Ανοιχτή Ακρόαση #4

Stereo Mike

Ο ΑΚΡΟΑΤΗΣ



Stereo MikeΟ Stereo Mike είναι ένας από τους ικανότερους και πιο εκφραστικούς hip-hop καλλιτέχνες της νέας γενιάς. Το πρώτο του album "Σάτυροι Νομάδες" κυκλοφόρησε το 2005 από το αγγλικό label Mo Money Recording$, και λίγο μετά ακολούθησε το single "Ο άλλος Μπάμπης", το οποίο ήταν και το πρώτο ελληνικό dual disc. Το δεύτερο album του "Xli3H" (διαβάζεται "εξέλιξη") του 2007 γνώρισε μεγάλη επιτυχία, παίρνοντας ώθηση και από το κομμάτι "Φεύγω" με την ευφάνταστη χρήση του sample από το γνωστό ομώνυμο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου. Ο λόγος του Stereo Mike είναι χειμαρρώδης και σαρωτικός, ενώ από καθαρά τεχνικής πλευράς οι ηχογραφήσεις του στέκονται ως υποδείγματα σύγχρονης παραγωγής - δε θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς άλλωστε, αφού ο Mike διδάσκει Μουσική Παραγωγή στο Πανεπιστήμιο του Westminster της Μεγάλης Βρετανίας, όπου και μένει τον περισσότερο χρόνο.

Τα όποια στερεότυπα έχει κανείς στο μυαλό του για τους hip-hop καλλιτέχνες φαίνονται αστεία όταν γνωρίζει κανείς τον Mike. Δεν αυτοπεριορίζεται με τον ψευτοδιαχωρισμό μεταξύ "cool" και "αντι-cool", για αυτό και μπορεί τη μία στιγμή να υπογράφει ένα αιχμηρό κομμάτι που να δικαιολογεί το προειδοποιητικό σήμα "explicit lyrics" του εξωφύλλου του album του, και την επόμενη να σαμπλάρει Ανδριάνα Μπάμπαλη. Μου λέει πόσο έχει κολλήσει τα τελευταία χρόνια με τους Boards Of Canada, ενθουσιάζεται όταν ακούει Fleet Foxes και Kristin Hersh στην ανοιχτή μας ακρόαση, ενώ παράλληλα σχεδιάζει να μπει στο studio για να διασκευάσει ένα παλιότερο κομμάτι της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Θεωρητικά κολλήματα για το πώς μπορούν να συνδυάζονται όλα αυτά είναι ακριβώς αυτό: θεωρίες. Η ουσία είναι ότι δε χρειάζεται να τον γνωρίσεις ή να ακούσεις ένα album του για περισσότερα από λίγα λεπτά, για να καταλάβεις ότι ο Stereo Mike ζει και αναπνέει μέσα από τη μουσική, όντας ανοιχτός σε όλα τα είδη και στα καλύτερα στοιχεία που έχει να δώσει το καθένα.

Η ΑΚΡΟΑΣΗ

Όταν πρωτοσυνάντησα τον Mike, του είπα ότι δεν έχω και πολύ μεγάλη σχέση με τη μουσική που ο ίδιος γράφει και πως τα κομμάτια που θα επέλεγα θα ήταν μάλλον αρκετά μακριά από αυτά που ακούει. Εκείνος μου απάντησε με τον ενθουσιασμό του γνήσιου μουσικόφιλου "καλύτερα!... shock me!". Συναντηθήκαμε λίγες μέρες μετά στο Μικρολίμανο, όπου και ο Mike άκουσε 6 τραγούδια, χωρίς να έχει από πριν καμιά πληροφορία για το τι ακούει. Η επιλογή ήταν από κομμάτια της πρόσφατης σοδειάς, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο γνωστά.

