The Dive - The Dive

Αναζητώντας καταφύγιο κάπου ανάμεσα στις κλειστοφοβικές γωνιές του εγκεφάλου και τις σα βάλσαμο ηλεκτροφόρες εκρήξεις τεστοστερόνης, οι The Dive επικοινωνούν τις έντεκα συνθέσεις του φερώνυμου δίσκου τους (διαβάστε αναλυτικά εδώ) Η παρέα της μη κερδοσκοπικής συνεργατικής Spinalonga Records πληθαίνει συνεχώς και μετρά πλέον σημαντικά μέλη, αλλά και άλμπουμ με σαφείς (παρα)ηχολογικές προεκτάσεις όπως το προαναφερθέν. Οι The Dive, άλλωστε, κινούνται από χρόνια στις κορυφές κι όχι στις παρυφές των εγχώριων live acts, συμπράττοντας επί σκηνής με μπάντες του heavy rock ήχου που ιδιαιτέρως χαρακτήρισε αυτήν την ιδιόμορφη αθηναϊκή κολλεκτίβα. Γνωρίζοντας άριστα την τέχνη της πυροδότησης των οργάνων τους, αναλαμβάνουν μέσω των πληκτρολογίων να πυροδοτήσουν εκ νέου ...αντιδράσεις. Θετικές, προφανώς, που θα συνοδεύονται από καλοδεχούμενες σκέψεις, μιας και το συγκρότημα καταγράφει συνοπτικά την παραγωγική διαδικασία του δημιουργήματός του. Κάντε scroll... - Π.Σ.

Ο πυρήνας του δίσκου γράφτηκε live μέσα σε 10 ημέρες, την άνοιξη του 2008. Για εμάς, η όλη διαδικασία ήταν σα μια μεγάλη πρόβα, με ενδιάμεσες στάσεις για δουλειά, τα αναγκαία διαλείμματα ύπνου και μπόλικες ώρες σε "καταστολή" έξω από το Rec room του Unreal, ώστε να ξαναμπούμε φρέσκοι για ηχογράφηση. Πολύς χρόνος για πειραματισμούς δεν υπήρχε, οπότε καταγράψαμε τις συνθέσεις όπως τις προβάραμε - κάποιες από αυτές για περισσότερο από 6 χρόνια. Οι όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε, τελικά δεν απέσπασαν κανένα μας από το στόχο.

Επιτέλους γράφαμε, κι αυτό ήταν που μέτραγε...

Τα τραγούδια

"Fresh Blue Coffee":
Από τα πρώτα και πρώιμα garage-punk κομμάτια του γκρουπ. Οι στίχοι του έχουν γραφτεί στο κρατητήριο του Α.Τ. Κυψέλης, κατά τη διάρκεια μιας μακράς νύχτας, η οποία ξεκίνησε από μια απλή εξακρίβωση στοιχείων. Το βασικό riffάκι είχε πρωτοπαιχτεί λίγες βδομάδες πριν... Αποφασίσαμε να μπει πρώτο στο δίσκο αφού ο ήχος του είναι λίγο διαφορετικός από το υπόλοιπο άλμπουμ.

"Lockjaw":
Μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία το στόμα παραμένει κλειστό εξαιτίας συνεχών σπασμών των μασητήρων μυών... Από τα κομμάτια - ταυτότητα του γκρουπ. Το θέμα μετά την εισαγωγή είναι επηρεασμένο από τα "Black Swan" και "The Clock" του Thom Yorke.

"Billie Jean":
Φτιαγμένο με ειρωνική διάθεση απέναντι στην κονσέρβα του κουπλέ-ρεφραίν, που την κοροϊδεύουμε, αλλά μας αρέσει κιόλας. Από διαβολική σύμπτωση, έδεσε στο γενικό πνεύμα κι ο τίτλος, που προήλθε απ' το όνομα έφηβης πρωταγωνίστριας σε 80's αμερικάνικη ταινία κι όχι από το κομμάτι του Michael Jackson.

