Killinnosense - Killinnosense

Οι πρόσφατα περασμένες ημέρες καθώς κι εκείνες που έρχονται πλέον με μαθηματική ακρίβεια στα μέρη μας, ενδέχεται να υποδείξουν πως η κατήφεια θα αποτελέσει το επόμενο όπιο του λαού. Ως μονόδρομος ανύψωσης του ηθικού και ανασήκωσης των σκυμμένων κεφαλιών, δρα η μαζική διαμαρτυρία και η εύλογη διεκδίκηση του "αύριο". Μέσα στο διαμορφωθέν ζοφερό κλίμα, οι Θεσσαλονικείς Killinnosense εκδίδουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους (στο οποίο αναφερθήκαμε εδώ) και κατά αφοπλιστικό τρόπο κοινοποιούν ότι με την μουσική σύνθεση ανταπεξέρχονται στις ποικίλες δυσκολίες που βιώνουν. Με την υποστήριξη δώδεκα τραγουδιών, εκ των οποίων και μια επανεκτέλεση του πασίγνωστου Creep των Radiohead, ο δίσκος ρέει μελαγχολικά εναλλάσσοντας την γαλήνη με την ένταση και τις μειλίχιες ερμηνείες φωνής και οργάνων με δυναμικά ξεσπάσματα. Σε μια προσπάθεια ομαλής εισαγωγής του ακροατή στην ιδιοσυγκρασία του φερώνυμου εγχειρήματός τους, οι Killinnosense δια στόματος Εύας Βολογιαννίδου (φωνή) και Σταύρου Αλεξίου (σύνθεση, στίχοι) αναπαριστούν γλαφυρά τις ιστορίες που φέρει το κάθε κομμάτι του ξεχωριστά και προλογίζουν την track by track ...ψυχανάλυση με λίγα λόγια που γνωστοποιούν τα στάδια απ' τα οποία πέρασε η παράδοση του ηχογραφήματος. Για πάμε, για πάμε... - Π.Σ.

Πρέπει να έχουν ξοδευτεί εκατοντάδες ώρες για τη δημιουργία και ηχογράφηση αυτού του δίσκου, με τα κομμάτια να αλλάζουν αρκετές φορές μέχρι να φτάσουν στην τελική τους μορφή. Αν εξαιρέσεις το εξώφυλλο, που ήταν καθαρά επιλογή της εταιρίας, όλα τα υπόλοιπα περάσανε από τα χέρια μας. Οι φωτογραφίες στο εσωτερικό booklet είναι εικόνες αγαπημένες και τα κομμάτια μας περιλαμβάνουν τις δικές μας εμπειρίες. Κάθε τραγούδι, ακουμπά διαφορετικές διαθέσεις και φέρνει στο μυαλό μια διαφορετική ανάμνηση.

Τα τραγούδια

"Nothing to feel":
Eύα - Πόσο πιο τρυφερά μπορείς να μιλήσεις για την απόρριψη... Το κομμάτι αφορά μια ανάμνηση που γέμισε τη ζωή μου από κενά συναισθημάτων και πολλά ερωτηματικά.
Σταύρος - To πρώτο κομμάτι των Killinnosense. Με αυτό ξεκίνησε η πενιχρή, τότε, σελίδα στο myspace και το δοκιμαστικό - πιλοτικό σχήμα κατέληξε μέσα σε μικρό διάστημα σε full band. Oι κριτικές του κόσμου που ένιωσε, ακούγοντάς το, ό,τι κι εμείς όταν το γράφαμε, ήταν η τροφή που μας μεγάλωσε και μας ενηλικίωσε.

"Ηοme":
Eύα - Είναι δύσκολο να βρεις έναν προορισμό, όταν δεν ξέρεις που πας...
Σταύρος - H μουσική του γράφτηκε καλοκαίρι. Για ένα χρόνο παρέμεινε θαμμένο στο σκληρό δίσκο σαν παιχνίδι ξεχασμένο στην άμμο για να ανακαλυφθεί το επόμενο καλοκαίρι και να ολοκληρωθεί. Βγάζει την pop πλευρά μας και όσο και αν αρχικά φάνηκε να μην κολλάει με το υπόλοιπο υλικό, στη συνέχεια αγαπήθηκε εξίσου.

"Say goodbye":
Eύα - To αντίο δε χρειάζεται να είναι γκρίζο.
Σταύρος - Tα "συναυλιακά" κομμάτια πάντα μου άρεσαν κρυφά. Ίσως γιατί παρά τη γραφικότητά τους μου φτιάχνουν τη διάθεση. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνδυάστηκε η ροκ ενέργεια με το μελαγχολικό μας στοιχείο και πώς η Εύα έβγαλε έναν Bono από μέσα της (και δεν εννοώ πως τον γέννησε).

"Way on my own":
Εύα - Όταν είσαι δεμένη με τον αιώνιο έρωτα αναπτύσσεις μια εμμονή που οδηγεί στο αδιέξοδο της μοναξιάς.
Σταύρος - Πραγματικά θεωρώ το "Way On My Own" ένα καμουφλαρισμένο ψυχεδελικό κομμάτι. Αν το δυνατό beat δεν το τραβούσε θαρραλέα από το χέρι, αυτό θα φαινόταν ξεκάθαρα. Η γραμμή στα πλήκτρα είναι σαν μουσική που αντηχεί από τους τοίχους ενός φανταστικού ασύλου με την Εύα κλειδωμένη να αναζητά μια κάθαρση, μια έξοδο...

