Timewarp Inc

Ο ΑΚΡΟΑΤΗΣ

Ο Άγγελος Στούμπος ασχολείται με τη μουσική από τα 13 του χρόνια. Είναι γνωστός με τα ψευδώνυμα Timewarp και Timewarp inc. Στις αρχές του '90, εκτός από συνθέτης, απέκτησε φήμη και σαν DJ στην ηλεκτρονική σκηνή της Αθήνας, όπου και συμμετείχε σε πολλά πάρτι και εκδηλώσεις. Με τον καιρό ένωσε τις δυνάμεις του με άλλους συνθέτες και μουσικούς και επέκτεινε το μουσικό του χαρακτήρα, συνδυάζοντας τον ηλεκτρονικό ήχο με μελωδικά όργανα όπως το φλάουτο, κρουστά, φωνητικά, και κιθάρες.

Πατώντας σε μια στέρεα chill-downbeat ταυτότητα, εμπλούτισε την μουσική του με funk στοιχεία, δίνοντας μια χαρακτηριστική και επιβλητική νότα στον ήχο του. Η ηχητική του υπογραφή μπορεί να εντοπιστεί σε όλες τις παραγωγές του από dub, downtempo έως funky breaks και dance.

Έχει πάρει μέρος σε πολλές κυκλοφορίες διεθνών δισκογραφικών εταιρειών (ecco.chamber, Sony BMG, V2, Irma, Waveform κ.α.) κι έχει κάνει επιτυχημένες διασκευές για διάφορους μουσικούς (Deep Dive Corporation, Dunkelbunt, Maelstrom, Basement Freaks, Geriba κ.α.).

Στο ενεργητικό του έχει τρία προσωπικά άλμπουμ, ένα remix και ένα ΕΡ. Η μουσική του χαίρει εκτίμησης από δημοφιλείς μουσικούς και καλλιτέχνες όπως οι Dublex inc, Ralf Droesemeyer (Mo'Horizons), All Good Funk Alliance (Funk Weapons), Dj Aeon Seven (Ninja Tunes) και πολλοί άλλοι.

Στις αρχές του 2004 ίδρυσε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Timewarp Music, που ήδη μετράει έναν αξιόλογο κατάλογο σε CD και ψηφιακά EP. Το μουσικό ύφος της εταιρείας χαρακτηρίζεται freestyle, μια μίξη δηλαδή από Funky Breaks, Dub σε House & Downtempo.

Έχει συμμετάσχει σε μεγάλα festival και club σε Ελλάδα και Ευρώπη μαζί με μεγάλα ονόματα όπως Parov Stelar, Quantic Soul Orchestra, Gilles Peterson, Quincy Jointz, Uwe Walkner, Scheibosan κ.α. Στις live εμφανίσεις εμφανίζεται με μια πενταμελή μπάντα μουσικών (μπάσο, κιθάρα, κρουστά, πλήκτρα και φωνή). Από τις αρχές του 2007 τρέχει ένα radio show που μεταδίδεται σε ραδιόφωνα του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Η ΑΚΡΟΑΣΗ

Πλανήτης funk: ενδοχώρα αλλά και παραμεθόριος. Σ' αυτή την Ανοιχτή Ακρόαση έπαιξα τραγούδια από είδη που μου αρέσουν σ' έναν μουσικό του οποίου τη δουλειά και τις παραγωγές εκτιμώ αφάνταστα. Το αποτέλεσμα είναι μια ενδιαφέρουσα περιήγηση όχι μόνο στις μουσικές του γεωγραφίες, αλλά και όλα όσα πάντα ήθελα να μάθω για την Timewarp Music: μια ανεξάρτητη εταιρεία που σε πείσμα των καιρών κάνει το δικό της, το κάνει καλά και τραβάει πάνω της την προσοχή όλο και περισσότερων ανά τον κόσμο.

Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα από τα τραγούδια που παίξαμε στον Άγγελο, μπορείτε να ακούσετε αποσπάσματά τους στο mp3 player που εμφανίζεται σ' αυτή τη σελίδα.