2080 - Yeasayer

Mike: Αυτό εδώ μελωδικά είναι πάρα πολύ όμορφο κομμάτι... Στην αρχή έτσι όπως ξεκίνησε μου θύμισε λίγο Sigur Ros, σε συνδυασμό με ηλεκτρική americana - μια τέτοια κατάσταση. Με πήγε κάπου μεταξύ Ισλανδίας και Texas, και μετά τα φωνητικά με φέρανε στην Αγγλία, με μπέρδεψε όμορφα. Ειδικά το ρεφρέν έχει κάτι πολύ ανοιχτό, επικό και μεγάλο, έχει αυτή την ευφορία που σου δίνουν οι Snow Patrol στα ρεφρέν τους. Γεωγραφικά δεν μπορώ καν να το προσδιορίσω...
MiC: Είναι από την Αμερική, και είχαν ένα από τα πιο συζητημένα albums του 2007...
Mike: Άρα έπεσα μέσα με το americana!
MiC: Πώς σου φάνηκε αυτός ο συνδυασμός της americana με τα ανατολίτικα στοιχεία;
Mike: Μ' άρεσε πάρα πολύ, γενικά μ' αρέσουν τέτοιου είδους μίξεις - βέβαια υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μη γίνει o συνδυασμός σωστά, όπως ένας μάγειρας που φτιάχνει μια σάλτσα: αν δεν ξέρει πώς να κάνει τα υλικά να κάτσουν καλά, μπορεί να μη δέσουνε. Στο κομμάτι αυτό φαίνεται ότι έχουν αφομοιώσει τις επιρροές πολύ φυσιολογικά, βγαίνει σαν ένα ενιαίο πράγμα, αλλά ταυτόχρονα σκέφτεσαι και πόσα διαφορετικά στοιχεία υπάρχουν.

Your Protector - Fleet Foxes

Mike: Tι όμορφες μουσικές έχουμε εδώ;! Αυτό στην αρχή είπα "Robert Plant", και μετά "meets Ennio Morricone". Τέτοια μουσική θα έφτιαχνε ακόμα ο Cat Stevens αν δεν είχε γίνει Yusuf Islam. Πανέμορφο κομμάτι, ταξίδεψα αλλού αυτά τα τέσσερα λεπτά - ήμουν σε άλλο πλανήτη!
MiC: Το κομμάτι αυτό είναι από ένα δίσκο-φαβορί για το καλύτερο album της χρονιάς από τα περισσότερα μουσικά έντυπα.
Mike: Ψηφίζω κι εγώ μαζί τους! Εν τω μεταξύ, έχει πολύ παλιό ήχο, με τα organs και τα mellotrons, αλλά είναι και ήχος του τώρα.
MiC: Πώς σου φαίνεται κάτι που ακούγεται τόσο έντονα seventies να θεωρείται ως χαρακτηριστικό άκουσμα του 2008;
Mike: Δε με ενοχλεί αυτό, ειδικότερα με τα seventies που κόπηκαν απότομα από τα eighties και έχουν πολλά να δώσουν ακόμα. Γενικά δεν είναι άσχημο το revival και το να ψάχνουμε έμπνευση από παλιότερες εποχές, αρκεί να γίνεται με original γράψιμο... Ας πούμε, οι Oasis με είχαν εκνευρίσει πάρα πολύ όταν είχαν πρωτοβγεί, οι επιρροές τους ήταν τόσο καθαρές που ένιωθα ότι δεν είχαν γράψει ούτε ένα δικό τους κομμάτι - εντάξει, εδώ ίσως εκνευρίσω πολλούς Oasis fans [σ.σ.: δεν πειράζει, δεν υπάρχουν πια!] άλλα πάντως, οι πιο πρόσφατες δουλειές τους, όταν είχαν φύγει από τη μόδα, μου φάνηκαν πιο "δικές τους". Αυτό που ακούσαμε μου φαίνεται πολύ αυθεντικό, τον ακούς τον τραγουδοποιό, ακούς την προσωπικότητά του, παρόλο που ο ήχος του είναι "παλιός". Μ' άρεσε πάρα πολύ. Και μπορεί να λειτουργήσει και για να μορφώσει ακροατές - κάποιος που δεν έχει ακούσει τίποτα από seventies, μπορεί να ακούσει αυτό εδώ και μετά να γυρίσει προς τα πίσω για να ανακαλύψει τι γινόταν τότε.

