Οι ανά τους καιρούς διαπολιτισμικές ανταλλαγές/συναλλαγές μπορεί να εκδηλωθούν (με λίγη φαντασία) με πολλούς κι ενίοτε απροσδόκητους τρόπους. Του Αντώνη Ξαγά
ΣΤΗΛΕΣ
"Κοιμήθηκα κι ονειρεύτηκα πως η μουσική είναι ο λαβύρινθος που όλοι συναντούν τον χαμένο τους εαυτό". Του Βασίλη Πετρόπουλου
17 κομμάτια από 16 καλλιτέχνες περιλαμβάνει τούτη τη φορά η μηνιαία συλλογή της συντακτικής ομάδας του MiC. Κάποιος/α γαρ παρήγγειλε "μία...παϊδάκια ακόμη"
Η συνέχεια στο ημερολόγιο του Βασίλη Πετρόπουλου, με οδηγό τη μουσική στο σήμερα και σε ένα χτες που ενίοτε είναι σαν σήμερα.
Η μουσική (σαν την αγάπη) ενίοτε θέλει δύο. Και σε κάθε δυνατό συνδυασμό...
Δύο περσόνες, δύο τέχνες, ένας άνθρωπος... Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Τον Σεπτέμβρη τα κεφάλια μπαίνουν μέσα, οι κατεργάρισσες επιστρέφουν στον πάγκο, ο χειμώνας έρχεται βιαστικός στις ευχές και το Κάτι Καλό επιστρέφει στο MiC
Μια... echo από το παρελθόν αντηχεί και σε αυτή τη συνέχεια της στήλης του Βασίλη Πετρόπουλου
Φίλοι από άλλο πλανήτη, μαιτρέσες της μουσικής και ηλεκτρικές βραδιές ντίσκο στον Νέο Μαρμαρά... Του Βασίλη Πετρόπουλου
Μια συναυλία σε σαλονικιώτικο τσοντάδικο, και άλλες χαμένες και μετανιωμένες, μια κασέτα-καταφύγιο στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών... Του Βασίλη Πετρόπουλου
Ζωντανοί και εκλιπόντες, άπαντες παρόντες δια της μουσικής τους, εν προκειμένω της πολύτροπης και πολύμορφης τζαζ. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
"Η μουσική μάς οδηγεί εκεί που οι λέξεις δεν μπορούν". Του Βασίλη Πετρόπουλου
Ο Βασίλης Πετρόπουλος είναι ένας ομοιοπαθής, ένας ακόμη μόνος ανάμεσα στους μόνους και στις μόνες, με τη μουσική πυξίδα και συνοδεία στο ταξίδι μέσα στον κόσμο. Κι αυτές είναι οι ιστορίες του…
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, καλοκαίρι μπαίνει (ας μην προτρέξουμε όμως στο 'βγαίνει'), η 'Κάτι Καλό" συλλογή των συντακτών/τριών του MiC είναι μια σταθερά.
Μπορεί άραγε να αποτυπωθεί η εμπειρία μιας συναυλίας στα αυλάκια ενός δίσκου; Όσο μπορεί να αποτυπωθεί και μια στιγμή ζωής σε μια φωτογραφία...
Προτάσεις των συντακτών και συντακτριών του MiC από την πρόσφατη (και όχι μόνο) σοδειά. Διαβάζονται και ακούγονται επιτόπου...
Μέσα στην καθιερωμένη αισθητική πανσπερμία των μηνιαίων συλλογών του MiC, τούτη τη φορά ίσως αξίζει να εστιάσουμε στην τζαζ και στις πιο ποικίλες εκδοχές (και προελεύσεις της)
Ελλάδα, Ιταλία, ΗΠΑ, Βέλγιο, Τουρκία, Γαλλία, Βρετανία, Καναδάς, Δανία. Θα μπορούσε να είναι αρχή... διαφήμισης ταξιδιωτικού πρακτορείου, είναι ωστόσο οι τόποι προέλευσης των δημιουργών που αντιπροσωπεύονται στην νέα μηνιαία μας 'κασέτα'.
O Αναστάσιος Μπαμπατζιάς βουτάει στην αχανή δισκογραφία του ανθρώπου που 'έπαιζε κιθάρα μέχρι το τέλος, σαν να μην υπάρχει τέλος'
Είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των αντιπολεμικών τραγουδιών που ίσως σε κάνει να αναρωτιέσαι για την δύναμη της μουσικής. Και για την διαρκή επικαιρότητά της.
Μέρες σκοτεινές και παράξενες, η επίδραση τους δεν θα μπορούσε να μην ακουστεί και στις επιλογές του μήνα αυτού
'Όρα' μπορεί να σήμαινε κάποτε ‘βλέπε’, στην προκειμένη περίπτωση ισχύει περισσότερο το «άκου». Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Δίσκοι από το το 2021 δίπλα σε δίσκους της καινούργιας σοδειάς του 2022. Γιατί μπορεί να κλείσαμε με τους απολογισμούς αλλά οι λογαριασμοί με την προηγούμενη χρονιά είναι ακόμη ανοιχτοί.
Η μουσική τους ζούσε και ανέπνεε 'έξω', σε λιβάδια και παραλίες. Μια κάποια ιδέα μπορούμε να πάρουμε κι εμείς 'μέσα' από τους δίσκους. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Λίγο πριν κλείσει η χρονιά και αρχίσουν (που ήδη έχουν...) οι ανασκοπήσεις, η τελευταία "κασέτα" του MiC για το 2021
Το εξαιρετικό LP των Million Hollers, ένα χρόνο μετά: μια ανακεφαλαίωση, μια αφιέρωση, μια πρόποση. Του Γιάννη Πολύζου
Κατά την ακρόαση αυτού του δίσκου συνιστάται ζεστός ρουχισμός ή μια κουβέρτα, είχαν γράψει κάποτε οι Residents για το "Eskimo". Ισχύει και για αυτή την συλλογή των συντακτών του MiC
Εταιρία η οποία συνεχίζει μια μακρά πολωνική παράδοση στο είδος. Δεν έχει εύκολο όνομα, αλλά ... 'δεν θέλω να το προφέρω, θέλω να το ακούσω'. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Παλιοί (και πολύ παλιοί), καινούργιοι (και πολύ καινούργιοι), (πολύ) γνωστοί και (πολύ) άγνωστοι...
Και όμως, δίπλα στα μπουζούκια, τις τζαζ τρομπέτες και τα μάμπο τα μπραζιλέρο είχαν παρεισφρύσει και οι ήχοι-προάγγελοι ενός νέου θαυμαστού κόσμου. Του Αντώνη Ξαγά
Σελίδες | Σελίδες
|
