Babelogue (23/8/2004)

It's time to move again...

Γνωρίζω έναν Ιρλανδό που παίζει κιθάρα στο δρόμο, πίνει στα καφενεία και κοιμάται όπου βρει. Ένας παππάς τον έδιωξε από το προαύλιο της εκκλησίας όπου τον βρήκε να κοιμάται. Το παράπονό του ήταν που δεν έδιωξε το σκύλο που κοιμόταν δίπλα του.

Tου τύπωνα καμιά ταμπλατούρα για να εμπλουτίσει το ρεπερτόριό του, μου έλεγε ιστορίες απ'τα seventies, για τους αγαπημένους του Andwella's Dream, για γκρουπ σαν τους Incredible String Band που έβλεπε σε συναυλίες στην πατρίδα του πριν πάρει τους δρόμους που τον οδήγησαν στην Ελλάδα. Η κιθάρα του είναι όλα τα υπάρχοντά του. Πριν λίγο καιρό μου είπε πως ένοιωσει την ανάγκη για αλλαγή. It's time to move again. Και με αποχαιρέτησε.

Περίμενε Τομ. Έρχομαι μαζί. Υπερσιβηρικός, Δρόμος του μεταξιού, Kingston, La Paz, Santa Cruz, Νησιά του Πάσχα. Θα πουλάμε τις εμπειρίες μας στο Lonely planet και θα τη βγάζουμε μποέμικα.

Ο Πύρρος σταμάτησε, αφού καταπόνησε το σώμα του όσο λίγοι άνθρωποι στον κόσμο για 25 χρόνια. Όπως όλοι, είχε κι αυτός τη βίδα του, αυτή την εσωτερική φωνή που τον έπειθε να βάζει στοιχήματα με τον εαυτό του, να τα κερδίζει και να ξαναστοιχηματίζει. Η δόξα ακολουθούσε και ήταν ευπρόσδεκτη. Άγγιξε το όνειρό του αλλά για ένα κιχ που δε θα ξεχάσει ποτέ έμεινε στο... εντεκάρι.

Τι είναι τελικά ζωή; Είναι ένα ανοιγόκλειμα των ματιών όπως είπε ο Hendrix; Ζεις όταν πορρώνεσαι με κάτι και χάνεσαι απ'τον κόσμο ή ζεις όταν βγαίνεις, πηδάς, διασκεδάζεις, κωλοβαράς, ταξιδεύεις, μεθάς; Καλή ζωή είναι η ασυννέφιαστη ή η γεμάτη εμπόδια και προκλήσεις; 'Κάποια στιγμή κοιτάς πίσω και λες, που πήγαν δεκαέξη χρόνια' είπε ο προπονητής της ασημένιας Τασούλας. 'Κάποια στιγμή κοιτάς πίσω και λες που πήγαν τέσσερα χρόνια', σκέφτηκε σαν ηχώ ο εκδότης αυτού του άϋλου περιοδικού που κάποια στιγμή θα κατεβάσει τις σελίδες του και δε θα αφήσει ίχνος πίσω του. Tο domain δε θα μείνει κλειδωμένο σαν τη φανέλα με το νούμερο έξι. It's time to move again... Προς ποια κατεύθυνση όμως; Τι στοίχημα να βάλω; Ιδέα δεν έχω.

'Αν δεν ήταν Ολυμπιονίκης θα ήταν απλά Αλβανός' έγραφε το graffiti που διάβασα σε τοίχο πριν μερικά χρόνια. Μπορεί να είχε βγάλει με τα χρόνια από πάνω του το στίγμα του Αλβανού, χωρίς διακρίσεις όμως την αγάπη του κόσμου δε θα την είχε. Αγάπη. Στο κυνικό μου λεξικό η εξήγηση είναι 'συναλλαγή'. Φέρε μας μετάλλια, πάρε αγάπη. Χωρίς μετάλλια είσαι αποτυχημένος, προκαλείς τη συμπόνοια μας. Μα αγωνίστηκα, προσπάθησα, μάτωσα για την Ελλάδα σας. Τσκ. Μετάλλια, ανάκρουση εθνικού ύμνου, και όση αγάπη θέλεις. (Ως Χριστιανοί όμως θα έπρεπε να αγαπούν τους πάντες. Φίλους, εχθρούς, αποτυχημένους).

