Κάτι καλό να ακούσω;

Μαρία Φλέδου
Preoccupations - New Material (Jagjaguwar Records)
Οι Καναδοί Preoccupations/πρώην Viet Cong, ένα και το αυτό, κυκλοφόρησαν το τρίτο (και παρεμπιπτόντως πρώτο μη ομώνυμο) full length τους, το οποίο βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην ακατέργαστη post punk αισθητική του πρώτου άλμπουμ και στην πιο μελωδική απόπειρα αισιόδοξου μηδενισμού που ακολούθησε. Οι Joy Division-με λίγο New Order-επιρροές παραμένουν στο background εκνευρίζοντας ίσως κάποιους ακροατές όσο το τέως όνομά τους εκνεύρισε κάποτε την Αμερική. Κι όμως οι Preoccupations εξακολουθούν να κινούνται προς καινούριες κατευθύνσεις, εντάξει, κάνοντας και κάποιους κύκλους στην πορεία, αποφεύγοντας πάντα το βαρύ και πομπώδες και καταλήγοντας σε έναν όμορφο dark προορισμό. Το 'New Material' αναδεικνύει καλύτερα από όλη την προηγούμενη δουλειά τους την ιδιοσυγκρασία τους ως γκρουπ: effortlessly cool.

Άρης Καραμπεάζης
Ta Toy Boy - This town (Make Me Happy)
(...) Σε αντιστοιχία με τις Marsheaux και τους O.M.D. ή τους πρώιμους Depeche Mode κ.λπ., άπαντα τα τραγούδια που παραδίδουν ως προϊόν αβίαστης έμπνευσης οι κατά το ήμισυ γαλαζοαίματοι Ta Toy Boy (αυτό το καταλαβαίνεις κάθε φορά που ακούς ένα τέτοιο τραγούδι και είναι μάλλον δύσκολο να εξηγήσει κανείς ποια έμπνευση είναι αβίαστη και ποια τέλος πάντων τραβηγμένη από τα μαλλιά), δεν είναι τίποτε περισσότερο ή τίποτε λιγότερο από κάποια τραγούδια που κακώς άφησαν οι Field Mice έξω από το Snowball, οι Inspiral Carpets έξω από το Life ή ακόμη και οι Divine Comedy έξω από το άλμπουμ που προηγήθηκε της μεγαλομανίας του Neil Hannon (αν υπάρχει κάποιο τέτοιο), στην περίπτωση του Day Night Tomorrow.

Δημήτρης Δραγούμης
The Spook School - Could It Be Different? (Alcopop!/Slumberland)
Με ποιο άλλο τρόπο πραγματικά να πείσεις μια υπερσυντηρητική κοινωνία πως άτομα που αμφισβητούν την δεδομένη «αλήθεια», που δεν υποτάσσονται στην επικράτηση του φαινομενικά αυτονόητου «βιολογικού» φύλου και που παρεμβαίνουν σε αυτό, ΔΕΝ αποτελούν ένα είδος «αδιόρατης» απειλής, για την ασφάλεια των παραδοσιακών νόμων αναπαραγωγής μίας κρίσιμης πολιτικής ιεραρχίας;
Ο Nye Todd είναι διεμφυλικός και η στιχουργική του αγγίζει όλα τα λεπτά ερωτήματα και τις δυσκολίες που έχει περάσει ο ίδιος κατά το στάδιο της μετάβασης (ορμονοθεραπεία με τεστοστερόνη από το 2016). Αγαπημένη μπάντα της trans/queer κοινότητας (και όχι μόνο), καθώς στο τρίτο τους ώριμο άλμπουμ τα κάνουν όλα καλύτερα από ποτέ. Νοσταλγική pop punk στις γραμμές των Buzzcocks και των Undertones και γλυκά φωνητικά από την Anna Cory, που θυμίζουν πολύ Allo Darlin και μπάντες της Fortuna Pop!

Αντώνης Ξαγάς
Peter Kernel - The size of the night (On the Camper Records)
Ήταν μια νύχτα σκοτεινή και... Πόσα και πόσα ανθρώπινα καλλιτεχνικά έργα δεν έχουν αντλήσει έμπνευση από το σκοτάδι, ένα ακόμη προστίθεται εν προκειμένω από τους Peter Kernel. Οι οποίοι πράγματι είναι "τους" και ουχί ένας, ούτε Πέτρος υπάρχει, αλλά ένας Aris, μία Βarbara και ένας Ema. Τρίο λοιπόν, ελβετο-καναδικής καταγωγής, με μια πάνκυ σαρκαστική ενίοτε και σουρεαλιστική προσέγγιση σε σκοτεινή θεματολογία, η οποία έχει κάτι από Sonic Youth στα πιο ευάκουστά τους ασφαλώς. Στο δίσκο αυτό, τον τέταρτο τους πλέον, που μας λέμε ότι "γράφτηκε και ηχογραφήθηκε στο σκοτάδι" (τώρα τι σχέση ο σκύλος στο εξώφυλλο μην ρωτάτε), συνεχίζουν να αναζητούν το δικό τους στίγμα σε ότι απέμεινε από την εναλλακτικότητα του indie. Που και που το καταφέρνουν...