Anoixti Akroasi #5

1. The Mighty Imperials feat. Joe Henry - Soul Buster Pt. 1

ΑΓΓΕΛΟΣ: Κάπου το ξέρω, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Πάντως μοιάζει αρκετά με Bohannon. Αναρωτιέμαι αν είναι κάτι όντως παλιό ή σύγχρονη παραγωγή. Πάντως ακούγεται σαν παλιό, θα έλεγα 30-35 χρόνια πίσω. Στο κομμάτι ακούμε μπάντα κανονική να παίζει, με ένα δυνατό old school στοιχείο. Είμαστε κοντά στον James Brown. Άλλα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό όταν το ακούω: Breakestra, the Bamboos... Εγώ δεν παίζω ακριβώς αυτό το στυλ, παίζω τη σύγχρονη παραλλαγή του, με πιο πολύ beat. Το τραγούδι που ακούμε είναι roots, και μουσικά το παίξιμο και το στήσιμο των οργάνων είναι ξεκάθαρο rare groove, αλλά η παραγωγή του ακούγεται πιο φρέσκια. Θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι του '60 remastered στα nineties. Μ' αυτό εννοώ ότι έχει μέσα του τη λογική του dance: η μπότα είναι πιο upfront κι έχει πιο ξεκάθαρο bar/club ήχο.

2. Quantic - Perception (nu:tone mix)

ΑΓΓΕΛΟΣ: Εδώ έχουμε πιο drum 'n ' bass ρυθμούς. Αγαπάω το drum 'n' bass αλλά δεν το παίζω. Έχει και μια δόση brazilian -και παίζω brazilian, αλλά αυτό που ακούμε είναι πιο a-go-go. Θυμίζει λίγο mo'horizons σε διασκευή από Aphrodite. Πιο πιτσιρικάς έγραφα drum 'n ' bass. Έχω περάσει κι απ' αυτό το στάδιο. Είχα βοηθήσει και στην παραγωγή τους πρώτους Έλληνες που κυκλοφόρησαν υλικό τους στην εταιρεία του Bukem, ως Interspace. Πρόκειται για τον Άρη Κοκού, που έβγαλε πρόσφατα κι ένα άλμπουμ στην Klik Records και τον Βασίλη τον Μακρή που δυστυχώς τώρα τα έχει παρατήσει. Είχα πάει και στο event με τον Bukem, ήταν τέλεια, είχα να περάσω τόσο καλά χρόνια. Τη λατρεύω αυτή τη μουσική, άσχετα αν δεν την παρακολουθώ σαν DJ/συλλέκτης. Είναι πολύ κοντά στα γούστα μου. Αν διπλασιάσεις το χρόνο του dub (που γράφεται στα 75 και 80 bpm) παίρνεις άνετα breakbeat (που ξεκινάει από 150). Αυτό που ακούμε είναι κοντά στα 168. Κι είναι πολύ ωραίο να του κάνεις κι ένα κόψιμο κι εκεί που είναι στα 4/4 κι όλα γρήγορα να ξαναμπεί η λογική του πιο αργού ρυθμού που είναι το dub. Το αποκωδικοποιώ με τη μουσική δομή του, πώς μπορείς να παίξεις σ' επίπεδο ρυθμολογίας πια.

3. Baby Charles - Invisible

ΑΓΓΕΛΟΣ: Κι αυτό δεν ξέρω αν μπορώ να το αναγνωρίσω. Έχουν μεγάλη δόση soul μέσα τους, ισάξια με τη δόση funk που παίζουν. Σα να έχει βγει από τον κατάλογο της Tru thoughts. Θα 'λεγα ότι δεν ακούγεται σημερινός ήχος - καθόλου. Κι αυτό έχει μέσα του πολύ δόση old school. Η φωνή μου αρέσει πολύ. Έχουμε πολλές και καλές γυναικείες φωνές σήμερα - αλλά όχι αποκλειστικά σ' αυτή τη μουσική. Εμπορικά η γυναικεία φωνή είναι πιο catchy, πουλάει πιο εύκολα, στηρίζεται και από τα media. Εντάξει, η Sharon Jones για παράδειγμα δεν είναι όμορφη, αλλά ισχύει σαν κανόνας. Τα τελευταία χρόνια έχει ωριμάσει/ξαναγεννηθεί η funk και η soul - αλλά μέσα από roots, χωρίς μεγάλες παραλλαγές. Σ' αυτό το κομμάτι δεν υπάρχει κάτι ηλεκτρονικό μέσα, ούτε μια λούπα, είναι παιγμένο αποκλειστικά live, το ακούς στο groove/παίξιμο.