Ο ροκ σταρ έχυσε και ξεράθηκε. Η γκρούπι κατέβηκε και ξάπλωσε δίπλα του. Αγωνιούσε να μάθει αν έμεινε ευχαριστημένος. 'Γιατί μου στέλνει πάντα μετριότητες ο τουρ μάνατζερ', αναρωτήθηκε αυτός. 'Σε λατρεύω, έχω όλους τους δίσκους σου, αυτή τη νύχτα δε θα την ξεχάσω ποτέ, οι φίλες μου δε θα με πιστεύουν'. Πόσες φορές είχε ακούσει τα ίδια ...ακόρντα. 'Καλύτερα μια στις τόσες αλλά καλή. Πρέπει να αναθέσω σε άλλον την επιλογή τους'.

Η Ελλάδα που μισούμε, έδειξε πάλι το άσχημό της πρόσωπο. Αφυπνίστηκαν, μετά το σκάνδαλο που συγκλόνισε τον κόσμο, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και έδρασαν ...αστραπιαία. Και ανακάλυψαν ότι ο προπονητής με το κοστούμι, συνέχισε να διατηρεί τα κατασχεθέντα στην αποθήκη του, δεν του ζητήθηκε ποτέ να πληρώσει το πρόστιμο για την παράνομη πράξη του (μήπως οι ηθικολόγοι Εισαγγελάτοι και οι κυράδες τους πληρώνουν ποτέ τα πρόστιμα που τους βάζει το ραδιοτηλεοπτικό; Αλλά ποιος δημοσιογράφος θα κάνει ρεπορτάζ επί του θέματος;), και φυσικά συνέχισε να θησαυρίζει τροφοδοτώντας τις ομοσπονδίες με απαγορευμένα (και 800 χιλιάδες το κουτί, όπως αποκάλυψε κάποια που δεν αγόρασε).

Εννοείται ότι θα κουκουλωθεί το θέμα. Ποιο θα είναι το κέρδος της κάθαρσης; Μόνο τα τιμολόγια αυτών που αγόρασαν απαγορευμένα να βγουν στον αέρα δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Και τα μετάλλια θα χάσουν ξαφνικά τη λάμψη τους. Άσε λοιπόν τον Observer να φωνάζει.

Φυσικά η πρόεδρος που έβαλε φωτιά στο δάσος δεν πήγε στο αυτόφωρο. Και κανείς δεν έδειξε να εκπλήσσεται μ' αυτή την ιδιαίτερη μεταχείριση. Απέναντι στο νόμο όλοι είναι ίσοι εκτός από μια ελίτ που είναι υπεράνω νόμων. Και στο καθεστώς του ..Idi Amin αυτό συνέβαινε αλλά δεν επιτρέπονται τέτοιες συγκρίσεις.

Πάει κι αυτό, το έχουμε ήδη καταπιεί. Θα το θυμόμαστε κάποτε και θα γελάμε.

Οι εθελοντές που πρόσφεραν το άλλοθι της μη εμπορευματοποίησης και των αγνών ιδανικών διαμαρτύρονται ότι τους ταϊζουν κρύο και άνοστο φαγητό. Σκάστε και σκάφτε τώρα.

O θεός της τηλεόρασης αγαπάει τα χρεωμένα ιδιωτικά κανάλια που δεν έχουν στιγμιότυπα και μας δείχνουν βραβεύσεις απ'το παρελθόν κάθε φορά που κάποιος παίρνει μετάλλιο. (Ρε συ Αναστασία, και τα Παρισινά κανάλια με κονσέρβες γαρνίρουν τις ειδήσεις τους;) Τους έστειλε λοιπόν σκάνδαλα και ίντριγκες που σηκώνουν πολλή συζήτηση και τα δελτία τους ξεπερνούν τις μεταδώσεις των αγωνισμάτων σε θεαματικότητα.