Θανάσης Παπαδόπουλος
The Limiñanas - Shadow People (Because Music)
Σε psych μονοπάτια κινούνται οι Γάλλοι (Lionel και Marie) Limiñanas. Και πολλοί άλλοι τώρα τελευταία, θα μου πείτε. Δεν έχουν την ιδιοφυία του Amen Dunes, αλλά φτιάχνουν ωραία τραγούδια παλιάς κοπής όπως το Pink Flamingos. Αν δεν σας την σπάει που είναι πολύ κουλ, ακούστε τους (και σε κάθε περίπτωση, δείξτε επιείκεια γιατί αν και λίγο μυστήριοι, δεν είναι καθόλου δήθεν).

Mαριάννα Βασιλείου
Editors - Violence (PIAS)
Οι Editors επιτέλους βρίσκουν μια ισορροπία ανάμεσα στα ηλεκτρονικές και στις κιθαριστικές δυνάμεις που τους έλκουν από δυο αντίρροπες πλευρές. Το “Violence” όταν είναι ηλεκτρονικό είναι πολύ ηλεκτρονικό και όταν είναι κιθαριστικό είναι πολύ κιθαριστικό – και το αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτών των δυο είναι εξαιρετικό. Η βαρύτονη φωνάρα του Tom Smith με το χαρακτηριστικό επιτηδευμένο φαλσέτο της είναι στα καλύτερά της (πάντα θα τον θεωρώ τον σπουδαιότερο ερμηνευτή της γενιάς του), οι στίχοι του είναι για ακόμα μια φορά εξαιρετικοί – τι πιο τρυφερό και παραδομένο από το “And we're alone, love/But I'm alone with you” από το “No Sound But The Wind”, που επιτέλους βρίσκει το δρόμο του σε έναν αυτόνομο δίσκο των Editors μετά από την εμφάνισή του σε soundtrack, single και compilation; Δεν θέλει και πολλούς άλλους λόγους για να αγαπήσει κανείς τους Editors και το “Violence” – εγώ τουλάχιστον δεν χρειάζομαι κανέναν άλλον.

Μπάμπης Αργυρίου
The Ex - 27 passports (Ex Records)
Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. οι ρωμαίοι αυτοκράτορες επέλεγαν έναν άξιο πολίτη, τον υιοθετούσαν και του άφηναν το θρόνο. Την ίδια τακτική μπορούν ν' ακολουθήσουν και οι Ex. Να βρίσκουν έναν ικανό μουσικό που συμφωνεί με τη φιλοσοφία τους, να τον καλούν να αντικαταστήσει ένα μέλος που δεν αντέχει άλλο και η μπάντα να συνεχίσει να υφίσταται εις τους αιώνες.

Άρης Μπούρας
Lolina - The Smoke (Self Released)
Δε μπορώ να προσδιορίσω τους ακριβείς λόγους για τους οποίους ακούω το συγκεκριμένο άλμπουμ μέρα παρά μέρα. Είναι η μικρή διάρκειά του (μόλις 28 λεπτά), η αμεσότητά του, ο σύγχρονος ήχος του, που συνάμα όμως δεν είναι ούτε καλογυαλισμένος αλλά ούτε και περίτεχνα μοντέρνος ή φρέσκος; Το τρίτο άλμπουμ για τη νεαρά κυρία από το Λονδίνο (με το όνομα Inga Copeland) κυλάει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, υποδόρια, όπως και τα αργόσυρτα, σπασμωδικά μπιτ που σκαρφίζεται, όπως και οι μυστήριοι στίχοι που πλαισιώνουν τις ιστορίες της. Παιχνιδιάρικη pop και πειραγμένη electronica που αξίζει την προσοχή σου.