"Lydia and the Pigheads":
Πολύ "ξύλο" και επικοί καυγάδες στις πρόβες για την τελική δομή του. Αυτό μόνο. Α! Και μια φίλη, η Λύδια, που ρωτάει αν είναι γραμμένο για αυτήν το κομμάτι. Δεν είναι.

"Desden":
Snapshot και ιντερλούδιο, με αέρινη prog ατμόσφαιρα. Το Desden είναι το πρώτο κομμάτι που γράψαμε με την τωρινή σύνθεση του group, που παραμένει ίδια από το 2005. Η ιδέα για τον τίτλο ήρθε από ένα μπαράκι στο Alicante της Ισπανίας, ενώ desden στα ισπανικά σημαίνει περιφρόνηση...

"Fabio, Fabio...":
Η πιο σκοτεινή από τις συνθέσεις μας. Άλλαξε τον τρόπο που παίζουμε και φτιάχνουμε μουσική. Επίσης, η πρώτη επίσημη κυκλοφορία μας το 2005 είχε γίνει με το συγκεκριμένο, στη συλλογή "In the Junkyard" από την Spinalonga Records. Οι στίχοι του γράφτηκαν σε λατινογενή ιταλικά, με τη βοήθεια του half-sicilian μπασίστα μας, αφού έδεναν με την αρχέγονη ατμόσφαιρα του κομματιού.

"Pets in Rabbies":
Το Pets ίσα ίσα πρόλαβε να μπει στο δίσκο, καθώς το "κλείσαμε" με την έναρξη των ηχογραφήσεων. Είναι το πιο κοντινό κομμάτι στο ύφος και τον ψυχισμό σε σχέση με το πώς παίζουμε σήμερα. Δεν είχε στίχους, κι έτσι οι στίχοι του γράφτηκαν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων των φωνητικών, οι οποίες συνέπεσαν με τα Δεκεμβριανά του 2008. Το λάθος στον τίτλο, (αφού "rabies" είναι το σωστό) είναι απλά ένα ορθογραφικό λάθος που δε διορθώθηκε στην ώρα του - κι όπως όλα τα λάθη που δεν διορθώνονται στην ώρα τους, παρέμεινε έτσι. Και το αγαπάμε έτσι.

"Iguana":
Ένα από τα κομμάτια που άνοιξε κι έκλεισε σε μια πρόβα. Έμεινε ακριβώς όπως το τζαμάραμε την πρώτη φορά. Ο τίτλος προέκυψε από ένα όντως νεκρό ιγκουάνα μιας σοκαρισμένης φίλης, η οποία χρειάστηκε βοήθεια τα ξημερώματα για να μετακινήσει το πτώμα του ερπετού.

"Plan 9 From Outer Space":
Μαζί με το Fresh Blue Coffee, είναι τα παλαιότερα κομμάτια, κι αυτά που θεωρούμε και κάπως παιδικά. Ο τίτλος είναι κλεμμένος από την ομώνυμη ταινία του Ed Wood. Όχι επειδή έχουν κάποια σχέση, απλώς επειδή ακούγεται κάπως cool.

"The Field":
Εμπνευσμένο από το βιβλίο του J. D. Salinger "Ο Φύλακας στη Σίκαλη". Το "The Catcher in the Rye" (1951) έχει τοποθετηθεί στη μαύρη λίστα βιβλίων της αμερικανικής κυβέρνησης και γενικότερα πολιτικής, καθώς έχει χαρακτηριστεί ως politically incorrect. Να λοιπόν ένας λόγος για να το διαβάσετε.

"Floating...":
Σαν αίσθηση για εμάς, αυτό που λέει ο τίτλος. Ένα από τα κομμάτια που βγήκαν πιο εύκολα. Παράλληλα, το πιο εσωστρεφές. Ανήκει σ' αυτά που γεννήθηκαν στο Unreal, το studio όπου προβάραμε και γράψαμε το δίσκο. Το Unreal στεγάζεται σ' ένα πολύ παλιό διώροφο, με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του να επιδρά πάνω μας...