Δηλαδή ο Σαμπάνης με 22 τεστοστερόνη (όταν ένας νορμάλ άνθρωπος έχει 6-7) έκανε τις προσπάθειες εν στύσει; (Σήκωσέ το, το τιμημένο!).

Δώστε του την Zizel για μια νύχτα και θα ηρεμήσει.

Σιγά μην τον πιστέψω. Χτεσινοί είναι και πίνουν ότι βρουν μπροστά τους; Μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας ρε κωλοέλληνες. Είμαστε γενναιόδωροι με τους ειλικρινείς αλλά γινόμαστε... Τούρκοι με τους ψεύτες.

Τη σκευωρία την έστησε η πορτοκαλάδα Φλώρινα γιατί δεν κατάφερε να γίνει το επίσημο αναψυκτικό των αγώνων.

Δε μου λένε τίποτα τα στάδια ως κατόρθωμα. Βρίσκεις έναν ειδικό, του αναθέτεις το έργο, τον πληρώνεις υπέρδιπλα κι αυτό είναι. Σα να παραγγέλνεις πίτσα. Αναθέτεις και το στέγαστρο σ'ένα γνωστό σκεπατζή και περιμένεις. Όπως συμβαίνει με όλα τα μαστόρια, και η καθυστέρηση είναι στο πρόγραμμα. Όχι, γιατί με 3 δις ευρώ υπέρβαση προϋπολογισμού δεν ανέχομαι θριαμβολογίες.

Στην τελετή λήξης Βίσση και Ρουβάς. Σα συμβιβασμός μου μοιάζει. Θα τους βάλουμε, αλλά στην έναρξη θα βάλουμε ότι γουστάρουμε.

230.000 δολάρια δίνουμε σε όποιον πάρει χρυσό μετάλλιο, σαν πλούσια χώρα που είμαστε. Είμαστε large σε όλα. (Και στα πουλιά φυσικά, όπως μου αποκάλυψε κάποια με πολυεθνική εμπειρία). Οι αμερικάνοι δίνουν μόνο 25.000. Τί τσιφούτηδες! Το άκουσε ο Ηλιάδης, υιοθέτησε έναν υποψήφιο πρωταθλητή από τριτοκοσμική χώρα και τώρα μπορεί να πληρώσει και το φροντιστήριο ελληνικών του.

Οι γυναίκες προτιμούν πόλο ανδρών, οι άνδρες beach volley γυναικών. Επικίνδυνα σπορ. Τοξοβολία για σιγουριά.

Ο ακροατής των ροκ σταρ πέρασε την Κυριακή ακούγοντας καινούργια cd που πρέπει να παρουσιάσει. Διαφορετικά γκρουπ, διαφορετικά στυλ, αλλά όλα έχουν ένα κοινό. Τη μετριότητα. Ούτε να θυμώσει τον αφήνουν, ούτε να ενθουσιαστεί φυσικά. Δε θέλει πια πολλά. Πολύ λίγα και πολύ καλά. It's time to move again...

Σχεδόν μας έπεισαν ότι το ποτάμι γυρίζει πίσω με τις γραφικότητες της Ολυμπίας. Ευτυχώς υπήρξε η ντοπαρισμένη νικήτρια και τους έριξε τη σφαλιάρα.

Αθλητές που θα αγωνίζονται γυμνοί. Αν θέλουν πιστή αναβίωση οφείλουν να το καθιερώσουν κι αυτό. Εισιτήρια, αιτήσεις εθελοντών, κάμερες, κιάλια έχω, προλάβετε. Playboy, Gayboy, Playgirl οι επίσημοι χορηγοί.
Απορρίφθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα του Αθήνα 2004 κατά του Playboy για το ολυμπιακό του αφιέρωμα με τις γυμνές αθλήτριες και τα προφυλακτικά που σχημάτιζαν τους ολυμπιακούς κύκλους. Τι υποστήριξε ο διοργανωτής; '... ξεφτιλίζει τα ολυμπιακά σύμβολα, προκαλώντας τρομακτική οικονομική καταστροφή στους σπόνσορές μας και τους κατασκευαστές ολυμπιακών προϊόντων'. Whore-ιγοί.