Youthless - Beck

Mike: Εντάξει, είναι σα να συναντήθηκαν 2 θεοί και βγάλανε ένα θεϊκό πλάσμα!... Beck και Danger Mouse, θεός και ο ένας, θεός και ο άλλος, ο καθένας με τον τρόπο του. Ο Beck δεν έχει κάνει άσχημη δουλειά, ακόμα και το "Sea Change" που κάποιοι λέγανε "τι είναι αυτό το πράγμα;" - όντως την πρώτη φορά σκέφτηκα ότι δεν ήταν Beck, αλλά πλέον το βάζω πολύ συχνά σε ώρες ανάγκης, είναι κάτι απίστευτο. Αυτή εδώ η δουλειά με τον Danger Mouse είναι καθαρός Beck, κι αυτό είναι ένα πολύ ενδεικτικό κομμάτι... Τι άλλο να πεις;!...
MiC: Πώς σχολιάζεις το ότι μετά από τόσα χρόνια ο Beck συνεχίζει να φτιάχνει τέτοιους δίσκους;
Mike: O άνθρωπος είναι φαινόμενο, δε με έχει απογοητεύσει σε κανένα album. Νομίζω θα συνεχίσει να γράφει και να μας εκπλήσσει. Όσο για τον Danger Mouse, είναι μάλλον το πασπαρτού της σύγχρονης δισκογραφίας... Εγώ τον έμαθα σαν hip-hop παραγωγό, τον λάτρεψα με τη δουλειά που έκανε με τον MF DOOM, τη δουλειά με τους Gnarls Barkley, το "The Grey Album" που έκανε μιξάροντας Beatles και Jay-Z - και εδώ πέρα ακούγεται πραγματικά σαν ένας ώριμος παραγωγός που αφήνει τον καλλιτέχνη και την προσωπικότητά του να αναπνεύσει μέσα από την παραγωγή του. Νομίζω ότι είναι ορόσημο αυτό το album.

Get Away - Pop Eye

Mike: Αυτό μου ακούγεται γνωστό... Δεν είναι Έλληνες, ε;
MiC: Έλληνες είναι.
Mike: Μιας και μιλήσαμε για revivals πριν, Depeche Mode, Νew Order, Gary Numan - έντονη 80s αισθητική, αλλά είναι ωραίο γιατί παρόλο που έχει όλες αυτές τις επιρροές, κατορθώνει και ακούγεται τωρινό. Το έχουν καταφέρει αυτό τα παιδιά, και έχει πάρει λίγο και από τα κιθαριστικά πράγματα των nineties. Ενώ θυμίζει πολύ Sheffield των eighties, έχει και κάτι το σύγχρονο. Πολύ ενδιαφέρον. Ειδικά στο τέλος, τα synths πάνε προς Propellerheads μεριά. Μου αρέσει πάρα πολύ, θα έχουν μέλλον.