4. Bluesbug - Believe In

ΑΓΓΕΛΟΣ: Έχει πολύ καλή παραγωγή σαν κομμάτι. Ούτε αυτό το γνωρίζω. Με παραπέμπει σε Αμερικάνικο funk - προς Incognito - έτσι που "λαμπυρίζει" ο ήχος. Δεν ξέρω αν είναι Αμερικάνοι, αλλά έτσι ακούγονται. Ο τρόπος παιξίματος, τα ντραμς, ακούγονται σαν funk της Νέας Ορλεάνης. Είναι πολύ χαρούμενο κομμάτι, μ' αρέσει πάρα πολύ.

MiC: Είναι Έλληνες.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Πολύ καλοί. Δεν θυμάμαι να το έχω ξανακούσει. Έχουμε πολύ καλές μπάντες του είδους στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη ειδικά υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες που παίζουν funk (και σε άλλα είδη μουσικής εννοείται). Εκεί υπάρχει αισθητά μεγαλύτερη κίνηση στο συγκεκριμένο χώρο - ίσως επειδή είναι πιο μικρός ο κύκλος και τα πράγματα μαθαίνονται πιο γρήγορα. Εδώ γίνεται πανικός, δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθούμε π.χ. 5 άτομα και να τζαμάρουμε.

MiC: Θες να μας πεις λίγο για το πώς διαλέγεις εσύ τους Έλληνες και ξένους μουσικούς με τους οποίους συνεργάζεσαι;

ΑΓΓΕΛΟΣ: Η μουσική που μου αρέσει πρέπει να έχει συγκεκριμένο ήχο που τον ονομάζω "ήχος που δεν είναι ενοχλητικός για τ' αυτιά μου". Συνεργασίες διαλέγω όχι μόνο με κριτήριο το τι ακούω. Συζητάω με τους ανθρώπους, βλέπουμε πώς μπορούμε να κάνουμε καλύτερη τη μουσική μας, τους βοηθάω στο mastering, στις παραγωγές κλπ. Η Timewarp βγάζει κυρίως ψηφιακά EP. Τα CD είναι πλέον για τη βιτρίνα. Το αγαπάμε αλλά δυστυχώς είναι ακριβό χόμπι. Όταν, λοιπόν, έρχεται ένας ξένος ή ένας Έλληνας και βγάζουμε ένα EP δημιουργείται μια, να το πω, οικογενειακή κατάσταση. Μεγαλώνει πιο πολύ η παρέα. Δίνει ο ένας τον ήχο του/ το είναι του στον άλλο, ρεμιξάρουμε ο ένας τους ήχους του άλλου. Είναι σαν μια τροφική αλυσίδα μουσικής. Δεν θα το έλεγα σκηνή, θα έλεγα μια μικρή στέγη - είμαστε 15-20 καλλιτέχνες κι ανταλλάσουμε απόψεις, αισθητική για την παραγωγή κλπ. Πάνω απ' όλα, προσπαθούμε να βρισκόμαστε "μαζί" (έστω κι αν αυτό είναι ηλεκτρονικά κι όχι απαραίτητα πρόσωπο με πρόσωπο) - ν' ανταλλάσουμε αρχεία, μουσικές και να κάνουμε μαζί πράγματα.

Αυτό που μ' ενδιαφέρει για τον ήχο που βγάζουμε είναι να έχει κάτι το ξεχωριστό. Ας υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ των κομματιών, αλλά όχι ομοιογένεια. Μ' ενδιαφέρει να υπάρχει μια πρωτοτυπία, να είναι φρέσκο. Να έχει electronica αλλά να είναι ευδιάκριτη και η κλασσική φόρμα (funk, dub, disco). Όπως και σ' αυτό το τραγούδι που ακούμε, όπου φαίνεται ότι είναι ένα γκρουπ που παίζει. Και τα παιδιά ακούμε τώρα έχουν πετύχει τέλεια να βγάλουν αυτό τον συγκεκριμένο, γλυκό ήχο που έχει αποτυπωθεί στ' αυτιά μου. Νόμισα ειλικρινά ότι άκουγα κάτι από Αμερική.