"Εscape":
Εύα - Περιπλανιέμαι μέσα σε ένα λαβύρινθο από σκέψεις, προσπαθώ να βρω την άκρη για να ξεφύγω. Κάπου μακριά βλέπω το δρόμο.
Σταύρος - ...Μια απόδραση. Το "Escape" είναι η φυσική συνέχεια του "Way on my Own". Γράφτηκαν ταυτόχρονα και τα δυο κομμάτια και το ξέσπασμα που όλοι περίμεναν στο "Way", ήρθε τελικά στο "Escape". Ακροβατεί διαρκώς ανάμεσα σε electro trance πλήκτρα και heavy ηλεκτρικές κιθάρες. Μάλλον το πιο "σκληρό" κομμάτι στο cd.

"Blocked":
Εύα - Βρίσκω υποκατάστατα μιας παρουσίας που δεν υπάρχει πλέον. Παγιδευμένη στο χτες. Το βίωμα έχει γίνει πια όνειρο.
Σταύρος - Αν και ξεκίνησε σαν ambient κομμάτι, σχεδόν ακουστικό, με το που μπήκαν οι πρώτες κιθάρες μεταμορφώθηκε σε νευρώδη σύνθεση. Η δομή του έχει κορύφωση και η δραματική ερμηνεία της Εύας βάζει τον τελευταίο λίθο σε ένα ακόμα "δύσκολο" κομμάτι.

"Letting go":
Eύα - Σε κρατάω ακόμη, δεν μπορώ να σε αφήσω. Τίποτα δεν είναι εκεί, τίποτα δε χάνεται.
Σταύρος - Kαι εκεί που είχαν αρχίσει να βαραίνουν επικίνδυνα τα πράγματα, ένα πιο ελαφρύ, πιο pop "Letting Go" αποφορτίζει την ατμόσφαιρα. Σχεδόν dance o ρυθμός, αλλά αμφιβάλλω αν η ατμόσφαιρα του κομματιού θα κάνει πολλούς dj να φορτώσουν το track σε κάποιο club.

"All I know":
Εύα - Γράφω ένα γράμμα σε αυτόν που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο εξηγώντας του τους λόγους που αποφάσισα να σβήσω τη ζωή μου και να την ξαναρχίσω από την αρχή, περιμένοντας τη διαφορετική μέρα.
Σταύρος - Πάντα αυτό το τραγούδι μου έφερνε στο μυαλό τους Coldplay αν και στην πράξη δεν έχει πολλά, ή κανένα, κοινά στοιχεία με τους εν λόγω Βρετανούς. Η μπασογραμμή ήταν αυτή που έδωσε τη δημιουργική πνοή, με όλα τα υπόλοιπα όργανα να ακολουθούν την Εύα που ψάχνει τι είναι αγάπη. Το μόνο που ξέρει..

"Still remain":
Eύα - Ματώνεις και αγωνίζεσαι για ένα ιδανικό, για μια ιδέα, μα ποτέ δε φτάνει. Χρειάζεται πάντα να δώσεις κάτι περισσότερο.
Σταύρος - To riff της εισαγωγής τριγύριζε αρκετό καιρό στο μυαλό μου, σχεδόν με βασάνισε μέχρι τελικά να ασχοληθώ και να ψάξω να βρω πού θα με βγάλει. Το κομμάτι ολοκληρώθηκε σε μια νύχτα τελικά. Το δεμένο rhythm section πατήθηκε από ένα lead synth - οδοστρωτήρα κι η Εύα ολοκλήρωσε την ηχογράφηση ερμηνεύοντας δακρυσμένη. Το αγαπημένο μου κομμάτι στο cd.

"Νobody":
Εύα - Βρίσκεσαι αλλού, κάπου περισσότερο και παραπάνω από εμένα. Δε σε αγγίζει ούτε η απόσταση, ούτε ο θάνατος. Είσαι μαζί μου.
Σταύρος - Μερικές φορές, ακόμα και τα πιο δυσάρεστα γεγονότα, ακόμα και τα πιο τραγικά νέα μπορούν να κρύβουν κάτι θετικό. Το "Nobody" ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψα μετά από μια περίοδο που δεν ήθελα ούτε να καθίσω μπροστά στα όργανα, αφού είχα βιώσει την απώλεια ενός πολύ καλού φίλου. Άδικα, άτυχα, απρόσμενα. Όλα όσα μάζευα τα έβγαλα στις κιθάρες και στα synth.

"Under below":
Εύα - Σε ένα θολό τοπίο δε διακρίνω παρά μια εντύπωση. Είναι αυτό που θέλω να νιώσω, αυτό που θέλω να ακούσω την τελευταία στιγμή πριν κλείσω τα μάτια μου.
Σταύρος - Βαθύ, με γοτθική ατμόσφαιρα κομμάτι για συγκεκριμένες στιγμές και συγκεκριμένες διαθέσεις. Με το φως του ήλιου η μουσική του είναι σαν να ασφυκτιά μακριά από το φυσικό της χώρο.

"Creep (Radiohead cover)":
Εύα - Μπορείς να παραδέχεσαι ότι είσαι ένα μηδενικό μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης σου; Aν ναι, ακούς αυτό το κομμάτι με ακόμη περισσότερη λατρεία.
Σταύρος - Mου λείπουν πολύ οι παλιοί καλοί Radiohead. Ένας μικρός φόρος τιμής σε ένα πολύ μεγάλο συγκρότημα, με το "δικό" μας τρόπο.