους Beatles για τον αγαπημένο τους αμερικανό καλλιτέχνη. Είχαν απαντήσει με μια φωνή: Nilsson. Και αγαπημένο αμερικάνικο συγκρότημα; Nilsson. Του Γιώργου Λεβέντη
"Μέρες οίνου και ρόδων" διάγουν οι ουκ ολίγοι οπαδοί του αγαπημένου συγκροτήματος. Εις εξ αυτών, ο Δημήτρης Κάζης, πιάνει τα πράγματα από την αρχή και φτάνει μέχρι βάθους
Rafael Anton Irisarri The Shameless Years
(Umor Rex)
Έχει ειπωθεί από πολύ παλιά ότι ο ακροατής είναι και κατά μία έννοια συν-δημιουργός. Σε μερικά είδη αυτό είναι σχεδόν προαπαιτούμενο. Όπως στην ambient. Ειδικά εάν είναι καλή. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
Ex Eye Ex Eye
(Relapse)
"Εξωγήινος σαξοφωνίστας, ένας ψυχάκιας drummer , ένας αντι-ήρωας κιθαρίστας με διαταραγμένη σκέψη". Πως να ακούγεται άραγε το αποτέλεσμα; Είναι τζαζ ή μήπως .....; Ο Άρης Καραμπεάζης θέτει τα ερωτήματα και απαντά.
Σελίδες | Σελίδες
|