Δεν μ' ενδιαφέρει σαν Timewarp να βγάλουμε old school funk, rare grooves. Έτυχε να πέσει κάτι στα χέρια μου πριν μερικούς μήνες, το Bulletproof Fingers, ένα κομμάτι ενός Γερμανού καλλιτέχνη. Το είχαν παίξει με μπάσο και ντραμς. Ο δε τύπος τραγουδούσε και λίγο "φάλτσα". Είχε μια περίεργη προφορά - λόγω καταγωγής. Μου έκατσε πολύ καλά στ' αυτιά παρόλο που ήταν rare groove. Βρισκόταν κάπου στη μέση, ούτε πολύ electronica ούτε πολύ παλιομοδίτικο. Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια, κι έχει πάει πολύ καλά στις πωλήσεις, μ' ένα πολύ μοντέρνο remix από τον αδερφό του.

Αυτό είναι νομίζω το στίγμα της Timewarp: βγάζουμε κάτι που θυμίζει παλιό αλλά ταυτόχρονα είναι αδιαμφισβήτητα καινούριο. Αν μη τι άλλο, ζούμε και στο 2008. Τόσα και τόσα πράγματα έχουν απλά ξαναπαιχτεί. Να παίξεις τα ίδια, να βγάλεις τον ίδιο ήχο: ΟΚ, αλλά άπαξ και το κάνεις ας το επεκτείνεις και λίγο. Εκτός κι αν έχεις βαρεθεί τα καινούρια και θες συνειδητά να επιστρέψεις. Κάτι τέτοιο μου είχε συμβεί παλιότερα κι εμένα. Ενώ μέχρι το '99 έγραφα μπλιμπλίκια, τώρα δεν χρησιμοποιώ τόσα πολλά σίνθια. Τα έχω βαρεθεί. Δεν ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον βέβαια, μπορεί να ξαναγυρίσω στα παλιά μου "λημέρια".

Αυτό θεωρώ ότι είναι και η πρόκληση στη μουσική: ότι μια μέρα μπορεί να ξυπνήσεις και να πεις "τα βαρέθηκα όλα αυτά. Παρατάω π.χ. το funk κι από δω και πέρα θα κάνω ...R&B". Το δικό μου μυαλό δουλεύει έτσι, κάπως περίεργα. Έκανα techno και ambient, αλλά ξαφνικά μια μέρα τα βαρέθηκα όλα. Πίστευα ότι είχα φτάσει σ' ένα καλό σημείο αλλά ήθελα ν' ασχοληθώ λίγο παραπάνω με τη μουσική. Είναι κι αυτό μια πρόκληση όταν είσαι μουσικός: να παίξεις με όργανα, φωνητικά, να παίξεις παραπάνω πλήκτρα να κάνεις μεγαλύτερη ενορχήστρωση και κλασσικές φόρμες. Ήταν μια ανάγκη να εκφραστώ σαν μουσικός.

Μ' ενδιαφέρει αυτό που ονομάζω "κατάληξη" στη μουσική. Μπορεί να παίξεις 100.000 φράσεις, να σολάρεις ένα εκατομμύριο φορές αλλά ένα θα είναι το κυρίως θέμα σου. Πρέπει να καταλάβεις το κυρίως θέμα σου, το κυρίως πιάτο, τη λέξη που περιγράφει τα πάντα, την ιστορία του κομματιού. Αυτό κρατάω. Μπορεί να έχω παίξει ένα κομμάτι άπειρες ώρες, να έχω αυτοσχεδιάσει μαζί του αλλά τελικά κρατάω το θέμα που κόλλησε σα σφήνα στο μυαλό μου. Αυτό καταλαβαίνω ότι βγαίνει απέξω σαν μελωδία, σαν στόρυ. Θεωρώ ότι η μουσική είναι και σαν μια γλώσσα που κάτι έχει να σου πει. Πειραματίζεσαι στο στούντιο, αλλά όταν θες να κάνεις κάτι δισκογραφικό πρέπει να έχεις καταλήξει και να πεις "παιδιά, τώρα θα σας μιλήσει η μουσική". Πάνω στον πειραματισμό θα έχεις παίξει και το κυρίως θέμα, αλλά αν δεν το "κρατήσεις" εκείνη τη στιγμή (στο μυαλό σου), μπορεί να το χάσεις για πάντα. Αυτό είναι η μουσική: καταλήγω και μετά παρουσιάζω. Σ' ένα live θα κάνω και τον αυτοσχεδιασμό μου, αλλά πέρα απ' όλα χρειάζεται και η σκηνοθεσία του όλου πράγματος, να κρατήσεις όρθιο αυτό που πρέπει να κρατήσεις.