Ελένη Φουντή
Yamantaka/Sonic Titan - Dirt (Paper Bag Records)
Εγώ κλασικίζοντα δίσκο σκόπευα να προτείνω, αλλά όταν εισβάλλουν τόσο πειστικοί εξωγήινοι με το έτσι θέλω (και με νέα εξαιρετική, ζαχαρένια βοκαλίστα), τι να κάνω, αλλάζω γραμμή πλεύσης. Το Dirt είναι το soundtrack ενός anime του 1987 που ζει στο μυαλό των Καναδών Yamantaka//Sonic Titan. Η ηρωίδα Aentsik επιστρέφει στον πλημμυρισμένο πλανήτη Pureland για να ανακτήσει το τελευταίο δείγμα εδάφους που δεν έχει καταστραφεί και ο δίσκος ξεφυλλίζεται απολαυστικά σαν βιβλίο. Σκληρά riffs, μπάσα με παραμόρφωση και μια 80s metal αισθητική που συχνά παραπέμπει στους Boris, είναι μόνο το προοίμιο αυτού του sci-fi διηγήματος. Ο πυρήνας της ιστορίας είναι τα progressive rock (done right όμως) πλήκτρα της, ενώ το βασικό συνδετικό υλικό που κάνει το παράξενο αυτό οικοδόμημα να λάμπει (αντί να μοιάζει με έναν ακόμα ασυνάρτητο, δήθεν αταξινόμητο, αχταρμά) είναι ένα περίβλημα ουσιαστικής ποπ ευαισθησίας και αβίαστης θεατρικότητας. Το Dirt ανήκει σ' αυτή τη σπάνια κατηγορία δίσκων που πετυχαίνουν εύθραυστες ισορροπίες. Στιβαρό όσο και ελαφρύ. Αληθινό.

Γιώργος Παπαδόπουλος
Primordial - Exile Amongst the Ruins (Μetalblade)
Δισκογραφική επιστροφή των Ιρλανδών έπειτα από 4 χρόνια με έναν πολύ καλό δίσκο. Όχι βέβαια πως το ‘χασαν και ποτέ αφού η δισκογραφία τους στο σύνολο της απαρτίζεται από πολύ καλές κυκλοφορίες. Έτσι και το “Exile Amongst the Ruins” συνεχίζει στο ίδιο μουσικό κλίμα της ύστερης περιόδου της μπάντας, χωρίς μεν εκπλήξεις, αλλά με πολύ καλά τραγούδια που δεν μαρτυρούν σε καμία περίπτωση σημάδια κόπωσης ή συνθετικής τεμπελιάς. Με πάνω από 20 χρόνια στην πλάτη τους, οι παλαίμαχοι πλέον Ιρλανδοί ξέρουν ακριβώς πως πρέπει να ηχούν σαν μπάντα. Το παγανιστικό, folk/black metal-ικό χαρακτηριστικό κλίμα τους είναι για άλλη μια φορά επιβλητικό, ο Nemtheanga τραγουδάει με το πάθος 20χρονου και δικαιωματικά μπορούν να καυχιόνται ότι έχουν κάνει έναν από τους πιο σπουδαίους metal δίσκους της φετινής χρονιάς κι ας είναι ακόμα νωρίς.

Τάσος Βαφειάδης
Grey River & The Smoky Mountain - Captain Death (Ikaros Records)
Σημαντική πληροφορία: Αν δεν έχετε πικάπ τότε αυτό το άλμπουμ δεν είναι για εσάς, μια που μέχρι σήμερα κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο! Οι Grey River & The Smoky Mountain σχηματίστηκαν τον χειμώνα του 2014 στην Αθήνα και μετά από τρία χρόνια προβών και συναυλιών, κυκλοφόρησαν πριν λίγους μήνες τον πρώτο τους δίσκο που περιλαμβάνει ονειρικές μελωδίες για βασιλιάδες, κοράκια, καπετάνιους, τυχερούς μπάσταρδους κ.ά. Μια γλυκιά μείξη αμερικάνικου νότου και ιρλανδικής φολκ με λίγο μέλι από bluegrass. Τα περισσότερα τραγούδια είναι τόσο καλά που θα έκαναν τους Chris & Carla να αναρωτηθούν μήπως ήταν δικά τους και τους τα έκλεψαν από το συρτάρι! Η παραγωγή και η προφορά της Ρένα Παπαγεωργίου είναι τόσο καλά, που αν δεν διάβαζες το εσώφυλλο του δίσκου δε θα σου περνούσε από το μυαλό ότι είναι Έλληνες. Οι Grey River με το “Captain Death” δεν ανακαλύπτουν την Αμερική, αλλά μας προσφέρουν έναν καταπληκτικό δίσκο που θα μας κάνει να τον λιώσουμε στο πικάπ.

Μάριος Καρύδης
Adrian Younge Presents - Voices Of Gemma (Linear Lab)
Οι ξεχασμένοι funky και jazz drummers της δεκαετίας του ‘70 που δεν σαμπλαρίστηκαν ποτέ από τους ATCQ, οι απλές αλλά πομπώδεις μελωδίες ορχηστρικής soul που παραπέμπουν «καλειδοσκοπικά» στις παραισθησιογόνες κορυφώσεις της Minnie Riperton και των Rotary Connection, μαζί με τους spiritual φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς της Rebecca Engelhardt που κοντράρονται με την οπερατική φόρμα της Brooke DeRosa, συνθέτουν το (ή μάλλον τις) “Voices of Gemma”, το τελευταίο «στοιχειωμένο» και απολαυστικά κομψό και φαντασιακό soundtrack του Adrian Younge.

