Μανώλης Αγγελάκης - Τι κάνουν οι σκιές τη νύχτα

Στο κατόπι των εγχώριων ηχητικών εξελίξεων o διαρκής αναβρασμός του Μανώλη Αγγελάκη. H εκτεταμένη ενασχόλησή του με την μουσική παραγωγή - με την συνεργασία του με τους Film, μεταξύ άλλων, να στέφεται πολλάκις με ιδιαίτερη επιτυχία- έρχεται να προστεθεί στην θαυματουργή λίστα με τα καλλιτεχνικά του εγχειρήματα. Απ' το 2001 και την Σταματίνα, έχει διακριθεί και για την τραγουδοποιία του, εμπιστευόμενος τόσο την παραδοσιακή σύνθεση του rock n' roll όσο και την πολιτιστική κληρονομία εκ της ημεδαπής. Ρουφώντας γρέζι και εισπνέοντας τις μπαρουτοκαπνισμένες riff μυρωδιές απ' την ανεξάντλητη κοιτίδα των blues και της εν γένει αμερικάνικης ηλεκτρικής folk αντιστοίχως, αντλώντας, παράλληλα, υπόγεια ενέργεια, ρυθμό και φωνητικές ακροβασίες απ' το γνήσιο λαϊκό μας τραγούδι. Στο 2011 συνεχίζει την περιπλάνηση με συνταξιδιώτη το ρεμπέτικο αγκαζέ με τα παραπονιάρικα μπλουζ γρυλίσματα, την οποία και βαφτίζει με τον τίτλο Τι κάνουν οι σκιές τη νύχτα;. Η στιχουργική θεματολογία όπως και το μουσικό ύφος βαδίζουν σε όσα εδάφη έσπειρε η υπερπολύτιμη παρακαταθήκη του αξεπέραστου Tom Waits, με αποτέλεσμα το φυλλοκάρδι των απανταχού φίλων του κυνισμού, ρομαντισμού και της ευαίσθητης ωμότητας να πεταρίζει στο άκουσμα των εννέα συνθέσεων του άλμπουμ. Λίγο πριν την ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ στο K44, ο Αγγελάκης πετά μερικές απ' τις χαμένες σημειώσεις για το άλμπουμ που φύλαγε στην άκρη του μυαλού του, κι εμείς οφείλουμε να τις υποδεχτούμε δέοντος στις επόμενες γραμμές. Με εξαιρετική λιτότητα και εναρκτήριο λάκτισμα υπό του στίχους του Καβάφη που εκτιμά απεριόριστα. - Π.Σ.

Είπες :"Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή.
Κ 'ειν' η καρδιά μου-σα νεκρός-θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα".

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δε θα βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού-μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες

[Απ' το ποίημα "Η Πόλις" του Κ.Π. Καβάφη]

Τα τραγούδια

"Το τραγούδι της Αργυρώς":
Η Αργυρώ ήταν μια φίλη που πέθανε μετά τη γέννηση των δίδυμων παιδιών της.

"Ο ταξιδιώτης":
O ταξιδιώτης είναι περαστικός. Ζει καθημερινά καινούργια ζωή. Εξελίσσεται όμως;

"Τι κάνουν οι σκιές τη νύχτα;":
Τι κάνουν οι σκιές τη νύχτα; Πάντα είχα αυτή την απορία. Όταν ήμουνα μικρός μεταφορικά και μετά που μεγάλωσα κυριολεκτικά. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σα σκιές. Τι κάνουν όλοι αυτοί όταν χάνεται η πηγή που τους φωτίζει και τους δίνει υπόσταση;

"Μια δαγκωματιά":
Νοσταλγία και πεσιμισμός των γηρατειών.

"Όλα τα ξέρουν τα σκυλιά":
Τέσσερις αληθινές ιστορίες που συνδέονται μέσω των αδέσποτων σκυλιών που κυκλοφορούν αόρατα και αποδεκτά ανάμεσα στους περιθωριοποιημένους χαρακτήρες της πόλης που ζω. Φόρος τιμής στον Tom Waits.

"Ο μετανάστης":
Οι Έλληνες μετανάστες των δεκαετιών 1910-1930 θεωρούνταν απ' τις αμερικανικές αρχές η χειρότερη και εγκληματικότερη εθνική μειονότητα. Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούμε καλύτερα όταν τα βάζουμε με εξαθλιωμένους μετανάστες;

"Standby":
Πόσοι από μας δε ζούμε περιμένοντας κάτι να γίνει;

"Το σκοτεινό τοπίο":
Νεκροταφείο αγάπης.

"Θα πάω σε άλλη γη":
Φόρος τιμής στον Κωνσταντίνο Καβάφη και συγκεκριμένα στο ποίημα "H πόλις" που δεν καταφέρνω όσο κι αν προσπαθώ να μελοποιήσω.