5. Kraak & Smaak - 5 to 4

ΑΓΓΕΛΟΣ: Αυτό το έχω σίγουρα ξανακούσει - αλλά και πάλι δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο είναι. Δεν με βοηθάει πολύ η μνήμη μου σήμερα.

MiC: Θα βοηθήσω λίγο: το γκρουπ είναι από μια χώρα από αυτές που εκπροσωπούνται στην Timewarp.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Αυστρία / Γερμανία .... Αυτές οι χώρες μου έρχονται πρώτες στο μυαλό. Κι από γκρουπ: Urbs, Cinematic Orchestra... Συνδυάζει jazzy και chill out στοιχεία αλλά έχει και κάτι επικό το κομμάτι. Το ξέρω κι είναι και πολύ ενδιαφέρον.

Ετοιμάζω τώρα ένα sublabel. Είναι ρίσκο, αλλά θα το δοκιμάσω. Εκεί θα πειραματιστώ πάλι με ποιοτική μουσική, θα βγάλω jazzy downtempo από house μέχρι electronica pop, ίσως και minimal. Το στήνουμε αυτή τη στιγμή. Ο τίτλος της εταιρείας είναι Ολλανδικός: kraak.

MiC: Τώρα καταλαβαίνω γιατί ξεκίνησες να μιλάς για το sublabel. Μίλησε το υποσυνείδητο, μια που αυτό που ακούμε είναι Kraak & Smaak... Για πες μας κάποια πράγματα για το sublabel.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Το kraak που σου ανέφερα δεν έχει καμιά σχέση με τ' όνομα του γκρουπ που ακούμε. Σκέψου ένα καρτούν κι ένα ξύλο που σπάει - ε, αυτό είναι το συννεφάκι από πάνω. Τη λέξη τη συλλαμβάνω σαν ήχο. Το sublabel δε θα έχει label - δεν μας νοιάζει τι θα βγάλουμε, θα κάνουμε απλά ένα 'κρακ' - αλλά δεν θα έχει φόρμα. Θα βγάλω κι έναν κατάλογο από παλιότερη δουλειά μου σε techno, ambient, chill-out. Θα βγάλω διάφορα στυλ, δε θα υπάρχει ομοιογένεια. Θα δείξει.

Μέσα στον Ιανουάριο θα είναι online τα πρώτα releases. Έχω ήδη κλείσει τα πρώτα 10. Είναι έτοιμο ένα άλμπουμ με έναν downtempo Γερμανό. Ένα άλμπουμ ακουστικό, φωνητικό pop/electronic με πολύ στίχο και τραγούδι.

Τους Kraak & Smaak τους θεωρώ φοβερούς. Έχουμε Ολλανδούς στο label. Τους Funktransplant τους κυνήγαγα ένα χρόνο και πάνε πάρα πολύ καλά. Να' ναι καλά το myspace που βρίσκουμε ταλέντα - μακάρι να 'χα κι άλλο χρόνο να ανακάλυπτα κι άλλους.