Μιχάλης Βαρνάς
Adam Nussbaum - The Leadbelly Project (Sunnyside Records)
Το αφιέρωμα στον Leadbelly του Cliford Jordan το 1965 για την Atlantic Records, είναι αγαπημένο άλμπουμ και άκουσμα. Τα τραγούδια αποκτούν άλλη διάσταση, περισσότερο πνευματική χωρίς όμως να έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους. Η μπλουζ τους ιδιότητα, το μαχητικό τους πνεύμα και η ερωτική τους διάθεση.
Το Leadbelly Project (Sunnyside Records) του ντράμερ με τις πολυάριθμες ηχογραφήσεις Adam Nussbaum, μας φέρνει πάλι στο προσκήνιο τον σπουδαίο μπλουζίστα με το μεγάλο ταλέντο και την πολυτάραχη ζωή. Με δύο κιθάρες και το σαξόφωνο, χωρίς φωνές. Θα λέγαμε τελικά πως αυτό το project παραμένει περισσότερο πιστό στον ήχο του Leadbelly. Αξίζει να ακούσεις και τα δύο άλμπουμ με τελικό προορισμό τις αυθεντικές εκτελέσεις των τραγουδιών.

Αντώνης Κλειδουχάκης
Park Jiha - Communion (Tak:til/Glitterbeat)
Η Κορεάτισσα συνθέτης στον πρώτο της προσωπικό δίσκο, παρόμοια με τους συμπατριώτες της Jambinai (έχουν επισκεφτεί και το MiC), παντρεύει διάφορα μοντέρνα παρακλάδια σύγχρονων ήχων με την τοπική μουσική που έχει διδαχθεί στην χώρα της. Ο μεταμινιμαλισμός που απορρέει από το έργο και δρα ως ένας βασικός οδηγός χρήσης, συγγενεύει χρωματικά ίσως με τον τρόπο μουσικής σκέψης της Άπω Ανατολής, αλλά το μυστικό του δίσκου βρίσκεται στην συνεύρεση μιας ελευθεριακής διάθεσης και ανήσυχης, νεανικής στάσης, με την πίστη στην αλήθεια που βρίσκεται στον σεβασμό. Η καθαρή βοήθεια της jazz δεν χαρακτηρίζει, αλλά γίνεται μέλος στο έργο της Park Jiha. Ο ελεγχόμενος μουσικός αποπροσανατολισμός της, αφορά αισθητικά την έρευνα/διαδρομή/απόλαυση, μέσω της ευδιάκριτης μελωδίας και ενορχήστρωσης σε ένα αφαιρετικό περιβάλλον που όμως μένει πάντα πιστό καθ΄ όλη την διάρκεια, σε ένα κατανοητό μοτίβο ειλικρίνειας. Το νέο τελικά μπορεί να δανείζεται από το κοινωνικό περιβάλλον κύησης/μύησης του, αλλά δεν λειτουργεί ποτέ πιστωτικά, όσο εφήμερο και αν (πιθανώς) είναι.

Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Mother Turtle - Zea Mice (Self released)
Δεν έχω συνηθίσει να ακούω ποοολύ καλό progressive rock στη χώρα μας, γι' αυτό και ενθουσιάζομαι με αυτόν εδώ το δίσκο, που δεν είναι μόνο ένα καλό δείγμα, είναι άριστο δείγμα. Οι Mother Turtle είναι από την Θεσσαλονίκη και χαρντροκίζουν περνώντας από τους Soft Machine και τους Magma (και άλλους) και αφήνοντας που και που κάτι ντόπιες πινελιές να φανούν. Super like και καρδούλα.

00:00 Preoccupations - Disarray
03:47 Ta Toy Boy - Fields of summer
07:01 The Spook School - I only dance when I want to
09:46 Peter Kernel - Men of the women
13:45 The Limiñanas - Pink flamingos
16:15 Editors - Hallelujah (so low)
19:42 The Ex - The heart conductor
24:47 Lolina - The river
27:18 Yamantaka/Sonic Titan- Yandere
31:50 Primordial - Exile amongst the ruins
39:52 Grey River & The Smoky Mountain - The king and the crow
43:46 Adrian Younge - Make a melody
47:50 Adam Nussbaum - Black girl (where did you sleep last night)
51:20 Park Jiha - Communion
58:22 Mother Turtle - Zea Mice part 3 - Nostos