Δυο κουκουλοφόροι μπήκαν στο μουσείο Munch στο Όσλο, με απειλή όπλου ακινητοποίησαν φύλακες και επισκέπτες, πήραν την 'Κραυγή' (μια από τις 4 versions που έκανε ο ζωγράφος) και τη 'Madonna' και εξαφανίστηκαν. 19 εκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται η αξία τους, δύσκολα όμως θα βρεθεί κάποιος να τα αγοράσει για να τα έχει κρυμμένα στο θησαυροφυλάκιό του. Πιο πιθανή είναι η περίπτωση λύτρων για επιστροφή, περίπτωση που έπαιξε όταν στους χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1994 που έγιναν εκεί ξανακλάπηκε (προσέξτε μη μας κλέψουν κανένα Μόραλη). Μεταξύ αυτών που υποσχόταν να τον επιστρέψουν ήταν και μια οργάνωση κατά των εκτρώσεων που ως αντάλλαγμα ζητούσε να παιχτεί στην τηλεόραση ταινία με τις θέσεις της! Βρέθηκε λίγους μήνες μετά σ'ένα ξενοδοχείο.

200 soundtrack σε πενήντα χρόνια. Και μερικά κλασικά ανάμεσά τους. 'The Man With the Golden Arm', 'The Magnificent Seven', 'To Kill a Mockingbird', 'The Great Escape', 'The Ten Commandments'. Θα πρέπει να έφυγε ικανοποιημένος ο Elmer Bernstein στα 82 του.

Δήλωση στο mic αποκλειστικά #1. 'Μα δεν καταλαβαίνετε ότι το έκανα για σας; Ότι τα έπαιξα όλα για όλα για να σας μεθύσω από ευτυχία, να σας βγάλω στους δρόμους, να σας θυμίσω ότι ο θαυμασμός σας κάνει να νοιώθετε ζωντανοί; Σαν τον Robin Hood έκλεβα από τους πλούσιους (μετάλλια) για μια δικαιότερη μοιρασιά; Κινδύνεψε η υγεία μου κι αντί να γίνω θρύλος έγινα αποδιοπομπαίος τράγος' - Κώστας Κεντέρης

Άραγε τι επίπεδα τεστοστερόνης έχει ο 26χρονος Yu Zhenhuan, ο πιο τριχωτός Κινέζος με το 96% του κορμιού του σκεπασμένο από τρίχες; Πρόσφατα έκανε αποτρίχωση στα αυτιά και πάει για ροκ σταρ. Χίππης και με τη βούλα. Αρκτουρόκ εν ρολλ.

Απ'το 1960 έχει να κερδίσει μετάλλιο το Ιράκ σε Ολυμπιακούς. Ελπίζει τώρα με το ποδόσφαιρο.

Δήλωση στο mic αποκλειστικά #2. 'Μην είστε αφελείς και πιστεύετε ότι το ντόπινγκ είναι κάτι που πολεμάμε. Το ντόπινγκ το αγαπάμε. Χωρίς αυτό δεν υπάρχουν ρεκόρ, δεν υπάρχει τηλεθέαση, δεν υπάρχει ενδιαφέρον απ'τους σπόνσορες κι εγώ θα πάω στον ΟΑΕΔ να μου βρει δουλειά. Αυτούς που πιάνονται μισούμε γιατί είναι βλάκες. Και φυσικά σαν πολιτικός που είμαι πρέπει να παραμυθιάζω τον κόσμο που με χειροκροτάει κιόλας όταν τα λέω στις τελετές έναρξης'. Jacques Rogue, President of the International Olympic Committee

Θα γεράσω τσατισμένος ρε γαμώτο σαν τον Καραμπελιά και τον Κολλάτο. It's time to move again...