MiC: Αλήθεια, για πες μας πώς ανακαλύπτεις τα νέα ονόματα.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Ας πάρω το myspace: είτε μου κάνουν request, είτε τους αναφέρει κάποιος φίλος. Από όσους μου κάνουν request ακούω τα πάντα, δεν αφήνω τίποτα. Κι αν μου αρέσουν κι είναι unsigned ή έχουν κάποια κομμάτια, τους κάνω πρόταση. Ουσιαστικά όλοι οι καλλιτέχνες που δεν ήξερα από προσωπική γνωριμία, είναι από το myspace. Έχει βοηθήσει και στην προώθηση του καταλόγου και στην ανακάλυψη νέας μουσικής. Κι αυτό είναι το μέλημά μου, να βρω καινούριο ήχο, να μην αναμασήσω, να μην κάνω π.χ. απλά συλλογές με γνωστά ονόματα. Δε λέω, κάναμε μια τέτοια και πήγε καλά, αλλά να μη γίνει αυτοσκοπός. Το θέμα είναι να βγάλουμε κάτι καινούριο σε αποκλειστικότητα. Εκεί είναι και η μεγάλη δυσκολία - γιατί είναι κάτι άγνωστο και προσπαθείς να το κάνεις γνωστό. Αλλά η ιστορία μας, 3 χρόνια τώρα, έχει αποδείξει ότι αν βγάλουμε κάτι καλό θα πάει καλά.

Είναι πολύ μικρό το ποσοστό των labels που επιβιώνει. Θέλει πολύ υπομονή, πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα - σήμερα πρέπει να αφοσιώσεις όλο σου το είναι. Προσωπικά δουλεύω για το label από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν μου αφήνει χρόνο για μουσική καθόλου - να δούμε τι θα κάνω τώρα και με το sublabel. Βοηθούν βέβαια και φίλοι. Θέλει πείσμα, επιμονή και ν' αγαπάς αυτό που κάνεις. Να έχεις και ένα καλά στημένο concept σ' αυτό που κάνεις. Θέλει μεθοδολογία και να ξέρεις πώς λειτουργεί η δισκογραφία.

Νιώθω τυχερός γιατί τα αντίτυπα που πουλάμε στην Ελλάδα καλύπτουν τα βασικά έξοδα της παραγωγής. Διανομή κάνουμε μόνοι μας- δεν έχουμε διανομέα. Εκτός συνόρων έχουμε έναν Γερμανό διανομέα. Για τις ψηφιακές κυκλοφορίες έχουμε διανομέα στην Αμερική, ο μεγαλύτερος του είδους. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι μαζί του, προσέχει τον κατάλογό μας.

Αυτό για το οποίο είμαι πολύ περήφανος είναι ότι όπου έχει πάει, όπου έχει παιχτεί το υλικό μας αρέσει πολύ κι έχει κάνει τη διαφορά. Χαίρομαι που μετά από 3 χρόνια έφτασα σ' αυτό το σημείο. Το ψηφιακό κομμάτι πάει όλο και καλύτερα, βλέπω ότι υπάρχει άμεση ανταπόκριση. Κάνουν promotion σε μεγάλα site (όπως το juno) και βλέπω ότι ο διανομέας θα προσπαθήσει να το πλασάρει λίγο καλύτερα. Παίρνω και feedback του είδους "αυτό που κάνετε είναι ξεχωριστό κι είστε από τα καλύτερα label που τρέχουμε". Αυτό δεν το περίμενα.

Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, αλλά αν έχεις συνοχή, το κάνεις ώριμα και βγάζεις τη σωστή μουσική στο σωστό μέρος, έχεις πιθανότητες επιτυχίας. Εννοείται ότι αν κάναμε κάτι μόνο στην Ελλάδα θα το είχαμε κλείσει το μαγαζί. Όταν ξεκίνησα το φυσικό προϊόν (CD κι ένα 7ιντσο βινύλιο που κατάφερα κι έβγαλα) ήθελα να προσπαθήσω και το digital. Να το πω ξεκάθαρα: δεν μπορούμε οικονομικά να βγάλουμε βινύλια. Είναι ακριβό χόμπι κι όποιος το κάνει είναι ήρωας. Πολλοί με φωνάζουν ήρωα που βγάζω CD - αλλά βρίσκουμε τρόπους να το κάνουμε. Κάνουμε άλλα πράγματα που έχουν σχέση με τη μουσική και στηρίζουμε έτσι τις μουσικές προσπάθειές μας.
Αυτό που οραματίστηκα και λειτούργησε είναι να βγάλω "virtual vinyl", ψηφιακά EP/maxi - η εταιρεία μετράει 30 τίτλους και οι 22 είναι ψηφιακοί. Έχει πάει πολύ καλά αυτό. Αυτή είναι η δισκογραφία σήμερα, ψηφιακή. Δεν ξέρω πόσα δισκάδικα θα κρατήσουν ακόμα, είναι ήρωες όσοι τα κρατάνε. Σίγουρα πρέπει να γίνει κάτι και με τις τιμές με τα CD, ίσως αυτό βοηθούσε. Από τη μεριά μου προσπαθώ να δω αν είναι ρεαλιστικό, αν θα μπορούσα π.χ. να κατεβάσω στο μισό την τιμή του CD και να δω τι ανταπόκριση θα υπάρξει, να το τεστάρω. Αλλά είναι δύσκολο. Από την αρχή ήθελα να βγάλω το CD μέχρι 10 Ευρώ αλλά το πρόβλημα είναι στο σύστημα: διανομή/φορολογικό κλπ. Κι αυτό κάποιοι το εκμεταλλεύονται κι ανεβάζουν την τελική τιμή. Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη: "έχει 10 ευρώ, άρα δεν είναι καλό" σκέφτονται κάποιοι. Είναι πολύπλοκο το θέμα, και με τα downloads και όλα. Σκέφτηκαν κάποια στιγμή να βάλουν φόρο στο ADSL για να καλύψουν τα παράνομα downloads. Και η ΑΕΠΙ έχει φόρο στα άγραφα CD. Προσωπικά δεν έχω πάρει ούτε δραχμή από αυτόν τον φόρο.

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι τα ανεξάρτητα label αν δεν πουλήσουν Χ αντίτυπα θα εκλείψουν. Για μένα η αντιγραφή και το παράνομο download δεν μου κάνει κακό - με βοηθάει ν' ακουστεί η δουλειά μου σ' όλον τον κόσμο. Αν έχω π.χ. 10.000 νόμιμα downloads θα έχω 10πλάσιο κι ίσως και παραπάνω παράνομα. Όσο αυξάνεται το ένα, αυξάνεται και το άλλο. Τελικά είναι θέμα νοοτροπίας: θα δώσεις 2 Ευρώ για ένα ringtone ή για να πάρεις 2 και παραπάνω digital κομμάτια;

(ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ) ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

1. The Mighty Imperials feat. Joe Henry - Soul Buster Pt. 1: ήταν ανήλικοι όταν ηχογράφησαν αυτό και τα άλλα κομμάτια του Thunder Kitchen (Daptone, 2004), αλλά κάπως έγινε και κατάφεραν κι έβγαλαν από την γριά κότα του old school funk όλο το ζουμί.
2. Quantic - Perception (nu:tone mix) : remix του γνωστού κομματιού από το φοβερό Mishaps Happening, το οποίο κυκλοφόρησε η Tru Thoughts εξαιρετικά για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 2005. Ας πάρουν κι όλους τους αγίους του ορθόδοξου εορτολογίου, να βγάζουν 2 και 3 singles καθημερινά, δε θα μας χαλάσει καθόλου.
3. Baby Charles - Invisible: από το περσινό ντεμπούτο τους. Είναι από το Brighton, με αποτέλεσμα τα σχετικά Αγγλικά media να ποντάρουν πάνω της όλα τα λεφτά για το next big thing της funk αναβίωσης. Το 'χει η Αγγλική ιδιοσυγκρασία, δεν εξηγείται αλλιώς. 4. Bluesbug - Believe In: αξιοπρεπέστατοι και με ξακουστά live που συνιστώνται ανεπιφύλακτα. Το κομμάτι είναι από τον πρώτο τους δίσκο.
5. Kraak & Smaak - 5 to 4: από τα αδιάφορα κανάλια του Leiden στις πιο γνωστές πίστες εντός κι εκτός Ολλανδίας. Το 5 to 4 είναι από το πρώτο τους άλμπουμ, το Boogie Angst. Ακούστε και το περσινό τους Plastic People για να έχετε πλήρη άποψη.

Ανοιχτή ακρόαση #4: Stereo Mike