AMNESIAC KID ΒΑΡΕΘΗΚΕΣ;
Α) Ο θάνατος του Ροκ
Πολυσυζητημένος θάνατος που άλλοτε έχει πολλούς θιασώτες κι άλλοτε πολλούς αρνητές. Το ροκ σαν μουσική έννοια είναι πλέον πολύ δύσκολο να καθοριστεί επακριβώς, και δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για θάνατο ή για εξέλιξη και εκμοντερνισμό του Ροκ. Κάποιοι βέβαια ίσως να εννοούν θάνατο αυτή την εξέλιξη και τη διείσδυση ηλεκτρονικών στοιχείων, όπως και να έχει, μπορεί το ροκ ως μουσική έννοια να έχει πεθάνει και η μουσική σκηνή να χρειάζεται κάτι πιο νέο κάτι πιο ρηξικέλευθο, αλλά αν αντιληφθούμε πως αυτό το νέο είδος για να επικρατήσει καθολικά και να αλλάξει τον κόσμο(ότι φιλοδοξούσε και το ροκ να κάνει) πρέπει να έχει ροκ αισθητική ίσως να μείνουμε όλοι ευχαριστημένοι.
Ροκ αισθητική δεν ορίζω το να κάνεις headbanging στο ρυθμό των drums και της κιθάρας (όπως επίσης club αισθητική δεν ορίζω την trendy κουλτούρα και τα ηλίθια χαμόγελα κάτω από τους ήχους του lounge ή της house). Ροκ αισθητική είναι να είσαι open-minded στα πάντα, να μην απορρίπτεις τίποτα a priori ή να το θέσω πολύ απλοϊκά: Δε χρειάζεται να ξέρεις τον λόγο για τον οποίο κάτι σε ανεβάζει (ή σε κατεβάζει)... αρκεί ο λόγος αυτός να έχει άμεση σχέση με σένα και όχι με τρίτους.
Β) Τα τελευταία του λόγια: I feel my luck could change
Δεν έδωσα και πολύ σημασία όταν πρωτάκουσα το 'Ok computer'. Μάλλον δεν ήμουν έτοιμος... μάλλον δεν ήθελα να 'μαι έτοιμος. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι είναι μια από τις καλύτερες παραγωγές (ίσως η καλύτερη) που έχουν ακουστεί ποτέ και παράλληλα το album που θα οριοθετούσε μια νέα εποχή στα μέχρι τότε δεδομένα. Οι Radiohead ήταν πια μια άλλη μπάντα που λες και βγήκε από μια απέραντη μουσική βιομηχανική έκταση γεμάτη... παρανοϊκά ανδροειδή, αερόσακους και εκατομμύρια λαβύρινθους και ήρθε να αγγίξει τη νέα πραγματικότητα και να φέρει το νέο μήνυμα: το ροκ έχει πεθάνει... ζήτω το ροκ! Η νέα κουλτούρα ήταν ένα μείγμα χαμηλών τόνων - υπόκωφων ήχων - και εθιστικών φαλτσέτων. Ήταν απλά το κύκνειο άσμα μιας ασθενούς για πολλά χρόνια μουσικής κι η απαρχή μιας νέας «άποψης» αρχικά και μόδας αργότερα.
Γ) Amnesiac Kid βαρέθηκες;
Πολλοί απογοητεύθηκαν... κι ίσως έτσι να έπρεπε. Τα δύο τελευταία albums ξένισαν λόγω της αισθητής απουσίας εγχόρδων και της μεγάλης βουτιάς σε ηλεκτρονικές φόρμες και σε soundtrack ήχους. Ίσως αν ξεκινούσαν σαν electro group οι Radiohead και είχαν την ίδια πορεία που είχαν από το Ok Computer και μετά να γίνονταν περισσότερο κατανοητοί, να μην ξένιζαν κανένα, και να μην απογοήτευαν ένα μέρος του κοινού τους (που ούτως ή άλλως θα απογοητευόταν από τη φύση του αν αυτή παρέμενε παγιωμένων δομών και απόψεων).
Τα ερωτήματα πολλά: Οι Radiohead φιλοδοξούν να γίνουν «κλασσικοί»; Δεν μπορούσαν να ξαναφτιάξουν ένα 'Ok Computer'; Ίσως το πιο βασικό να είναι: Γιατί ο Thom απομακρύνεται σταδιακά και συστηματικά από το μοντέλο που ο ίδιος πριν τέσσερα χρόνια δημιουργούσε; Ίσως γιατί η αισθητική του αυτό του υπαγορεύει, ίσως γιατί αυτό το μοντέλο έγινε ξαφνικά εύπλαστο στα χέρια όλων και αποτέλεσε από μόνο του ένα πλαίσιο που ένιωθε πολύ «στριμωγμένος», too crowded ίσως, γιατί αυτό του αρέσει χωρίς να ξέρει γιατί. Όπως και να χει οι Radiohead είναι η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη και ο παραγωγός τους Nigel Godrich ένας αληθινός μάγος της κονσόλας. Αν όμως αυτό το τέλειο παραγωγικό περιτύλιγμα και αυτή η εμμονή σε σκοτεινά και δύσβατα μουσικά μονοπάτια (πάντοτε εξελίξιμα όμως) γίνει από μόνη της ένα νέο μοντέλο; Χμ... αν γίνει έτσι ο πρώτος που θα νιώσει too crowded σίγουρα δε θα είμαι εγώ... αλλά κάποιος που θα απογοητεύσει ξανά πολλούς... ίσως και μένα.