Love Is Noise - The Verνe

Mike: (μετά από 3 λεπτά) Sorry που το διέκοψα, νομίζω ακούσαμε αρκετά από αυτή την επανάληψη... Είναι αυτή η προσπάθεια της britpop να ξαναυπάρξει με λίγα ηλεκτρονικά μέσα... είναι κάποιοι γνωστοί;
MiC: Ναι, οι Verve είναι.
Mike: Πήγα να πω Ian Brown... Όπως και να 'χει, εδώ μιλάμε για μια αφομοίωση που ΔΕΝ πέτυχε, κατά τη γνώμη μου. Έχουμε αυτό το σαμπλάκι το φωνητικό το οποίο δεν είναι καν σαμπλαρισμένο σωστά - τη δεύτερη φορά είναι άρρυθμο. Δε θα το έλεγα, αν δεν επαναλαμβανόταν συνέχεια τουλάχιστον για 3 λεπτά πριν πατήσουμε το stop...
MiC: Πάει έτσι μέχρι τέλους!...
Mike: E, ναι, δε σταματάει ποτέ. Και μετά, δεν υπάρχει καν ρεφρέν, ούτε στίχοι, love is this, love is that... Εντάξει, η χροιά του είναι φοβερή, οι υπόλοιποι παίζουν πολύ καλά, αλλά δε φτάνει μόνο αυτό για να βγει καλό κομμάτι, και νομίζω ότι αυτό είναι reunion μόνο και μόνο για να υπάρξει reunion.

Slippershell - Kristin Hersh

Mike: Καλά, μου έχεις φτιάξει τη μέρα με τα κομμάτια που μου 'χεις βάλει... Λοιπόν, αν αυτή η κοπέλα δε μεγάλωσε στο Seattle, σίγουρα θα μεγάλωσε με συλλογή από Seattle - είναι όπως θα 'πρεπε να 'ναι το post-grunge σήμερα.
MiC: Στη Βοστώνη μεγάλωσε!...
Mike: To κομμάτι αυτό είναι ο ορισμός του πώς θα μπορούσε να ακούγεται ένα grunge revival σήμερα. Παρόλο που παραπέμπει σε αρχές προηγούμενης δεκαετίας, είναι πολύ φρέσκο. Φρέσκο στην παραγωγή του, στα τύμπανά του... Η χροιά της και η ερμηνεία της, πιο άμεσα δε γίνεται, σα να μην είναι καν στο studio, σα να είναι εδώ και να σου μιλάει. Απίστευτο κομμάτι - αυτό σήμερα θα το λιώσω στις ακροάσεις!
MiC: Η κοπέλα αυτή αποφάσισε μετά από σχεδόν δύο δεκάδες δίσκους και πολλές απογοητεύσεις, να παρακάμψει τις δισκογραφικές και να έχει απευθείας επικοινωνία με τους ακροατές της...
Mike: Αυτό είναι σημείο των καιρών... Συγκροτήματα όπως οι Nine Inch Nails ή οι Radiohead είναι ούτως ή άλλως τεράστιοι, και είναι πιο εύκολο για ένα τέτοιο συγκρότημα να επιβιώσει κάνοντας κάτι τέτοιο. Είναι πιο δύσκολο για έναν ανερχόμενο μουσικό ή για κάποιον που δεν έχει κάνει ποτέ μεγάλη επιτυχία. Αυτό βέβαια δείχνει κάπου και προς τα πού πηγαίνουμε δισκογραφικά. Ίσως τελικά η μουσική να γυρίσει να είναι αυτό το πράγμα, δηλαδή, επικοινωνία. Οι εταιρείες κουράσανε και τους καλλιτέχνες και τους ακροατές, και αυτό δημιούργησε την πιο άμεση γέφυρα μεταξύ ακροατών και μουσικών.
MiC: Σου φαίνεται λυπηρό το γεγονός ότι μια τραγουδοποιός με ιστορία χρόνων αναγκάζεται να βάλει κουμπάκι για donations στην ιστοσελίδα της;
Mike: Το θέμα είναι ότι εδώ έχουμε σαφώς έναν άνθρωπο με τεράστιο ταλέντο, και το θλιβερό είναι ότι μια ολόκληρη βιομηχανία δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις συνθήκες για να ζήσει αυτός ο άνθρωπος από τη μουσική του. Αυτό εν τω μεταξύ σε κάνει να σκεφτείς, πόσοι άλλοι που δεν έχουμε ακούσει είναι τόσο καλοί; Από τα χέρια μου έχουν περάσει πολλά demos τα οποία είναι πολύ καλύτερα από τις δουλειές ανθρώπων που δισκογραφούν. Δυστυχώς, η βιομηχανία αυτή είναι σαν το δίχτυ του ψαρά, το ρίχνεις και ό,τι πιάσεις. Και οι σημερινοί A&R δεν έχουν ό,τι χρειάζεται για να βοηθήσουν την κατάσταση. Είμαι σίγουρος ότι αν αυτό που ακούσαμε ήταν demo, μπορεί να πέρναγε από τα χέρια πολλών και να μην του έδιναν καν σημασία. Και αν τύχαινε και κάτι σαν κι αυτό έκανε επιτυχία, τότε μόνο να του έδιναν προσοχή. Κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε και με εμάς και το hip-hop, υπήρχαμε 15 χρόνια και δε μας άκουγε κανείς, και τώρα ξαφνικά μας λένε, πέτα ένα rap εδώ ή κάνε μια διασκευή σε αυτό το κομμάτι... μόδες και φούσκες, δηλαδή... Αλλά η ίδια η μουσική θα κερδίσει στο τέλος!

(ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ) ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

2080 - Yeasayer: Ένα από τα singles του αριστουργηματικού πρώτου δίσκου τους "All Hour Cymbals" (2007). Με εκπλήσσει που δεν υπάρχει κριτική στο MiC. Μάλλον είναι από εκείνα τα albums που αναλαμβάνει να γράψει ο Θανάσης Παπαδόπουλος και μετά τα ξεχνάει μέχρι που παλιώνουν τόσο πολύ ώστε τελικά γράφονται για τη στήλη με τις αναμνήσεις.

Your Protector - Fleet Foxes: Το καλύτερο κομμάτι του ομώνυμου album των Fleet Foxes βρίσκεται κρυμμένο κάπου στη μέση της β' πλευράς του. Άγγιξε ακόμα και τις ευαίσθητες χορδές του κ. Καραμπεάζη.

Youthless - Beck: Ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από το νέο album του Beck "Modern Guilt". Διαβάστε την παρουσίαση του Γιώργου Τσαντίκου εδώ.

Get Away - Pop Eye: Το τρίο από την Αθήνα μάς χάρισε φέτος ένα θαυμάσιο ντεμπούτο, ενώ ήδη έχει ξεκινήσει να δουλεύει πάνω στο δεύτερο album. Το "Get Away" είναι ένα από τα highlights ενός δίσκου με ουκ ολίγες κορυφές.

Love Is Noise - The Verve: Δε χρειάζεται να πούμε κάτι, το "Love Is Noise" παίζεται μέχρι θανάτου από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, και το χαρακτηριστικό vocal riff που επαναλαμβάνεται διαρκώς έγινε αντικείμενο διαφωνιών μεταξύ ακροατών που το λάτρεψαν και άλλων που δεν το αντέξανε καν μέχρι τέλους (όπως ο ακροατής μας, αλλά και ο γράφων).

Slippershell - Kristin Hersh: Το "Slippershell" είναι από τον όγδοο solo δίσκο της Hersh "Speedbath". Τα κομμάτια του "Speedbath" ξεκίνησαν να βγαίνουν από ένα κάθε μήνα από το Νοέμβριο του 2007, και να δίνονται από το site της. Η Hersh χαρίζει όχι μόνο τα κομμάτια, αλλά και τα χωριστά αρχεία των ηχογραφήσεων, και ενθαρρύνει τους ακροατές της να κάνουν remixes, τα οποία μετά μπαίνουν στην ιστοσελίδα της [link σε http://kristinhersh.cashmusic.org]. Οικονομικές συνεισφορές προαιρετικές.

Ο Stereo Mike στο MySpace: myspace.com/stereomikepro

23/09/2008